Տարբերակ 1. Նվիրվում է Նրան, ով երբեք սահմանը չհատեց- KarineIonesyan
Տարբերակ 2. Ներսում- Ivy
Տարբերակ 3. Վախեր- STrangeLittleGirl
Տարբերակ 4. Վերապրում- Alphaone
Տարբերակ 5. Ցպահանջ- Գալաթեա
Տարբերակ 6. Ժպտացող տանիքներ- Ivy
Տարբերակ 7. Աննան միայն սիրել գիտեր- Lusntag Lusine
Տարբերակ 8. Զրոն- Այբ
Տարբերակ 9. Լիզայի ձայները- StrangeLitleGirl
Տարբերակ 10. Կաղապար- Lisbeth
Տարբերակ 11. Խորհրդավորություն- Smokie
ՈՒզում եմ ասել Մեֆ ջան, որ լավ մշակված գործը միշտ էլ կնայվի, կամ` կկարդացվի: Օրինակի համար վերցնենք երկու գործ էս մրցույթից` 3 և 9-ը: Երկուսի հեղինակները բավականին ջանք են թափել և մշակել իրենց գործերը: Մեկը դասական պատմվածքային ա, մյուսը` մոնոլոգային էսսե, սակայն երկուսն էլ լավ կարդացվող գործեր են այս մրցույթի շրջանակներում:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Ուլուանա (18.03.2013)
ապեր, չեմ կարդացել, չգիտեմ… չեմ վիճում ես էդ գործրի շուրջ… հարցը դա չի… հարցն էն ա որ եթե նույն պրիցիպներով եք նայում էս մրցույթին ապա վիդեո պտի չլիներ… ես չգիտեմ թե իրանք ոնց են մշակել իրանց գործը, բայց էքսպերիմենտալ գործերը դժվար ա վերջնական մշակած դարձնելը… կարաս cat in the rain-ը դնես ու ձեր պրինցիպներով կարա առաջին տեղը լինի, բայց էս մրցույթում էդ գործը տեղին չի նայվում… էն քննադատական ստրուկտուրան/մոտեցումը որ մենք որդեգրել ենք կազմակերպելով էքսպերիմենտալ մրցույթ վիդեոյի հիման վրա չի կարա լրիվ ուրիշ ա…Դավիթ-ի խոսքերից
ես հավատում եմ քո ասածին, բայց մենակ կարամ հավատամ, ուրիշ ոչինչ…
Ես ընդհանրապես Շինարարի ճաշակից գլուխ չեմ հանում, էն իմաստով, որ չեմ կարողանում սամթը բռնել, թե ինչ տիպի գործերն են իրան գրավում, ի վերջո։ Ամեն անգամ որ կարծիք ա արտահայտում որևէ ստեղծագործության մասին, զարմանում եմ։ Հենց թվում ա՝ ջոկել եմ սկզբունքը, մեկ էլ հաջորդ անգամ նենց մի բան ա հավանում, որ էն ջոկածս լրիվ հեչ ա անում
։
Ի դեպ, մոտավորապես նույնն էլ Արէայի դեպքում ա։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
CactuSoul (21.03.2013), StrangeLittleGirl (18.03.2013), Վոլտերա (18.03.2013)
Ես ընդհանրապես Շինարարի ճաշակից գլուխ չեմ հանում, էն իմաստով, որ չեմ կարողանում սամթը բռնել, թե ինչ տիպի գործերն են իրան գրավում, ի վերջո։ Ամեն անգամ որ կարծիք ա արտահայտում որևէ ստեղծագործության մասին, զարմանում եմ
Ի դեպ, մոտավորապես նույնն էլ Արէայի դեպքում ա։
Դե երկուսն էլ Մաթևոսյան են սիրում: Ինչպես նկատել եմ, Արէան ավելի հուզմունքային ա գերադասում, Շինն էլ` հայաշունչ:
Կարող ա և սխալվում եմ:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Հա, բայց էդ ասածներդ շատ լայն չափանիշներ են ախր։ Էդքանն իմանալով էլ կարելի ա անընդհատ զարմանալ ու ոչինչ չհասկանալԴե երկուսն էլ Մաթևոսյան են սիրում: Ինչպես նկատել եմ, Արէան ավելի հուզմունքային ա գերադասում, Շինն էլ` հայաշունչ:
Կարող ա և սխալվում եմ:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Դավիթ (18.03.2013)
Ժողովուրդ սխալ կողմից եք մոտենում: Վախերն ու տագնապները նամակից չեն ծնվում, էդ նամակն ա վախից ու տագնապներից ծնվել:
