Օքեյ, սրանից հետո քո գրածները կշրջանցեմ…Գալաթեա-ի խոսքերից
Օքեյ, սրանից հետո քո գրածները կշրջանցեմ…
Նպատակս էդ չէր, բայց եթե շրջանցես՝ քո գործն ա:
Հայրս ու Գևը կռվեցին: Սա այն վեճերից չէր, որ լինում ու անցնում է: Կռիվը պատերազմի վերածվեց, բոլոր սրբություններն ուրացան ու իրար հավետ հեռացրեցին մեկը մյուսի կյանքից: Ընտանիքներով, երեխաներով, ամբողջովին:
Մի պահ մտածում էի, որ քաղցկեղի փոխարեն շարունակությունը կարելի էր այլ ուղղությամբ զարգացնել`հայրական սիրո կորուստ աղջկա կողմից, և գուցե դրա պատճառն էր` հոր ու եղբոր վեճը, որը հնարավորություն կտար հորը նորից գտնել իր հայրությունը: Բայց Այվին էնպիսի տուրուդմփոց ա նկարագրել, որ անհնար կլիներ էդ ուղղությամբ գնալ: Ի դեպ, քաղցկեղի պահն էլ համոզիչ չի շատ, երբ ընտանեկան կռիվը այդպիսի բնույթ ա ստանում:
Մեր մոտ երկու տարբերակ կա էդպիսի ընտանեկան կռիվների` փող և խանդ: Խանդի պահով, անհասկանալի լաբիրինթոս կմտնեինք, փողի հարցով էլ` անկապություն:
Վերջին խմբագրող՝ Դավիթ: 09.02.2013, 16:24:
I don't like to commit myself about heaven and hell - you see, I have friends in both places.
Mark Twain
Ժող, ասեմ՝ ահագին լավ էր ստացվել: Ինձ մենակ Ալֆայի գրածի երկրորդ կեսը դուր չեկավ, այսինքն՝ հենց բուն հանգուցալուծումը: Էդ ուրիշի էրեխան լինելը մի քիչ շատ սերիալային ա, իսկ հետգրությունն ընդհանրապես համը հանում ա: Եթե գրված լիներ՝ էս ամենը փուչ ու հորինված ա, գուցե ավելի համոզիչ լիներ:
Հիմա անցանք կարծիքներին
Նախ, սա գիտական աշխատություն չի, գեղարվեստական գործ ա: Երկրորդ, գիտական փաստ ա, որ քաղցկեղի չորրորդ փուլում դեպքերի մի տոկոսում հանկարծակի առողջացում ա գնում: Իսկ չորրորդ փուլում դեպքերի մի տոկոսն արդեն ահագին մեծ թիվ ա, որի վրա կարելի ա խաղալ
Ռիփ, անհույս ա, պետք ա իրա քլունգին ուշադրություն չդարձնել, որովհետև ինքը միշտ էնտեղ անկյունում սպասում աՍաղ ցավն էն ա, որ ինքը ինչքան շատ ա քլնգում, ես էնքան ավելի շատ եմ ուզում գրել՝ մինչև նա մի օր ասի՝ լավ էր, թեև հստակ հասկանում եմ, որ էդ երազանքը երազաքն էլ մնալու ա, այ տենց անհույս ստեղծագործական վիճակներ
Փրկե՜ք ինձեթե իրա ասած ձևով գրեիր, ինքը մի ուրիշ բանից էր դժգոհելու
Սխալ բաներ ես ասում
Alphaone (09.02.2013), Freeman (09.02.2013), ivy (09.02.2013), Sambitbaba (09.02.2013)
Բյուր, ախր իրականում իրական դեպք էր, ոնց որ իրենք էդ պատմությանը ծանոթ լինեին, նկարագրեին, կետ առ կետ համարյա ոնց եղել էր, գրել էին, ես էլ մտածեցի, որ եթե կյանքն էդ սցենարն արդեն գրած տվել է, էլ ոչ մի բան չփոխեմԻսկ եթե լուրջ, ես մի սուրեր առաջարկություն ունեմ՝ դու ավարտի, թե չէ էս էլ արդեն երկրորդ դեպքն ա, որ եռյակի աշխատանքը ջուրն եմ քցում, ևս մեկ դեպք, ու Այվին ու Գալը հաստատ իրավունք կունենան իմ հետևից քիլլեր ուղարկել
Կարծում եմ շրջանցելը ճիշտ կլինի… շառից փորձանքից հեռու…
Ոնց ասես:
Mephistopheles (09.02.2013)
Էս ի՜նչ մի պատմություն դառավ էս պատմվածքը։
Մի երկու բան էլ ասեմ։ Մեֆի գրածը որ կարդացի, զգացի, որ որոշ հարցերում համաձայն եմ։ Օրինակ՝ հորեղբոր՝ քաղցկեղ ունենալու պատճառով եղբոր հետ էդպես կռվելուն ու հարաբերությունները խզելուն, ճիշտն ասած, հենց սկզբից՝ դեռ չմտածած, չվերլուծած, չէի հավատացել, կամ գուցե չէի ուզեցել հավատալ, որ էդ իրավիճակում մարդ կարող ա էդպես վարվել։ Ես ինքս հաստատ էդպես չէի անի ու իմ ընտանիքի անդամներն էլ չէին անի, գիտեմ, ու ինձ համար էդ ահավոր անհավանական ու անընդունելի տարբերակ էր թվում, բայց հետո էլ մտածեցի, որ ամեն դեպքում մարդիկ տարբեր են, միգուցե էդպիսի մարդիկ էլ կան, ի՞նչ իմանամ։ Ուղղակի, ոնց որ ivy–ն ասեց, Գալաթեայի գրածն էն աստիճանի լավն էր, որ էդ պահի առումով մի տեսակ ինքս ինձ համոզեցի, որ նորմալ ա։ Ու հնարավոր ա, որ տենց էլ կա
