-Ո՞րն է կարոտի քո գույնը:
-Ըըը, կապույտը, հաստատ կապույտը:
Մի անգամ այս հարցին ես այս պատասխանը տվեցի: Հարց տվողը ինձ իրական կյանքում չէր տեսել, ինետով էլ գործնական էինք շփվել, բայց ասաց.
-Դե, քեզ պես սառը մարդու համար բնական պատասխան է:
Այս թեմայում կուզեի, որ ամեն մեկդ գրեր իր կարոտի գույնը կամ գույները: Ծանոթներն էլ համեմատեին, թե այդ գույները ինչքանով են բնորոշում նրանց բնավորությունը: Եթե հոգեբաններն էլ մասնակցեին ու իրենց կարծիքն ասեին այս կապակցությամբ, միայն ուրախ կլինեի:
Write with the door closed, rewrite with the door open. S. K.
RADIOmanyachka (01.02.2013), ԱնԱիդա (01.02.2013)
իմը թափանցիկ ա…
Ան ջան, իսկ թափանցիկը կարո՞ղ է բնութագրել քո բնավորությունը:An♥-ի խոսքերից
իմը թափանցիկ ա…
Write with the door closed, rewrite with the door open. S. K.
երևի մենակ կարա ասի էն մասին, որ երբեմն անկանխատեսելի եմ
հ.գ. երբեք չեմ մտածել կարոտիս գույն վերագրելու մասին, առաջինը հաստատակամորեն էտ բառն եկավ մտքիս
սևի մեջ սպիտակ...... Կարոտը լավ բան է, ուրեմն սպիտակ...
Սրիկա է մարդը, եթե նա ապրում է, երբ ապրելն իսկ անհնարին է.
Եվ սրիկա է նա, ով նրան դրա համար սրիկա է անվանում...
Ingrid (01.02.2013)
Ասում են՝ սևը կլանում է բոլոր գույները, սպիտակը՝ անդրադարձնում: Ուրեմն՝ կարելի՞ է քո կարոտը բնութագրել՝ որպես անդրադարձնող: ))))
Write with the door closed, rewrite with the door open. S. K.
Իմ կարոտը բնութագրվում է ծիածանի գույներով:
Այնքան հիանալի է կարոտի զգացումը, հատկապես այն ժամանակ երբ այդ մարդը քո կողքին է, բայց դու զգում ես, որ արդեն կարոտում ես նրան
Մի ապրիր նրա հետ, ում հետ կարող ես ապրել, այլ ապրիր նրա հետ` առանց ում չես կարող ապրել
Այնպես կուզեի, որ ձեր ծանոթները կամ ինքներդ նաև կապը նշեիք ձեր կարոտի գույնի ու ձեր բնավորության:Իմ կարոտը բնութագրվում է ծիածանի գույներով:
Այնքան հիանալի է կարոտի զգացումը, հատկապես այն ժամանակ երբ այդ մարդը քո կողքին է, բայց դու զգում ես, որ արդեն կարոտում ես նրան
Write with the door closed, rewrite with the door open. S. K.
Կարոտս սև է՝ ծակծկված կայծկլտուն կրակներով՝ կապույտ, կարմիր, նարնջագույն, դեղին: Իմ կարոտը գիշերային երկնքի, հյուսիսափայլի ու հեռավոր գալակտիկայի գույնն ունի...
Ալֆա ջան, ոնց որ բնութագրում է քեզ կարոտդ: Մնաց պարզնեք, թե այդ դեպքում կարոտը սառնոթւյան նշա՞ն է:
Write with the door closed, rewrite with the door open. S. K.
Alphaone (02.02.2013)
Իմ կարոտը սկսում ա գույն ստանալ… Դեռ անորոշ ա։
Բայց որ աչքերս փակում եմ, ավելի վառ եմ տեսնում։
Կուզե՞ս խոսել դրա մասին:
Բյուր ջան, եթե գույները հստակ լինեն ապա միգուցե խոսելն ավելի հեշտ լինի քան նկարելը կամ էդ գույնն ընտրելը…
Երեխանրն այդպես են անում, իրենք ազնիվ են…
Բյուր ջան, դու խոսում ես որպես պրոֆեսիոնալ գրող… բայց հետաքրքիր կլինի անցնել գրականության սահմանն ու մտնել այլ դիսցիպլինա որպես գրող…
Ingrid (04.02.2013)
Հա, Մեֆ, փորձել եմ: Եթե կուզես, կոտրված հարաբերություններն էլ համի տեսքով եմ նկարագրել: Ես սիրում եմ զգայարանների հետ խաղալ, սիրում եմ զգայարաններով ստեղծագործել: Սիրում եմ ընդհանրապես զգայարաններս դրդել, որպես ոգեշնչման աղբյուր օգտագործել: Բայց էս թեման, կներես, արհեստական ա, ահավոր արհեստական: Էսքան ժամանակ մենակ Շինոյի մոտեցումը դուրս էկավ: Հա, սկզբում մտածեցի՝ ղժժում ա: Բայց երբ իմացա՝ ինչ նկատի ունի, դուրս էկավ, որովհետև ինքը կոնկրետ բան նկատի ուներ, կոնկրետ ստեղծագործական մոտեցում էր ցուցաբերել:
Մեֆ, ես որպես պրոֆեսիոնալ գրող չեմ խոսում, խոսում եմ որպես հասարակ մարդ, որը, ի դեպ, կարա սուրճի հոտի մասին սկսի գրել կամ դարչինի համի: Հարցը էդ չի, հարցն էն ա, որ մի տեսակ արհեստական ա հարցը՝ ի՞նչ գույն ունի քո կարոտը: Դրա համար ասեցի՝ իմ կարոտը սպիտակ նապաստակներ են կապույտ ֆոնի վրա: Դրա դեմ բա՞ն ունես:
Գիտե՞ս ինչ, Բյուր, իննադ ես անում… ասել ես ու ոչ մի ձևի հետ չես ուզում կանգնել…
Հենց էս գրառման մեջ գրել ես համի, հոտի ու զգացմունքների հարաբերությունների մասին, բայց կարոտի գույնը, վիձիծե լի, սարքովի ա… կարող ա ձևակերպման հետ խնդիր ունես, բայց մասշտաբները ուռճացնում ես…
Կռոլիկներիդ հետ էլ խնդիր չունեմ…
Ingrid (04.02.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