Ո՞րտեղից էր նամակը հայտնվել դարակում, ո՞վ էր նամակի հեղինակը, աղջի՞կը: Չէ իհարկե: Էդ աղջիկը կարող ա արդեն էլ էս տղային չի էլ հիշում, կամ կարող ա էլ չկա: Կարող ա չի էլ եղել:
Սա մի քանի օր առաջ տղան էր գրել, գրել էր էս բոլոր տագնապների, սպասման, կարոտի ազդեցության տակ, ու հիմա կարդալուց էդ ապրումները նամակի ազդեցության տակ չեն ծնվում, դրանք կային, ու նամակն էլ դրանց հետևանքն էր, ոչ թե նամակի արդյունքում դրանք ծնվեցին:
Էս պատմվածքը անցյալում կատարված, մեզ համար անհայտ գործողությունների շարունակություն ա, սա հասկանալու համար էդ անցյալը պիտի ստեղծես քո համար, պիտի հասկանաս թե էդ տղան ինչի էր սկսել ինքն իրեն նամակներ գրել, ու ինչի էր աղջիկը տենց լավը ու տենց մենակ էդ նամակներում:
Պարը նամակի իլյուստրացիան էր: Չկա մեկ այլ պատմվածք, որտեղ սրա գոնե կեսի կեսի չափով ավելի գեղեցիկ ու ավելի ճշգրիտ ներկայացված լինի պարը: Հլը վիդեոն միացրեք ու ընթացքում կարդացեք նամակը, ախր էդ պարը հենց սրա հիման վրա ա բեմադրված: Նամակի աղջիկը չի՞ պարողը: Իհարկե ինքն ա:
Alphaone (19.03.2013), CactuSoul (21.03.2013), Sambitbaba (20.03.2013), Վոլտերա (18.03.2013)
Շինի մասին նկատել եմ, որ իրան սովորաբար իմ գործն ա դուր գալիս` անկախ նրանից ջոկել ա, որ ես եմ, թե չէ: Դրա համար որ յոթը դուրն էկավ, սիրտս վատացավ: Մտածեցի` չլնի՞ ես եմ գրելԵս ընդհանրապես Շինարարի ճաշակից գլուխ չեմ հանում, էն իմաստով, որ չեմ կարողանում սամթը բռնել, թե ինչ տիպի գործերն են իրան գրավում, ի վերջո։ Ամեն անգամ որ կարծիք ա արտահայտում որևէ ստեղծագործության մասին, զարմանում եմ
Ի դեպ, մոտավորապես նույնն էլ Արէայի դեպքում ա։
Իսկ Արէայի մասին չեմ էլ ասում: Նրա գրական ճաշակը նոր չի, որ կասկածելի ա ինձ համար
Արէա (18.03.2013)
Առավոտային, թարմ ուղեղս ու մինչ պատմվածքների տեղադրելը եղած քննարկումներն ինձ հուշում են, որ Լիզա-ն գրել է Dayana-ն, իսկ վերջինը քիչ մը շտապելով գրել է Բյուրը:Լիզայի ձայնը: Հետաքրքիր էր ընթերցվում, հեշտությամբ առաջ էր գնում, երկար պատմվածք էր, բայց շատ թեթեւ ու հեշտ կարդացվող:Բայց ես պատմվածքում չտեսա թաքնված իմաստը, ի՞նչ էր սովորեցնում, ի՞նչ էր ուզում ասել այս պատմվածքը: Այն պարզապես հետաքրքիր էր ու հավես
Խորհրդավորություն... Պատմվածծքն ամենավերջինն էր ու տեղ-տեղ անուշադրության սխալներ էին նկատվում: Երեւաց, որ հեղինակը վերջին պահերին էր հիմնականում գրել ու այսպես ասած... գլխառադ արել: Բայց հետաքրքիր պատմություն էր: Ճիշտ է, որոշակի մշակման, հղկման կարիք ուներ, բայց ընդհանուր առմամբ վատը չէր: Մի կողմից հոր քայլը կարելի է դիտարկել որպես դաժանություն, մի կողմից էլ որպես դաստիարակելու, վարժեցնոլու ձեւ: Ինչեւէ, սա էլ անցանք:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Չգիտեմ, թե ով է «Աննան միայն սիրել գիտեր» պատմվածքի հեղինակը, բայց մի բանում համոզված եմ՝ «Ո՞վ է նա» պատմվածքի հեղինակը էնքան հիմար չէր լինի, որ նույն մոտիվներով պատմվածք ուղարկեր: Իսկ «Աննան միայն սիրել գիտեր» պատմվածքի հեղինակը շատ վատ բան է արել, եթե, թեկուզ ոչ հաջողված, իր պատմվածքը գրելով ուրիշի գրածի հիման վրա:
