Իդիլիա...
Իդիլիա
Իդիլիա...
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 15.06.2013, 14:32:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
John (10.02.2013), Sambitbaba (08.02.2013), Smokie (11.02.2013), Ամմէ (18.02.2013), Վոլտերա (08.08.2013)
Տեսնես անիմաստությունը ինչից է բխում՝ ինձնից, թե ժամանակից?... երկուսի դեպքում էլ մեղավորը ես եմ, որ չեմ համարձակվում քայլ առաջ անել... ժամանակը թռչում է, իսկ ես կարծես վազող կրիա լինեմ...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
John (10.02.2013), Sambitbaba (23.02.2013), Ամմէ (18.02.2013), ԱնԱիդա (11.02.2013)
Աղջիկը քայլում էր դատարկ փողոցով, բոբիկ էր, հագին միայն պատռված շապիկ... հատուկենտ մարդիկ էին երևում նրա ճանապարհին: Մի մեծ կին դժգոհ հայացքով նայեց ու արհամարհանքով անցավ, մի երիտասարդ բռնեց իր երեխային, որպեսզի չմոտենա աղջկան, մի ծերունի ուզում էր մոտենալ, բայց աղջիկը վախենալով փոխեց ուղղությունը.... հետո նրա ճանապարհին երևաց մոտ տաս տարեկան աղջնակ, նա չէր կարող շատ բան անել բայց աղջկան տարավ իր մայրիկի մոտ և խնդրեց օգնել, աղջիկը չվախեցավ միայն երեխայից, գիտեր, որ նրանք են միակ անվտանգ բանական արարածները՝ անմեղ ու բարի սրտով...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
erexa (11.02.2013), Sambitbaba (23.02.2013), Smokie (11.02.2013), Ամմէ (18.02.2013)
Աշխարհում ամենաբարդ հարցերից մեկը՝ <<հավատալ, թե՞ չհավատալ>>, թերևս ինձ համար... Եթե հավատալ՝ ո՞ւմ, ինչի՞ն, ե՞րբ ու նման բազում հարցեր... եթե չհավատալ՝ ինչպե՞ս հանգիստ ապրել առանց հավատի ...ամեն դեպքում արժի հավատալ ինչ-որ բանի՝ ոչ մարդուն կամ ոչ իրականին... այո, հենց երևակայույանը արժե հավատալ, այն կատարվում է, այն այնպիսին է, ինչպիսին դու ես ուզում... Իսկ իրականության մեջ պետք է հավատալ ստուգելով, երբեմն խաբելով, բայց միշտ վախը սրտում.. Ուրեմն ո՞րն է ավելի արդյունավետ հոգու հանգստության համար... Ընդհանրապես հավատը ես անվանում եմ ինքնախաբեություն՝ հավատալ դիմացինին, նշանակում է ներշնչել ինքդ քեզ, որ նա վստահելի է, իսկ վստահությունը երբեք երաշխիքով չի լինում.... Մարդ երբեմն ինքն իրեն չի հավատում, ուր մնաց թե վստահ լինի դիմացինի վրա... բայց այնուամենայնիվ նրանք վստահում են, որ հավատում են ու չեն էլ կասկածում... Չէ, ավելի լավ է չհավատալ, քան խաբվել, իսկ խաբվելու հավանականությունը մի քանի անգամ ավելի շատ է... Մարդիկ հավատում են ստուգելով, բայց դա արդեն հավատ չի դառնում, այլ սուտ.. էլ ի՞նչ հավատ, եթե չես վստահում և ստուգում ես... Չէ, հավատը պետք է, շատ է պետք, բայց վախով ու կասկածով հավատալն ավելի դաժան է քան ընդհանրապես չհավատալն ու չվստահելը...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Diana99 (05.05.2013), Sambitbaba (14.02.2013), Smokie (11.02.2013), Ամմէ (18.02.2013), ԱնԱիդա (14.02.2013)
Որքան էլ երկիրը մեծ է, բայց նա մտածող ու տանջվող հոգու համար բանտ է...
Ավ.Իսահակյան..
