Նանո ջան, ակնկալում էի, որ պետք է նման պատճառ լիներ: Դրա համար էլ գրել էի «Հավատարմությունը, պարտքի զգացողությունը, մահացածի չարած գործերն ավարտելու ցանկությունն ու նման բաները հասկանալի են»: Բայց չնայած դրան նման երդում տալը խելահեղություն է, որպես կանոն պահի թելադրանքով արվող մի բան: Ես կարող եմ նստել ու մի ժամ փիլիսոփայել, որ բացատրեք այդ տղային, որ կյանքը շարունակվում է, որ հաստատ այդ աղջիկն ինքն էլ չէր ուզի, որ իր մահից հետո մի ուրիշի կյանքն էլ «ընդհատվի» (որովհետև փաստորեն ստացվում է, որ մարդը շարունակում է ապրել, բայց իր կյանքն ինչ-որ առումով ընդհատվել է), որ կարելի է ուրիշ իմաստ դնել կյանքի մեջ, որ հիշատակը հարգելու համար կարելի է օրինակ մի տարածք գնել, ծառեր տնկել, պուրակ սարքել սիրահար զույգերի համար ու պուրակն անվանել այդ աղջկա անունով, բայց փոխարենի ինքն իրեն չզրկել ապրելուց, կապվել այլ աղջկա հետ, ամուսնանալ, զավակներ ունենալ և այլն:Նանո-ի խոսքերից
Բայց էդ փիլիսոփայելս դատարկ բան կլինի, որովհետև վստահ եմ, որ այդ «խելոք» մտքերն արդեն հազար անգամ դու ու ուրիշներն իրեն ասել եք, ու ուղղակի ասելով դժվար թե կարողանաք փոխել, եթե իսկապես տենց հավատարիմ է իր երդմանը:
Էս դեպքում, գուցե, մնում է միայն մեկ խորհուրդ տալ. այդ «համոզելու» գործը թողեք փորձառուներին, տղային հոգեբանի մոտ տարեք
Մեջբերել
Էջանիշներ