Բայց դե ինչ ու ոնց էլ գրված լիներ, մեկ ա, միշտ էլ կարելի ա մտածել այլընտրանքային ուղղություններ, որոնց դեպքում, մեր կարծիքով, ավելի լավ կլիներ, բայց, ինչպես տեսնում եք, էստեղ արտահայտված կարծիքներից ոչ մեկն էլ ընդհանուր հայտարար չդառավ։ Նենց որ, Մեֆ, էս ճշգրիտ գիտություն չի, մեկ–մեկ արժե էդ հանգամանքը հիշել։ Ճիշտ ու սխալ չկա էստեղ։ Եթե գտնվում ա թեկուզ մի մարդ, որի համար տվյալ շարունակությունը կամ հանգուցալուծումը իրական ու հավատալի ա, ուրեմն ստացվում ա, որ քո կառուցած ամբողջ հիմնավորումը քանդվում ա, ինչքան էլ որ կուռ թվա։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
ivy (09.02.2013), Sambitbaba (09.02.2013)
Ալֆա ջան, ինչքան էլ աբսուրդ թվա, հաճախ իրական դեպքերին մարդիկ ավելի քիչ են հավատում, քան հորինվածին։ Սեփական փորձից եմ ասում։ Ես էլ էի մի անգամ իրականի վրա հիմնված բան գրել, բայց մարդիկ կային, որ համարում էին, որ անհնար ա, որ էդպիսի բան լինի։ Բա որ իմանային, որ իրականում դեռ մեղմացրել էի, որ շատ անհավատալի չլիներԲյուր, ախր իրականում իրական դեպք էր, ոնց որ իրենք էդ պատմությանը ծանոթ լինեին, նկարագրեին, կետ առ կետ համարյա ոնց եղել էր, գրել էին, ես էլ մտածեցի, որ եթե կյանքն էդ սցենարն արդեն գրած տվել է, էլ ոչ մի բան չփոխեմ
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Alphaone (09.02.2013), Sambitbaba (09.02.2013), Դավիթ (09.02.2013)
Լավ էր ստացվել: Ոնց որ մի հոգի գրած լինի ամբողջը: Ապրե՛ք:
Հ.Գ. Հնդկական կինոյի գժական սցենար ա, ուղարկեք բոլիվուդ:
Alphaone (09.02.2013), Sambitbaba (09.02.2013), StrangeLittleGirl (09.02.2013)
Մերսի, Տրիբուն ձյա, Մեֆի քլնգոցից հետո հենց էս կոմպլիմենտին էինք սպասում
ինձ թվում ա որ դուք էդքան էլ լավ չեք հասկանում թե ինչ եմ ասում… եթե քաղծկեղը ընդունում ես որպես կոնֆլիկտի աղբյուր, ապա կոնֆլիկտը սկսումա ծավալվել, ես լուծում չեմ առաջարկում, այլ առաջարկում եմ ծավալվել, որը չի արվել… ծածկադմփոց ա արվել…Էս ի՜նչ մի պատմություն դառավ էս պատմվածքը։
Մի երկու բան էլ ասեմ։ Մեֆի գրածը որ կարդացի, զգացի, որ որոշ հարցերում համաձայն եմ։ Օրինակ՝ հորեղբոր՝ քաղցկեղ ունենալու պատճառով եղբոր հետ էդպես կռվելուն ու հարաբերությունները խզելուն, ճիշտն ասած, հենց սկզբից՝ դեռ չմտածած, չվերլուծած, չէի հավատացել, կամ գուցե չէի ուզեցել հավատալ, որ էդ իրավիճակում մարդ կարող ա էդպես վարվել։ Ես ինքս հաստատ էդպես չէի անի ու իմ ընտանիքի անդամներն էլ չէին անի, գիտեմ, ու ինձ համար էդ ահավոր անհավանական ու անընդունելի տարբերակ էր թվում, բայց հետո էլ մտածեցի, որ ամեն դեպքում մարդիկ տարբեր են, միգուցե էդպիսի մարդիկ էլ կան, ի՞նչ իմանամ։ Ուղղակի, ոնց որ ivy–ն ասեց, Գալաթեայի գրածն էն աստիճանի լավն էր, որ էդ պահի առումով մի տեսակ ինքս ինձ համոզեցի, որ նորմալ ա։ Ու հնարավոր ա, որ տենց էլ կա
