Էլի մտքերս խառն են, չնայած ե՞րբ խառը չեն եղել որ...
Մաման ասում ա, որ ես շատ սառն ու անջիգյար մարդ եմ։ Եսի՜մ... Թող էդպես լինի...
Ուղղակի ես ուրիշների ներկայությամբ չեմ լացում...
Ուղղակի վերջերս «ուրիշների» սահմանները սկսել են ընդարձակվել...
Տեսնելով որ երկար լեզվիս պատճառով ոչ մեկի հետ յոլա չեմ գնում, որոշեցի հնարավորինս քիչ խոսել։ Չէ՞ որ լռելը մուննաթ գալուց լավ է... Հիմա ոչ մեկին չեմ լսում, բայց որ մի բան են հարցնում, «հա, ըհն» եմ պատասխանում։ Ու շատ լավ ա որ ես չեմ լսել, թե ինչ են ասել...
Կատու եմ պահելու, բայց էնպես կդաստիարակեմ որ մկներին մատով չկպնի։ Բայց այ թռչուն երբեք չեմ պահի, երբեք, ոչ մի տեսակի... Եթե ես թևեր ունենայի, միշտ օդում կլինեի, կգնայի նոր բարձունքների ետևից...
ի՜նչ ֆանտաստիկ սիրավեպեր կգրեի, եթե մեր դպրոցի պահակի երևակայությունից ունենայի։ Կամ չէ, ի՞նչ սիրավեպ. .. հիմար սերիալի սցենար... Ինչ լավ ա, որ ես կարողանում եմ շատ մարդկանց կարծիքները անտեսել...
Բայց ես մարտական եմ տրամադրված ու հաղթելու եմ, սկզբում՝ ինձ, հետո՝ ուրիշներին
Մեջբերել
Էջանիշներ