John-ի խոսքերից
[B]
Շարադրանքը լավն էր ընդհանուր, հավեսով կարդացի, բայց դե չեմ սիրում, որ տենց անկապ վերջաբան են ունենում պատմվածքները։ Լիլիթի քնելուն խանգարող աղմուկը, զուգարանից դուրս եկող Ռուդին, Լիլիթի սենյակի աթոռները Ռուդիի սենյակում հայտնվելը, մոմերը, մյուս սենյակների ազատ մնալը... հարցեր, որոնց պատասխանը գտնելու համար ոչ թե մտածել է պետք, այլ ուղղակի չպետք է մտածել էդ ուղղությամբ, որովհետև դրանք չկան պատմվածքի մեջ, գոնե ակնարկի տեսքով։ Ու էն փաստը, որ մինչև էդ վերջին օրը միշտ Ռուդին էր բացում դուռը, երբ Լիլիթը գալիս էր, իսկ էդ անգամ Լիլիթը եկավ տուն ու աննկատ բարձրացավ 3րդ հարկ... Տրամաբանական չի։ Էլ չեմ ասում, որ սենյակները չկողպելու իմաստը տենց էլ չերևաց։ Կարծես անհեստականորեն հետաքրքրացնելու միտում կար, անկապ փաստեր արձանագրելու, ընթերցողին կլանելու, վերջում էլ տենց կիսատ, կամ անկապ վերջակետ դնելու։ ՉհավանեՑ։
Էջանիշներ