Բայց դե ինչ ու ոնց էլ գրված լիներ, մեկ ա, միշտ էլ կարելի ա մտածել այլընտրանքային ուղղություններ, որոնց դեպքում, մեր կարծիքով, ավելի լավ կլիներ, բայց, ինչպես տեսնում եք, էստեղ արտահայտված կարծիքներից ոչ մեկն էլ ընդհանուր հայտարար չդառավ։ Նենց որ, Մեֆ, էս ճշգրիտ գիտություն չի, մեկ–մեկ արժե էդ հանգամանքը հիշել։ Ճիշտ ու սխալ չկա էստեղ։ Եթե գտնվում ա թեկուզ մի մարդ, որի համար տվյալ շարունակությունը կամ հանգուցալուծումը իրական ու հավատալի ա, ուրեմն ստացվում ա, որ քո կառուցած ամբողջ հիմնավորումը քանդվում ա, ինչքան էլ որ կուռ թվա։
իհարկե… ամեն տեսակի մարդ էլ կա աշխարհքիս երեսին, բայց դա չի նշանակում, որ եթե դրամասին գրես կարաս ասես "էս էլ էդ տեսակի մարդ ա" ու բերանները փակես… կարաս ասես "ճաշակին ընկեր չկա" ու էլի բերանները փակես, բայց դրանից գործը չի լավանա…
… ավելի կոնկրետ ասեմ… մարդկային հարաբերությունները սովորաբար արդյունք են տալիս ու էդ արդյունքները ունենում են ֆիզիկական մանիֆեստացիա… կոնկրետ էս դեպքում եթե ֆիզիկական մանիֆեստացիան (կոնֆլիկտը) հանես տակը կմնա սիրո նկարագրություն ու դատարկ նկարագրություն… երբ որ աղջիկը հայտնվում ա հորեղբոր առաջ կանգնած նրանց արանքում էդ կոնֆլիկտն ա… you can't ignore the 300 pound gorilla between them, can you?
ճիշտ ու սխալ կա… եթե չլիներ քննարկում էր չէր լինի… քո կարծիքով ի՞նչ ա քննարկվում… ես էլ կարամ 1000 մարդ բերեմ որ տենց չի վարվի… հետո ինչ… իմ ասածն էն ա որ էդ մոտեցումը պատմվածքի կառուցվածքը թուլացրել ա…
դուք պատմվածքի ստրուկտուրան թողնում եք ու ընկնում եք դետալների, նկարագրությունների ու զգացմունքներ develop անելու հետևից, եթե ստրուկտուրա չկա, կամ թույլ ա դետալները չեն փրկի… էսի ամեն տեղ ա ճիշտ…
Հա, մի բան էլ ասեմ (ինչ–որ շատ խոսեցի էսօր, բայց դե ոչինչ երևի
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
ivy (09.02.2013), StrangeLittleGirl (09.02.2013)
Մեֆ, ես ստրուկտուրայի մասին բան չեմ ասել։ Բացի ստրուկտուրայի ու զարգացման մասին գրելուց, դու նաև առանձին գրել էիր, որ տենց չեն վարվում մարդիկ էդ իրավիճակում, այսինքն՝ հնարավոր չէր, որ հորեղբայրը, իմանալով իր հիվանդության մասին, տենց քըռթ կտրեր կապը եղբոր ու նրա ընտանիքի հետ (ինչին, ի դեպ, ես անձամբ համաձայն եմ, բայց չեմ կարող պնդել, արդեն ասել եմ)։ Ես դրա մասին էի գրել ընդամենը, մնացած բաները մի խառնի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
…միգուցե արժե՞ր մտնել էդ լաբիրինփոսը… կամ ասենք թեկուզ փողի տարբերակը… մարդուն բուժման համար փող ա պետք եղել, դիմել ա ախպորը, բայց չի ասել ինչի համար ա… ու մեծ գումար…Հայրս ու Գևը կռվեցին: Սա այն վեճերից չէր, որ լինում ու անցնում է: Կռիվը պատերազմի վերածվեց, բոլոր սրբություններն ուրացան ու իրար հավետ հեռացրեցին մեկը մյուսի կյանքից: Ընտանիքներով, երեխաներով, ամբողջովին:
Մի պահ մտածում էի, որ քաղցկեղի փոխարեն շարունակությունը կարելի էր այլ ուղղությամբ զարգացնել`հայրական սիրո կորուստ աղջկա կողմից, և գուցե դրա պատճառն էր` հոր ու եղբոր վեճը, որը հնարավորություն կտար հորը նորից գտնել իր հայրությունը: Բայց Այվին էնպիսի տուրուդմփոց ա նկարագրել, որ անհնար կլիներ էդ ուղղությամբ գնալ: Ի դեպ, քաղցկեղի պահն էլ համոզիչ չի շատ, երբ ընտանեկան կռիվը այդպիսի բնույթ ա ստանում:
Մեր մոտ երկու տարբերակ կա էդպիսի ընտանեկան կռիվների` փող և խանդ: Խանդի պահով, անհասկանալի լաբիրինթոս կմտնեինք, փողի հարցով էլ` անկապություն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