Ֆիլմը իմ դուրն էլ եկավ, բայց մեկ ա մեջը ոչ մի նոր բան չկար. սաղ ինչ-որ տեղ արդեն տեսել էինք... Բայց դե շատ սիրուն ֆիլմ էր, ու էն էլ հավանեցի, որ մեջը լիքը սեր կար, սենց մի տեսակ մեծ սիրտ ուներ էդ ֆիլմը:
Զաքրիի պատմությունն ամենահետաքրքիրն էր. ինչ լավն էին Թոմ Հենքսն ու Հալլի Բերրին: Շատ կայֆ էին իրար հետ:
Բայց Թիմոթին էլ էր լավը ու մնացածի հետ էլ էնքանով էր կպնում, ինչքանով մյուսները իրար հետ:
Ընդհանուր, նայելուց հետո էն զգացողությունը մնաց, որ թվում ա՝ մեջը լիքը խորը փիլիսոփայություն կա, բայց իրականում բան էլ չկա առանձնապես, ուղղակի սիրուն ու թանկ կինո են հանել՝ ահագին գրագետ գրված, ու դե Հոլիվուդի դեմքերին էլ հավաքել են իրար գլխի՝ ամեն մեկին մի հինգ դեր տալով. շատ հավես էր նայվում:
Հաստատ էն դեպքը չի, որ ինձ ստիպի գիրքն էլ կարդալ...
Էջանիշներ