Պարագրում. քվեարկություն և քննարկում. փորձարարական ստեղծագործական մրցույթ

[StrangeLittleGirl]

Զրոն - ուրեմն սկզբում պարի նկարագրությունը շատ լավն էր, էլի էդ ռիթմը կար: Բայց հենց պարը վերջացավ, ռիթմը կորավ: Մի տեսակ հարմարացվածության զգացողություն ունեցա: Ու ինձ թվում ա՝ հեղինակը շատ ջահել ա, դեռ չգիտի, որ էդ պատանեկան ախմախ սերերը նենց են անցնում-գնում, որ դրանց մասին խնդալով ես հիշում, ոչ թե ծերանալիս երազում: Հըմ, երևի ավելի շատ չէի քվեարկի, քան կքվեարկեի: Տեսնենք՝ վերջում ըստ ինչի կորոշեմ քվեարկել:

[Արէա]

Հետո կարող ա տարբերակների մասին առանձին-առանձին խոսեմ, հիմա քվեարկում եմ միակ հավանածս տարբերակի՝ Ցպահանջի օգտին: Ինչ լավ ա որ մարդիկ կարողանում են սենց բաներ գրել, ինչ լավ ա որ սենց մարդիկ կան, որ կարողանում են սենց բաներ գրել:

Ասում են. մարդ քեզանից բան չի հասկանում, հլը բացատրի տենանք դրա ի՞նչն ես հավանել:

Ի՞նչ բացատրեմ: Եկեք նամակը մի անգամ էլ կարդանք.

Հենց գաս՝ ժպտամ: Հենց գաս՝ դատարկությանս ամեն մի միլիմետրը կլցվի: Քո աչքերով, քո մատներով, քայլերիդ ձայնով:
Ես դեռ գեղեցիկ եմ: Դու արդեն չես հիշում երևի, բայց ես գեղեցիկ եմ: Դու ես ասել... Հավատացել եմ: Չէիր խաբի, չէ՞...

Պատի վրա ապրող ստվերս մենակությունս կոտրում է: Երկուս եմ դառնում, շատանում եմ: Բայց չեմ կարող երկար մնալ պատի մոտ: Շուռ է գալիս վրաս: Դանդաղ ու անընդհատ, ոսկոր առ ոսկոր ինձ փշրելով` շուռ է գալիս վրաս:

Հեռու եմ մնում պատից: Սովորել եմ ստվերս ոչ թե տեսնել, այլ պատկերացնել: Ինձնից բարձրահասակ է մի քիչ: Մեկ-մեկ զրուցում ենք, երբ չափից ավելի եմ արևը կարոտում: Ջերմանում եմ: Ստվերս քո ձայնով է հետս խոսում, քո բառերով, քո բարի ժպիտով ձեռք է առնում, հոգուս հետ խաղում, ջղայնացնում, մազերս շոյում...

Հետո օրերով կորում է: Մնում եմ մենակ, բայց չեմ տխրում: Մաքրություն եմ անում, մտքերս եմ մաքրում: Կզարմանաս, թե որքան կեղտոտ են երբեմն մտքերս: Ես էլ եմ զարմանում...

Հենց գաս, ամեն ինչ կփոխվի: Պատերիս մեջ դուռ կհայտնվի: Դու կգտնես. ես չեմ կարողանում: Շատ եմ փնտրել, բայց չեմ գտնում: Մատներս քրքրվելու աստիճան շոշափել են չորս կողմս, չկա դուռ: Դու կգաս, կնկարես: Բոլոր պատերս դռներ կդարձնես:

Բայց գիտե՞ս ինչ... Որ գաս ինձ ախր էլ դուռ պետք չի լինի: Իմաստը կկորի:

Վախենում եմ... Մեկ-մեկ ինձ թվում է հենց շուռ գամ՝ հետևս կանգնած ես լինելու: Երբեմն այդ զգացումն այնքան է մեջս մտնում, բերնեբերան ինձ լցնում, որ սարսափում եմ շրջվել: Քարացած կանգնում եմ՝ շունչս պահած, թե երբ ես ձեռքդ դնելու ուսիս:

