3.
ՈՉ ՆՅՈՒԹԱԿԱՆ ԸՆԿԵՐ
Թ Ո Բ Ի Ա Ս Ը
Մեկ շաբաթ անց, և ընդամենը երկու շաբաթ Ծնունդից առաջ, - փափուկ, ծխապատ Լոս Անջելեսից մենք թռանք ձմեռային Դենվեր և նրա մռայլ, կապտա-գորշ երկինքը: Մտնելով վարձով տրվող մեքենաների կայանը, ես ու Մեթթն ընկանք պոռթկուն քամու ճանկերը, և ես ատամներիս արանքից քամեցի. “Կծում է”:
Կանադացի Մեթթն ուղղակի ժպտաց ինձ:
Տեղավորվելով հարմարավետ “Չիվի Մալիբուի” մեջ, մենք փոխադարձ սեր հայտնաբերեցինք Բրյուս Սպրինգսթինի նկատմամբ և, միացնելով նրա երաժշտությունը, ճամփա ընկանք դեպի սարերը:
Մեկ ժամ անց, երբ վարդագույն վերջալույսն իր տեղը զիջեց մթին, մենք հասանք Քոալ-Քրիկ-Կանյոն անունը կրող տարօրինակ լեռնային գյուղը, 2500 հոգի բնակչությամբ, ներառյալ Ջեֆֆրի Հոպպը, ում մոտ եկել էինք հարցազրույցի:
Տեղավորվեցինք միակ` ամբողջապես սեքվոյայից կառուցված և սառցապատ “Էլդորա-Լոջ” մոտելում: Դրսում ես նկատեցի պատրաստի տաք լոգարանը և հարցրեցի մոտելի տիրոջը, տաքացվու՞մ է արդյոք ջուրը հիմա, ձմեռային մեռյալ սեզոնի ժամանակ: Նա պատասխանեց “այո” և ասաց, որ մենք ազատ կարող ենք օգտվել նրանից օրվա յուրաքանչյուր ժամի, ինչը համրյա կատակ հնչեց, հաշվի առնելով դրսի մինուսային ջերմաստիճանը:
Երբ մի քանի րոպե անց Ջեֆֆը եկավ մեր հետևից, ես ցնցված էի նրա փափուկ էությունից և երիտասարդ արտաքինից: Նա 52 տարեկան էր, բայց նրա տարիքից հեշտորեն կարելի էր մի տասնյակ տարի կրճատել: Մեզ և մեր սարքավորումնրը նա բեռեց իր ամենագնացի մեջ, և մի քանի մղոն ձնապատ ճանապարհից հետո մենք հասանք նրա ընդարձակ տունը, որտեղ նա ապրում է կնոջ` Լինդայի հետ: Նրանք սիրում են մեկմեկու դեռևս դպրոցական տարիներից:
Մի փոքր զրույցից և ճաշից հետո, մենք տեղադրեցինք մեր սարքավորումը նրա հարմարավետ հյուրասենյակում, բուխարում ճարճատում էր կրակը, փողոցում պտտվում էին քսանհինգցենտանոց մետաղադրամի չափի ձյան փաթիլները: Այդ ամենը կարելի էր համարել Նորման Ռոքուելլի կտավներից, չհաշված այն փաստը, որ մի քանի րոպե անց “հրեշտակակերպ էությունը”, ինչպես Թոբիասին է նկարագրում Հոպպը, - մտավ Ջեֆֆի մարմինը: Բայց սկզբում մենք խոսեցինք այն մասին, թե ինչպես այդ ամենը սկսվեց:
Ջեֆֆը նստեց հարմարավետ աթոռին, Լինդան տեղավորվեց նրանից ոչ հեռու: Ես քիչ անհանգստացած էի, որ նա էլ տեսադաշտ կընկնի, բայց Ջեֆֆը բացատրեց, որ Լինդայի ներկայությունը և “էներգիան”` պրոցեսի մասն են, և վերջինս միշտ իր կողքին է գտնվում: Բայց այդպես ոչ միշտ է եղել:
“Ամբողջ առաջին տարվա ընթացքում ես նույնիսկ չէի ասում Լինդային, որ գլխումս ձայն է հնչում, և որ այն որոշակիորեն իմ ձայնը չէ, - ասաց նա, քիչ ծիծաղելով, - ես ոչ ոգու չէի ասում, նույնիսկ սիրելի կնոջս, որովհետև մտածում էի, թե մարդիկ ինձ խելագար կհամարեն”:
Ջեֆֆն ասաց, որ ժամանակին հաջողակ բիզնեսմեն էր, և մի անգամ ինքնաթիռով ինչ-որ տեղ էր թռչում գործով, երբ Թոբիասն սկսեց խոսել իր հետ և այն ժամանակից այդպես էլ չի դադարել: Դա 1997-ին էր, իսկ երկու տարի անց, երբ Ջեֆֆը մի փոքր վարժվեց ու սովորեց այդ մտքին, նա սկսեց կապնվել Թոբիասի հետ մարդկանց ոչ մեծաքանակ խմբերի համար: “Ես սկսեցի աշխատել մի հոգեբույժի հետ, ով դժվար կլիենտներ ուներ, - ասաց Հոպպը: - Գիտեք, տարբեր պրոբլեմների հետ աշխատում էինք հոգեբույժը, ես և, իհարկե, Թոբիասը, և դա ինձ դուր էր գալիս: Մենք աշխատում էինք առանձին անհատների հետ: Իսկ երբ լուրն այդ մասին տարածվեց, մարդիկ ցանկացան դա անել խմբովի: Իսկ հետո դա վերաճեց նրան, ինչ որ կա այժմ:”
Այդպիսի գլոբալ ձեռնարկություն: Հոպպ ամուսիններն ամեն տարի 100 000 մղոնանոց ճամփորդություններ են կատարում ամբողջ աշխարհով, կարդալով դասընթացներ և վարելով սեմինարներ: “Դա ավելի հեռու գնաց, քան ես կարող էի պատկերացնել, և շարունակում է աճել, - ասաց Ջեֆֆը: - Այնքան շատ մարդիկ են բախվում այս փոխակերպման հետ, վերելքի պրոցեսի հետ, և հաճախ չգիտեն անգամ, թե ինչ է կատարվում: Այդ պատճառով կապը Թոբիասի հետ նրանց հանգստություն է բերում և հարցերի պատասխաններ:”
Էջանիշներ