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (23.02.2013), Smokie (11.02.2013), Ամմէ (24.02.2013)
Երևի ամենաչսիրածս երևույթը, որին հանդիպելուց կատաղում եմ բառիս բուն իմաստով ու ոչ ոք չի հավատում, որ ես հանգիստ մարդ եմ դա լավությունը հիշեցնելն է... ինչքան էլ հանդիպեցի, միևնույն է տանել չեմ կարողանում երբ օգնում են կամ ինքնակամ մի լավություն են անում ու երբևէ հիշեցնում են, երեսով տալիս կամ թեկուզ մի թեթև ակնարկում դրա մասին.. ՙՙԹող որ քեզ ուրիշները գովեն՚՚, այդ դեպքում ինչո՞ւ է ստեղծված համեստություն բառը.. Ահա թե ինչու հաճախ ոչ մի լավություն ու օգնություն չեմ ուզում ընդունել, բայց ինչ արած, ես ոչ ոք իրավունք չունեմ մեղադրելու՝ խոսքի ազատության իրավունք է չէ, ով ինչ կուզի կանի՝ բացի սպանելուց ու վնասելուց.. Ոչ ոք չի մտածում ներսից վիրավորելու մասին....
ՈՍԿԻՆ ՎԵՐՍՏԻՆ ՈՍԿԻ Է ՄՆՈւՄ
Շրթերիս վրա խոսքեր են դողում`
Խոսքեր արտառո՛ց,
Իմաստազրկվա՛ծ,
Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ,
Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր:
Ուզում եմ ասել.
-Գթասի՛րտ եղեք,
Եղեք ողորմա՛ծ
Մարդու նկատմամբ մա՛րդ եղեք, մարդի՜կ:
Ու երբ չգործած մեղքերի համար
Մարդը հայցում է մեղքի թողություն
Ու ներողություն`
Ոչնչի՜ համար,-
Գոնե գթասիրտ-ողորմած եղեք,
Անսրտության մեջ մի՛ եղեք համառ...
Շրթեիրս վրա խոսքեր են դողում`
Խոսքեր արտառո՛ց,
Իմաստազրկվա՛ծ,
Հնացա՜ծ խոսքեր.
Հին-հին գրքերի, մատյանների մեջ,
Բառարաններո՛ւմ մնացած խոսքեր:
Հնացա՜ծ խոսքեր,
Հնացա՛ծ,
Ինչես ոսկին է հիմա,
Որով առ ու ծախ արդեն չեն անում,
Սակայն դրանից ոսկին ո՛չ մի տեղ
Երբեք չի դարձել ժանգոտած թիթեղ.
Ոսկին վերստին ոսկի՜ է մնում...
Պ.Սևակ..
Վերջին խմբագրող՝ Stranger_Friend: 13.02.2013, 23:40:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (14.02.2013), Smokie (14.02.2013), Ամմէ (18.02.2013), ԱնԱիդա (14.02.2013)
Այս տարի որոշել էր Մեծ Պահքին պաս պահել՝ միայն հետաքրքրությունից դրդված և ************** համար... Պահեցի մոտ մի շաբաթ, այդ ընթացքում հետաքրքրվում էի Պահքի խորհրդի մասին: Հանդիպեցի ինչ-որ Քրիստոնեական հատուկ օրերի, արարողությունների ու զգացի, թե քրիստոնեաների համար որքան մեծ նշանակություն ուներ Պահքի արարողությունը ու ինձ թվաց, թե ես ծաղրում եմ կրոնին... Թեև ես որոշել էի ոչ միայն հրաժարվել կենդանական սնունդից, նաև ինձ զսպում էի չբարկանալ, միշտ լավություն անել, չջղայնանալ ու նման բաներ, բայց ախր ես գիտեի, որ իրականում ինձ համար պաս պահելը Քրիստոնեական հավատքից դրդված չէր, այլ հետաքրքրությունից՝ ամեն ինչ սիրում եմ փորձել, այս մեկն էլ որոշեցի փորձել... Բայց ինձ շատ վատ էի զգում, որ ես անում եմ մի բան առանց հավատքի, որը հավատացյալների համար շատ թանկ է... Ու եթե ինձ հարցնեին ինչու համար ես պաս պահում, չէի կարող ասել, կամ խաբելու էի, որովհետև ինքս էլ հո լավ գիտեմ, որ չեմ հավատում *****ին ու **********ին, չնայած վախենում եմ այդ բառերն արտասանելուց... Չէ հաստատ ճիշտ արեցի, որ դադարեցրեցի, այսպես ավելի հանգիստ եմ, մյուսների հավատքին պարզ ճակատով կնայեմ...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (23.02.2013), Smokie (18.02.2013), Ամմէ (24.02.2013), ԱնԱիդա (19.02.2013)
Ես մեղավոր եմ.. Բայց ինձ ձեր չափից դուրս հետաքրքրասիրությունն ու խստությունն են ստիպում ստել...