Ես քեզ գտնելու եմ, եթե մինչ այդ չկորցնեմ: Գրկելու եմ ամուր ու պահեմ մոտս: Մատներս միահյուսելու եմ մատներիդ ու դարձնելու եմ աշխարհի ամենաամուր ու բարի բռունցքը: Ու ոչ ոք չի կարողանա այն քանդել: Թույլ չեմ տա: Էլ թույլ չեմ տա... Երկրորդ անգամ չեմ կարող քեզ հեռանալիս տեսնել... չեմ ապրի:

Անցյալ գիշեր երազումս եկել էիր: Հայտնվեցիր՝ չգիտեմ որտեղից: Դանդաղ մոտեցար, մազերիս մեջ սպիտակ վարդ դրեցիր, քիթս համբուրեցիր ու կորար: Քայլեցիր դեպի պատն ու անհետացար դրա մեջ: Երբ արթնացա, վարդի հոտից շունչս կտրվում էր: Ամեն տեղից էր գալիս: Օդից, մաշկիցս, մազերիցս...

Արի ինձ մոտ...

Արի...

Սեղանին վերջին նամակդ է դրված: Միակ նամակդ: Անգիր գիտեմ յուրաքանչյուր տառը, բայց ամեն օր կարդում եմ: Չէ, չեմ կարդում... խմում եմ բառերդ ու հարբում: Կաթիլ առ կաթիլ տարածվում ես ներսումս, հասնում մինչև մատներիս ծայրերը: Ճախրում եմ: Թևերս բացած ճախրում եմ: Մինչև առաստաղ կարող եմ հասնել: Ճախրեցնում ես, ու չեմ վախենում ընկնել: Բառերդ փափուկ կտոր են դառնում, փռվում գետնին ու փրկում են ինձ ընկնելու դեպքում ջարդուփշուր լինելուց:

Անէանում եմ: Առանց քեզ մասնիկ առ մասնիկ անէանում եմ: Մեկ-մեկ ինձ թվում է՝ էլ չկամ: Այսինքն կամ այնքան, որ կարողանամ կերպարդ կատարելության հասցնել: Ուրիշ ոչնչի չեմ ձգում:

Երբ գաս, կհավաքե՞ս մնացած բեկորներս: Կկարողանա՞ս կպցնել իրար ճիշտ տեղերում, կենդանացնել, շունչ տալ...

Հնարավոր է նաև, որ ստիպված լինես ինձ պատից քերել: Երբեմն մեջքս պատին եմ կպցնում, որ ամեն ինչ շուրջս տեսնեմ, հետ նայելու կարիք չլինի, ու այդ ժամանակ պոկվելն այլևս անհնարին է թվում: Ու մի օր չեմ կարողանալու:

Սենց բան էլ չկա: Սենց բան ամեն մարդ չի կարողանա գրել: Չափից դուրս խորը ու հարուստ ներաշխարհ պետք ա ունենա մարդ էսպիսի բան հորինելու համր: Շատ լավն ա:

[StrangeLittleGirl]

Կաղապարը չկարողացա մինչև վերջ կարդալ: Հեղինակ ջան, ներող, դու պոտենցիալ ունես, բայց էս գործն էն չէր: Պարի հետ էլ ոնց որ կապ չուներ:

[StrangeLittleGirl]

Արէան էլի սկսեց

[Smokie]

Ինյետս աշխատում ա

Էս անգամ աչքիս ստեղծագործությունները խառը հերթականությամբ եմ կարդալու, ամեն դեպքերում կաշխատեմ քննարկումներից հետ չընկնել

[StrangeLittleGirl]

Վերջինն էլ չկարողացա կարդալ: Դեռ չեմ քվեարկում, որովհետև ամեն դեպքում ուզում եմ բոլոր տարբերակները մինչև վերջ կարդացած լինել, բայց ամենայն հավանականությամբ կքվեարկեմ ըստ ռիթմի (ամենևին չթերագնահատելով այլ կերպ մեկնաբանած մասնակիցների աշխատանքը): Ուղղակի էս մրցույթում էդ ռիթմն ինձ համար անակնկալ էր ու ահագին հաճելի: Դրա մեջ մտնում են հետևյալ գործերը. Ներսում, Վախեր, Վերապրում, Ցպահանջ, Ժպտացող տանիքներ, Զրոն:

Հավես մրցույթ ա շատ թերահավատորեն էի մոտենում սկզբում, բայց պիտի խոստովանեմ, որ սխալվել էի ապրեն բոլորը:

