Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Դավիթ (09.02.2013)
Անվերնագիր (09.02.2013)
Մի հարց տամ, այս սյուժեով բեմադրության կգնաի՞ք (պատկերացրեք որ դերասանները փայլուն են)։
Ոչ... Երևի որ առաջին անգամ էի մասնակցում համատեղ պատմվածքներին չգիտեի ինչպես պիտի սկսեմ, որ տարբեր շարունակությունների հետ համահունչ լինի... Բայց այնուամենայնիվ դեմ չէի լինի կրկին մասնակցել, ուղղակի ոչ սկսող....
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
սյուժեի զարգացումն ու ընկալումն էլ էլի սյուժեի մաս են։ Կերպարը կարող է կառուցվել և սյուժեն խառնաշփոթի բերելու հիման վրա կամ ամենևին՝ սյոժեի պակասի։ Չգիտեմ, միգուցե և սխալ եմ ընկալում մեկնաբանությունները, բայց այնպիսի տպավորություն է, որ գրողներից պահանջում եք հեշտ ու թեթև ու կարևորը հավատալի ու կենսական գործ։ Ախր այդ տիպի գործերը մետրոյում են կարդում, որ տեղ հասնելուն պես՝ մոռանան։ Ինձ ամենաթանկ գրական գործերից շատերը դժվարությամբ եմ կարդացել, նույն հատվածները բազում անգամ վերընթերցելով, որոշ բառերի, դրվագների ու կերպարների վրա գլուխկոնծի տալով, միևնույնը մի քանի տարբեր ձևերով մեկնաբանելով, ինքս ինձ համոզելով ու փորձելով հասկանալ թե ինչ է ուզեցել գրողը ասել և ինչը թաքցնել, այլ ոչ թե ծամել բերանս դրել։ Կարծում եմ սա գրական գործը որպես արվեստի գործ կամ որպես «entertainment» ընկալելու տարբերությունն է։ Ոչ ամեն արվեստի գործ է ստեղծված զվարճացնելու համար, և ոչ ամեն հաճելի ընթերցվողն է արվեստի գործ․․․
Stranger_Friend (10.02.2013)
հմմմ․․․ իսկ ես կգնայի․․․ ոչ թե նրա պատճառով, որ կայացած գործ է, այլ որ այնքան տարբեր խաղերի հնարավորություն է տալիս։ Չոր շարադրված գործ չի, մարդկային կենսափորձի, հույզերի ու հարաբերությունների վրա հիմնված պատմություն է, որտեղ բոլոր կայացած իրական դեպքերը միայն երկրորդական են։ Ու սրա պատճառով գտնում եմ, որ ընթերցողին էլ է հարուստ մտածելու ու լրացնելու հնարավորություն տալիս։ Ամեն անգամ առաջին հատվածը ընթերցելով Արմինեի կերպարը մոտս մի քիչ տարբեր է ընկալվում։ Քննիչն էլ երկրորդ հատվածում տարբեր դիմագծեր է ստանում, երրորդ հատվածում էլ փորձել եմ ընդհանրապես աբստրակցիա ստեղծել՝ թաքցնելով այդ Անիի ու քննիչի խառնված կապը։ Եսիմ․․․ թո՞ւյլ է՝ այո՛․․․ բայց կարծում եմ իր հմայքը ունի գործը։
Սկսնակ ջան, արի չմոռանանք, որ մենք ներկայացման սցենար չէինք գրում... ու նույնիսկ ցանկացած լավ ու հաջողված պատմվածք մինչև ներկայացման սցենար դառնալը ահագին վերամշակվում էԱյս սյուժեով բեմադրության կգնաի՞ք
Անծանոթ ջան, ես ՀԱՏՈՒԿ եկողին տիկին Արմինեի անցյալի հետ չկապեցի, որ չդառնար շաբլոն ու կանխատեսելի։դուռը բացելուց շփոթմունք եմ ցույց տվել հենց դրա համար, որ եկողը կապ ունենա Տիկին Արմինեի հետ... դժվար ապրուստը, ամուսնությունը չհիշելը ևս նրա նշանն էր, որ անցյալում խորհրդավոր բան է տեղի ունեցել, ես փորձել եմ հասկացնել դա..
Ու մեկ էլ ես ահավոր չեմ սիրում սուտը, թեկուզ պատմվածքների մեջ։ Հա, էլի կարող են կերպարները հորինված լինել, բայց գրելուց պետք է ուշադրություն դարձնել, որ ոչ մի բան կեղծ չլինի, որ կարդացողը հավատա, որ էդ իրական է, ինչքան էլ իմանա, որ հորինված է։ Ես որ պատմվածքի մեջ գրեմ
Էդ հաստատ կշեղի ու կխանգարի կարդալ։ Էլ չեմ ասում ճշգրիտ գիտությունների հետ առընչվող մարդու համար էդ ինչ է նշանակում... Խոսքս հետևյալ մասին է վորաբերում՝Ուրբաթ լույս երեքշաբթի գիշերը
Էս մասը սուտ է, ինչը հենց սկզբից աչքովս ընկավ ու մի տասը րոպե մենակ էս մասի վրա էի խորացել... Սուրբ Ծննդյան օրը ոչ աշխատանքային օր է ու ԶԱԳՍը (հայկական տարբերակը չգիտեմ) չի աշխատում։ Մանրուք է, բայց պետք է գրելիս ուշադրություն դարձնել։ամուսնական վկայագրի տակ ստորագրելը այնքան սովորական եղավ, որ երևի օրն էլ կմոռանար, եթե դա չլիներ Սուրբ Ծննդյան օրը
Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների, դիտողությունների համար։
Վերջին խմբագրող՝ John: 09.02.2013, 23:49:
Որ ավելի պատկերավոր լինի ասածս, ճարտարապետությունից օգտվեմ, դա ինձ ավելի հարազատ ա…
Բնակելի տունը նախագծվել ա մարդու ստեղծված օրվանից, բայց միշտ էլ տարբեր ա նախագծվել նույնիսկ նույն ժամանակաշրջանում… իսկ դա ինչից ա կախված… կյանքի ընկալումից… դա միշտ փոփոխվող ֆակտոր ա… սիրո ընկալումը, տառապանքի ընկալումը և այլն…
Ես կենտրոնացել էի սյուժեի զարգացման վրա, այսինքն ընկալման… մենք սերը նույն կերպ չենք ընկալում այսօր ինչպես տաս կամ քսան տարի առաջ… թե չէ կկառուցեինք ու կգրեինք նույն բանը…
Հասարակությունը, մարդը հավերժ զարգացող են…
Եստեղ չեմ կարող մի գաղտնիք չբացել... իմ գրված հատվածում ամեն ինչ իրական էր, ուղղակի շարունակություն չունեցող, սովորական առօրեայից վերցրած հատված, ու այդ Սուրբ Ծննդյան ամուսնությունն էլ հենց ծնողներիս ամուսնության օրն եմ նշել.....
Մի բան էլ.. պարտադիր չէր եկողը Տիկին Արմինեի սիրեկանը լինել,. կարող էր հին ծանոթ լինել, տեքստին չէր խանգարի...
Վերջին խմբագրող՝ Stranger_Friend: 10.02.2013, 00:53:
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
John (10.02.2013)
John (10.02.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