Այբ ջան, ճիշտն ասած, այդքան էլ դժվար չի ինքնուրույն գործ գրել էդ թեմայով : Համատարած էպիդեմիա ա:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
CactuSoul (21.03.2013), StrangeLittleGirl (18.03.2013), Այբ (18.03.2013)
Անահիտ ջան, Այվի ջան, Գալաթեա ջան, Բյուր ջան, ես Արեայի պես չեմ կարող մի նախադասություն բերել ու ասել՝ հլա տեսեք, թե էս ինչ ա գրել, որովհետև բնականաբար տարբերակներից ոչ մեկով էլ չեմ էրվել-տարվել: Պատկերացրեք, Վեցերորդ տարբերակն էի կարդում, հավանում ու իմ մեջ նեղվում, թե մի տեսակ թարգմանական գրականության լեզու ա, ոնց որ հեչ հայերեն չլինի, մեկ էլ յոթերորդը կրդացի՝ ախչիով, բանով, մաքուր հայերեն, գուցե ուղղակի էդ տարբերակը ճիշտ ժամանակին ճիշտ տեղում հայտնվեց, չեմ կարող ասել: Գուցե իրոք ամենավատն ա, գուցե հենց ես եմ ճիշտ, շատ լավն ա, բայց ինձ դուր եկավ, ու քվեարկեցի: Եթե մի գործի ձայն տայի, Վեցերորդ տարբերակն էի ընտրելու, բայց կարայի շատ գործերի ձայն տալ, երեք տարբերակ ընտրեցի: Էս վերջ ի վերջո գրականության մրցույթ ա, մենք չենք կարող միասնական չափանիշներ ունենալ: Նույն գործը եթե առաջին անգամ երեկ կարդայի, չհավանեի,էսօր կարդում եմ հիանում եմ, որովհետև օրինակ ձյուն ա եկել, սարերը ձնել ա մեզ մոտ: Գրականություն հավանելը էնքան տարբեր գործոններից կարա կախված լինի, որ դժվար ա իհարկե տրամաբանություն փնտրել:
Հ. Գ. Խելքի գալու տարբերակը բացառվում ա, գիտե՞ք`տանն ինչքան են ասում, անհուսալի դեպք ա:
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 18.03.2013, 09:56:
CactuSoul (21.03.2013)
Ճիշտ ես, դրա համար եմ ախր ասում: Իմ ասածը էն ա, որ էդ երկու գործերը նույն մարդը չի գրել: Չգիտեմ ով է«Աննան միայն սիրել գիտեր» պատմվածքի հեղինակը, բայց համոզված եմ, որ նախորդ մրցույթի հեղինակը չի:
Դավիթ (18.03.2013)
Լավ էլի
CactuSoul (21.03.2013)
Լավ կլնի Բյուր ջանԼավ էլի
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Ներսում եւ Վախեր: Իրար հաջորդող երկու ստեղծագործություններում նմանություն կա: Երկրորդն իհարկե ավելի լավն էր, ավելի լավ էր նկարագրված, հետաքրքիր պատկերներ էին: Վերջին խոսքերից հասկացվեց, որ աղջիկը մի քանի հոգու է սիրել ու վերջում նոր գտել է իրական սիրուն:Ես էլ մինչ էդ կարդում էի ու մի տեղ կանգնած մտածում եմ, «ախր ո՞նց էդպես եղավ, նախորդ պարբերության վերջում, ասել էր, «էլ երբեք քեզ չտեսա»
Իսկ առաջինը սկզբից հասարակ պատմվածքի տպավորություն թողեց: Էլի հեշտությամբ կարդացվող, էլի ո՛չ անհաջող, հետաքրքիր պատմվածք:
Ինչ վերաբերվում է պարին, ես հազվադեպ եմ պատմվածքներն ընթերցելուց վիդեոն հիշում: Հիշում եմ ոտնաձայների ժամանակ ու պարերի ժամանակ, բայց ընդհանուր առմամբ, պատմվաքն առանձին եմ պատկերացնում, պարն առանձին: Նույնիսկ մոռանում եմ, թե ինչի՞ց ոգեշնչված են ստեղծվել պատմվածքները: Ասածս իհարկե չէր նշանակում, որ պատմվածքները նման չեն պարին, ուղղակի ես եմ պատմվածքը տեսնելուց հիմքի մասին մոռանում:
Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:
Սերգեյ Ռախմանինով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