[StrangeLittleGirl]

Վերջինն էլ չկարողացա կարդալ: Դեռ չեմ քվեարկում, որովհետև ամեն դեպքում ուզում եմ բոլոր տարբերակները մինչև վերջ կարդացած լինել, բայց ամենայն հավանականությամբ կքվեարկեմ ըստ ռիթմի (ամենևին չթերագնահատելով այլ կերպ մեկնաբանած մասնակիցների աշխատանքը): Ուղղակի էս մրցույթում էդ ռիթմն ինձ համար անակնկալ էր ու ահագին հաճելի: Դրա մեջ մտնում են հետևյալ գործերը. Ներսում, Վախեր, Վերապրում, Ցպահանջ, Ժպտացող տանիքներ, Զրոն:

Հավես մրցույթ ա շատ թերահավատորեն էի մոտենում սկզբում, բայց պիտի խոստովանեմ, որ սխալվել էի ապրեն բոլորը:

[StrangeLittleGirl]

լավ, քվեարկում եմ իմ ասած տարբերակների օգտին

[Smokie]

Վերապրումը լավն էր: Շատ կարճ էր, բայց էդ փոքր պատմվածքում կար գեղեցկություն, մեծ գեղեցկություն: Դուրս եկավ նաեւ կերպարների շնորհիվ, որ կախարդական էին ու փոքրիկ Հնարավոր ա քվեարկեմ, դա կերեւա բոլոր պատմվածքները կարդալուց հետո:
Դրանից առաջ կարդացի Նվիրվում է Նրան, ով երբեք սահմանը չհատեց-ը: Անկեղծ ասած, ոչ չհավանեցի, ոչ էլ դուրս եկավ: Մի տեսակ... անտարբերությամբ ընթերցվեց: Չեզոք կարծիք ունեմ այս պատմվածքի մասին: Իհարկե վատ չէր նկարագրված, բայց ընդհանուր պատմությունը, տղաներից խուսափող աղջիկը, որ անգամ երազում եղած սերն էր հանցանք համարում... դուրըս չեկան...

Հիմա մտադիր եմ կարդալ Լիզայի ձայնը

[Alphaone]

Մնաց մի հատ կարդամ ու վերջ, ինձ տրամադրեմ, անցնեմ վերջինին

[Այբ]

Ինձ ընդհանրապես դուր չեկան 1 և 7 տարբերակները: Շատ եմ հավանել 6-րդ տարբերակը:

[Շինարար]

6-րդ տարբերակը, որը իրոք հետաքրքիր էր, ոնց որ թարգմանություն լիներ: Հետաքրքիրը լավ բառ չէր, իրոք շատ լավն էր: Չեմ ասում՝ թարգմանություն էր, ուղղակի ոնց որ սկզբում ուրիշ լեզվով գրված լիներ, հետո դարձրած հայերեն: Ընդհանրապես մեր էսօրյա գրականության մեջ շատ եմ նկատել այդ երևույթը, մարդիկ ավելի շատ թարգմանված գրականություն են կարդում, քան հայ գրականություն, ու դա ազդում ա գրականության լեզվի վրա՝ վատ առումով: Դրա համար երևի ճիշտ ա արտասահմանյան գրականությունը հնարավորության դեպքում բնագրով կարդալ: Թե չէ էնպես, շատ լավն էր: Ժպտացող տանիքների մասին ա խոսքս:

[Շինարար]

Աննան միայն սիրել գիտեր.... այ սա հայերեն էր: Խոսքը բովանդակության մասին չի, թե թեման հայկական ա և այլն, այլ երևում ա, որ հեղինակը հայերեն ա մտածում: Երևի պարի հետ ուղղակի կապ չուներ: Սիրեցի:

[Շինարար]

Լիզայի ձայների հեղինակին գուշակեցի, գուցե սովարականի պես սխալ: Ես էնքան լավ եմ տրամադրված էդ ենթադրածս մարդու գրելու նկատմամբ, հենց գրելու, որ վախենամ սուբյեկտիվության մեջ հերթական անգամ մեղադրվել, բայց հավանեցի: Շատ հավես էր ու վերջն էլ մի տեսակ շատ ուրիշ էր, իր նման չէր, վերջ էր:

[Alphaone]

...