Ուֆֆ... եսիմ է, ասենք իմը յասամանագույն ա, պետրոսնի ռոզըվի ա. ի՞մաստը
Ուֆֆ... եսիմ է, ասենք իմը յասամանագույն ա, պետրոսնի ռոզըվի ա. ի՞մաստը
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Quyr Qery (04.02.2013), StrangeLittleGirl (03.02.2013)
ես էլ եմ փորձում իմաստը պարզելԱնվերնագիր-ի խոսքերից
Անվերնագիր (03.02.2013)
««ամենակարևորը աչքով չես տեսնի»» սա թեմայ հետ կապ չունի, բայց գրել եմ, որ բռնիես էլ եմ փորձում իմաստը պարզել
ավելի լավ ա լռենք ու սպասենք էս թեմայի տրամաբանական ավարտին...
A long time ago, in a galaxy far, far away...
StrangeLittleGirl (03.02.2013)
Դա խոսում ա քո վերաբերմունքի ու աշխարհայացքի մասին… քո ընկալման մասին …
Ըհը, մենակ սիրտն ա սրատես, իմ սիրտն էլ դալտոնիկ ա««ամենակարևորը աչքով չես տեսնի»» սա թեմայ հետ կապ չունի, բայց գրել եմ, որ բռնի
ավելի լավ ա լռենք ու սպասենք էս թեմայի տրամաբանական ավարտին...եթե կարոտը գույն ունի, ավելի լավ ա իմ սիրտը քոռ լինի
Մեֆ, ես բնավ դեմ չեմ, որ կարելի ա տեսնել գույներ, որոնք չկան, բայց տենց բաները դնել-քննարկելը, լուրջ եմ ասում, խնդալու ա:
Quyr Qery (04.02.2013), Անվերնագիր (04.02.2013)
Բյուր ջան, եթե խնդալու ա, խնդա… բոլոր զգացմունքներն էլ վերացական են, բայց գրողը դա բառերով ա արտահայտում, երաժիշտը ձայներով, պարողը շարժումներով, նկարիչը գույներով ու գծերով ու այլ միջոցներով և անգամ ճարտարապետության մեջ դա արվում ա տարբեր միջոցներով…Ըհը, մենակ սիրտն ա սրատես, իմ սիրտն էլ դալտոնիկ ա
Մեֆ, ես բնավ դեմ չեմ, որ կարելի ա տեսնել գույներ, որոնք չկան, բայց տենց բաները դնել-քննարկելը, լուրջ եմ ասում, խնդալու ա:
… ու հիմա դու եկել ես ու պնդում ես որ մարդկային զգացմունքը, տվյալ դեպքում կարոտը, սխալ ա գույներով արտահայտելը… ո՞վ ա քեզ տենց բան ասել… թե՞ քեզ թվում ա ամեն բան պտի բառերով ասվի, կամ կան զգացմունքներ ու երևույթներ որոնք ունեն իրանց համար հատուկ "նշանակված" արտահայտչաձևեր… կարա՞ս ասես էդ ով ա որոշում թե որ զգացմունքը ինչ ձևով պետք ա արտահայտվի…
Մինա (04.02.2013)
մարդկային զգացմունքները գույներով արտահայտելը իհարկե խնդալու չէ կամ սխալ: Բայց դե էն չի էլի, որ ասես.
-ապեր, ինչ գույն ա քո կարոտի գույնը:
-սև
-բա քոնը
-կապույտ
-դու լավ մարդ ես երևում:
Վերջին խմբագրող՝ Անվերնագիր: 04.02.2013, 00:38:
A long time ago, in a galaxy far, far away...
Quyr Qery (04.02.2013), StrangeLittleGirl (04.02.2013), Նանո (04.02.2013)
Հարցը տենց չի դրված, ապեր… հարցը զգացմունքի գունայի գունային արտահայտաձևի մասին ա ու դիագնոստիկ բնույթ չունի…
Ingrid (04.02.2013)
Մեֆ, ես բնավ չեմ ասում՝ գույներով արտահայտելը սխալ ա: Բայց եթե գույներով ես արտահայտում, գնա, նկարի, ոչ թե լուրջ-լուրջ նստի, քննարկի, թե ում կարոտն ինչ գույնի ա: Մեֆ, չես պատկերացնի՝ կողքից ինչ խնդալու ա, որ տեսնում ես՝ մարդիկ խորացած կարոտի գույն են քննարկում: Աշխարհի սաղ դարդուցավը պրծավ, մնաց կարոտի գույնը, էն էլ էս աստիճանի լուրջ դեմքերով: Կաստյում-գալստուկն ա պակասում:
համաձայն եմ, բայց երբ թեման սկիզբից կարդում ես հենց էտ ուղղույամբ ա գնում...
ուղղակի էս մասը ավել գրեցի««-դու լավ մարդ ես երևում»»
A long time ago, in a galaxy far, far away...
StrangeLittleGirl (04.02.2013)
Իմ կարոտն այս գույներն ունի, առաջին անգամ նկարեցի կտավի վրա ու ներքին բավարարվածություն էի զգում, որովհետև գույները հարազատ էին:
մի ամիս առաջ դեռ չէի հասկանում ինչու սիրեցի այս գույները; եթե ինձ հետ կապ չունեն, բայց նոր հասկացա, որ իմ առաջին կտավը կանվանեմ ` Կարոտ:
DSC_1872.jpg
Կարոտելուց մենք կարոտում ենք ամբողջությամբ, անգամ այն վատը, որը ժամանակին այդպես ենք համարել, իսկ եթե կարոտում ես, ուրեմն դրա կարիքն զգում ես, եթե զգում ես, ուրեմն այն քեզ պետք է ու եթե պետք է, ուրեմն այն այլևս վատը լինել չի կարող:
Ֆրանսերենում կարոտի փոխարեն ասում են .օրինակ` il me manque, բառացի թարգմանությամբ` այն ինձ պակասում է, ես նրա կարիքն ունեմ:
Alphaone (06.02.2013), Mephistopheles (04.02.2013), Ամմէ (14.02.2013), Գալաթեա (04.02.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