Իմ կարոտի գույնը

[StrangeLittleGirl]

Է սեր ասեին կասեիր ինչի՞ հենց սերը… դե երևի կարոտը, որովհետև կարոտի մեջ համ սեր կա, համ ցավ, համ բաժանում, և ոնց որ դու ես ասում դեռահաս աղջկա նվնվոց…

չէ՞…

Մարդը կարոտն ա ընտրել, էտ ենք քննքրկում… դու առաջարկի տնքոցը…

Մեֆ, ինձ որ մնար, ես ոչ մի բանի գույն էլ քննարկման չէի դնի, խնդալու ա

իսկ մի գուցե էտ կապույտ գույնը պապուլյարնի ա դարձել , որովհետև Չարենցն ա ասո՞ւմ
Երգերիս մեջ - դու գիտե՞ս - ինձ ոչ ոք չի ճանաչում՝
Կարծես ուրի՜շն է երգում կապույտ կարոտը հոգուս:

Բան ասեցիր, ինքը նաև ասում ա կապու՜յտ աղջիկ
Սևակն էլ վրից՝ կապույտի վրա չեն նստում ճանճեր:
Բա, ժողովուրդ, արխային, ձեր կարոտի վրա ճանճի չի նստի: Նենց որ կեցցե կապույտը

Բյուր, սխալ ես ասում… չեմ կարծում որ նպատակը օրենք սահմանելն ա թե ինչ գույնի պիտի լինի, կամ իրականում ինչ գույնի ա կարոտը… կոնսենսուսի չենք գալիս… ուղղակի քննարկվում ա թե ում համար ինչ գույն ունի կարոտը…

Հետաքրքիր վարժություն ա որ մարդու համար կարա շատ բան պարզի իր մասին… անգամ վերացականը կարելի ա նայել այլ տեսանկյունից ու հարթության մեջ, որպեսզի նոր հարցադրումներ առաջանան… թարմություն մտնի… դա օգնում ա որ չլճանաս… միշտ ամեն ինչին նույն տեսանկյունից նայելը ձանձրալի ա…

Մեֆ, էս թեման ինձ բացում ա, ինչ ուզում ես, ասա: