Վերջապես: Ապրես շատ, Մեֆ: Ես ինքս շատ լավ տեսնում էի էն, էր նկարագրություններ գրեթե չկան: Դե լավ, ինչ մի ձև թափեմ, առհասարակ չկան: Ինչ-որ մի պահի փորձել եմ նկարագրություններ խցել, օրինակ էն պահին, երբ էն Կուրգինյանը (կստածի էս երևի պլագիատ ազգանուն ա, որովհետև ինձ թվացել էր գծագրության ուսուցիչց ազգանունն եմ օգտագործել, բայց հետո հիշեցի, որ սխալ եմ եղել) օպերայի մոտ սպասում ա աղջկան, ու ուզել եմ էդտեղ մի քիչ ցուրտ քաղաքը նկարագրեմ, բայց չեմ արել, կիսատ եմ թողել: Հավանաբար գնացել եմ չայ լցնելու, մտքիցս թռել ա
Մի խոսքով, ես դա շատ լավ տեսել եմ: Պատճառները տարբեր են. սկզբում ուզում էի «սյուժե» ստեղծել, հետո ուզում էի մի քիչ մաքուր գրել, շատ ռաբիզ բառեր չկիրառել, հետո էլ մի տեսակ արդեն շատ էր երկարում ու ընդհանուր գրածիս մեջ չէի կարողանում նկարագրություններ խցկել, դրա համար դառել ա մի տեսակ դպրոցական դասագրքից կարդացած երկխոսություն:
Մի անգամ էլ շնորհակալ եմ, որ կարծիք ես գրել:
Հ.Գ. Ես Մարիի պես երիտասարդ չեմ, ինձ արխային քլնգեք
Մեջբերել
Dayana-ի խոսքերից
Էջանիշներ