Հասկացեք էլի՝ ես եմ ուզում որոշեմ քայլերս, որ հետո ինձ մեղադրեմ սխալիս համար..
Վերջին խմբագրող՝ Stranger_Friend: 21.02.2013, 01:36:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
erexa (21.02.2013), Sambitbaba (23.02.2013), Smokie (21.02.2013), Ամմէ (24.02.2013)
Ինձ շտապ երկու դեղամիջոց է անհրաժեշտ.
Մեկը կենտրոնանալու համար, մյուսը ծիծաղի դեմ..
Եթե գոնե մեկը չգտնեմ, փորձանքներն ինձ են սպասում...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
erexa (22.02.2013), Sambitbaba (23.02.2013)
չհասցրեցի... փորձանքը ինձնից շուտ գտավ, բայց իրեն արդեն ուշադրություն դարձնող չկա.....Եթե գոնե մեկը չգտնեմ, փորձանքներն ինձ են սպասում..
......................................................
Բժշկությունը դեռ չնչին է, քանի չի հայտնաբերել դեղամիջոցներ արատների դեմ... Ու արատները ամենևին էլ չքայլելը կամ չլսելը չեն, արատները խղճի ու կամքի բացակայությամբ ծնվելն է...
Որոշեցի՝ ես ոչ բժիշկ եմ դառնալու, ոչ հոգեբան՝ ես հոգեբուժ կդառնամ, որովհետև ավելի հեշտ կհասկանամ իբր խանգառումներով մեկուսացված մարդկանց, քան իրենց ամեն ինչը պինդ պահած, խնայող <<խելոքներին>>..
Վերջին խմբագրող՝ Stranger_Friend: 23.02.2013, 00:50:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (23.02.2013), Smokie (24.02.2013), Ամմէ (24.02.2013)
Ակումբի ամենամեծ առավելությունը ինձ համար դա անծանոթ մնալն է.. Ենպես հաճելի է լինել օտար տեղում, գրել ինչ ուզում ես, ինչը ծանոթներիդ ասելուց նկատողություն, խորհուրդ կամ արհամարհանք կստանաս.. Ու ամենևին էլ կարևոր չի մեկը կարդում է գրածդ թե ոչ, երևի ավելի հանգիստ կլինեի, որ օրագիրը փակ լիներ բոլորի համար ու ես ունեմ՝ ՙՙոր ոչ ոք չի կարդալու, ինչի՞դ է պետքՙՙ հարցի պատասխանը.. Հաճելի է հիշողությունները պահելը.. ու եթե թղթերը լրանալուն պես պատռում եմ հազար կտորների՝ սա չեմ կարող...
Ակումբն ու օրագիրը ոնց որ արդեն կյանքիս մի մասը դարձած լինի...
Բայց մեկ է ԱՅՆՏԵՂ ուրիշ է...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (25.02.2013), Smokie (24.02.2013), Ամմէ (24.02.2013)
Խաղի կանոնները փոխվեցին... Հիմա ցանկությունը դարձել է ոչնչություն, ոչնչանալը՝ ցանկություն....
Հիմարություն կլինի նորից նույնը սկսելը, ավելի լավ է թող սկիզբը լինի անավարտ, շարունակությունը՝ կամովի..
Երբեք էլ սկսածս գործը ավարտին չեմ կարողացել հասցնել.. Որովհետև նպատակներն ու ցանկությունը անընդհատ փոխվում են, երազանքն է նույնը մնում...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Alphaone (25.02.2013), Sambitbaba (25.02.2013), Ամմէ (24.02.2013)
Ինչքան բան ունեի գրելու..... Ուր կորան չհասկաց, երևի լավն էլ դա էր... ոչինչ, քեզ հետո կպատմեմ...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Sambitbaba (25.02.2013)
Մոդերատորական. «Օրագրեր» բաժնում քննարկումներն ու մեկնաբանություններն արգելվում են: Մի քանի տասնյակ զրուցարանային գրառումները ջնջվել են:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
երկու հականիշ բառեր, երբ երկուսն էլ վատ երևույթ է՝ տարբերություն ու անտարբերություն....
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Meme (03.03.2013), Sambitbaba (12.05.2013), Smokie (26.02.2013), ԱնԱիդա (01.03.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