Միշտ վախեցել եմ օրագիր պահելուց:Ինձ թվացել է,որ ինչ որ մեկը կարող է կարդալ ու մի լավ ծիծաղել իմ վրա կամ ինձ չհասկանալ:Բայց վերջ...սրանից հետո որոշել եմ իմ օրագրում գրել այն ինչ մտածում եմ,այն ինչ կռծում է ներսս:Մեկ էլ տեսար մեկն ինձ հասկացավ:
Փոքր ժամանակ ինքնամփոփ երեխա էի:Իմ ամենամտերիմ ընկերուհին իմ տիկնիկն էր Մերին:Բայց մի օր իրան կորցրի ու ինձ սկսեցի մենակ զգալ:Հետո երբ արդեն երբ մի քիչ մեծացել էր,մեկին ասեցի որ իմ համադասարանցի Կարենը լավ տղա:Ընդամենը էս երկու բառը ու ինքը սկսեց տարածել թե ես սիրահարված եմ,բայց ըտենց բան չկար:Էդ օրվանից ես էլ չէի վստահում մարդկանց:
Բայց հիմի ես փոխվել եմ:Ես գտել եմ իսկական ընկերուհու,ով ինձ երբեք չի դավաճանի:Ես սովորել եմ պայքարել:Հուսով եմ մի օր էլ կսովորեմ ,,նրանց,, ցույց տալ իրենց իրական տեղը:
Մեջբերել
Էջանիշներ