Հա, Մեֆ, փորձել եմ: Եթե կուզես, կոտրված հարաբերություններն էլ համի տեսքով եմ նկարագրել: Ես սիրում եմ զգայարանների հետ խաղալ, սիրում եմ զգայարաններով ստեղծագործել: Սիրում եմ ընդհանրապես զգայարաններս դրդել, որպես ոգեշնչման աղբյուր օգտագործել: Բայց էս թեման, կներես, արհեստական ա, ահավոր արհեստական: Էսքան ժամանակ մենակ Շինոյի մոտեցումը դուրս էկավ: Հա, սկզբում մտածեցի՝ ղժժում ա: Բայց երբ իմացա՝ ինչ նկատի ունի, դուրս էկավ, որովհետև ինքը կոնկրետ բան նկատի ուներ, կոնկրետ ստեղծագործական մոտեցում էր ցուցաբերել:
Մեֆ, ես որպես պրոֆեսիոնալ գրող չեմ խոսում, խոսում եմ որպես հասարակ մարդ, որը, ի դեպ, կարա սուրճի հոտի մասին սկսի գրել կամ դարչինի համի: Հարցը էդ չի, հարցն էն ա, որ մի տեսակ արհեստական ա հարցը՝ ի՞նչ գույն ունի քո կարոտը: Դրա համար ասեցի՝ իմ կարոտը սպիտակ նապաստակներ են կապույտ ֆոնի վրա: Դրա դեմ բա՞ն ունես:
Էջանիշներ