Հող կար՝ այո ու հմայված խճճված, գայթակղող մակերևույթով սկսում ես զգալ այդ հողն ինչպես է փախնում ոտքրիդ տակից ու սկսվում դանդաղ, ձգձգվող անկում բացակայող պարզության անհատակ անդունդը:

Անկենդան, նյութը պարզ ու հասկանալի ձևով ընթերցողին հասցնելու հարցը եսիմորերոդ պլան մղված, առաջանային գծում «ես դեմք եմ»-ը ընդգծված, շինծու գործ: