User Tag List

Էջ 1 13-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 186 հատից

Թեմա: Alpha mission

  1. #1
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Գրառում Alpha mission

    Դեռ երեկ էր: Իմ երեկն անհայտից անհայտ ճառագայթում ծնունդից մինչև ներկա հատվածն է ու այդ երեկի մի հատվածում ես երեք տարեկան էի: Դեռ երեկ էր, կոնկրետ հատվածի կոնկրետ կետում ես նույն անքունն էի, ինչ այսօր եմ: Զուր էր մայրիկս չարաշահում բլիթի ու մահակի մեթոդները, զուր էին հորդորները, փոքրիկ այլմոլորակայինը չէր ցանկանում քնել: Չմոռանամ ասել, որ իմ երկրային մարմնում թյուրիմացաբար այլմոլորակաին հոգի էին install արել : Ինչևէ, փոքրիկ այլմոլորակայինին հերթական անգամ քնեցնելու անհաջող փորձերից, օրորոցայիններից հետո խորհրդավոր շշուկով մայրիկը մատնացույց արեց պատուհանից այն կողմ դողացող ստվերները.
    - Սատանաներ են, եթե խելոք չմնաս, կգան քեզ կտանեն, քնիր, էլ մի պտտվի հոլի նման, որ չտանեն քեզ:
    Սատանանե՞ր: Իմ այլմոլորակային էությունը միստիկ էակների բացահայտման երանավետ կանխազգացմամբ նետվեց պատուհանի ուղղությամբ ու տխուր-տրտում ետ վերադարձավ:
    - Մամ, մի վախեցի, սատանաներ չեն, խաղողի ծառի ստվերն էր:

    Իմ ամենահին մանկական հիշողություններից:

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (16.01.2013), enna (05.12.2013), Ingrid (14.01.2013), Sambitbaba (14.01.2013), Smokie (11.02.2013), Դատարկություն (11.01.2013), Նիկեա (12.11.2013), Ուլուանա (11.01.2013)

  3. #2
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դպրոցական տետրերս արխիվացրել էի: Նոստալգիա: Բացում եմ, թերթում, նայում ահավոր անճոռնի ձեռագրիս ու հանկարծ խնամքով գրված տեքստ հայտնաբերում՝ ինֆորմատիկայի տետրս էր, նաև կենսաբանության տետրումս էր նույն հրաշքը՝ հոգատար, սիրուն սխեմաներ ու նկարներ էի գծել, բջիջի կառուցվածքն ուղղակի հիացրեց ու հիասթափեցրեց, որ կորիզից ու ցիտոպլազմայից էն կողմ արդեն ոչինչ չէի հիշում: Հիմա մտածում եմ, որ հինգ տարի իրավաբանության վրա ոչնչացնելով ու հիմա էլ հոգեբանի ոդիսականը սկսած՝ իմ կյանքն ու մի չկայացած գիտնականի կենսագրություն աչդյո՞ք չեմ խորտակել:
    Չէ, չի կարելի անցյալով ապրել, թերթում եմ էջը…
    Այժմյան տետրերս եմ նայում, ամենախնամքովը գրել եմ հոգեֆիզիոլոգիան, ու հեչ նրա համար չէ, որ դասախոսը ռեկտորն է, ինքը տետրերը երբեք չի նայում...
    Եզրակացություն 1՝ մասնագիտություն ընտրելիս անպայման նայել, թե որ առարկան ինչքան խնամքով ես թղթին հանձնել, եթե անգամ գիտակցաբար ուրիշ բան ես ընտրում, ենթագիտակցությունն ընտրում է կոչումը…
    Եզրակացություն 2՝ անքուն փիլիսոփայելու փոխարեն լավ է անջատել համակարգիչն ու փորձել քնել, քննությունները դարանել են շատ մոտ ապագայում...
    Եզրակացություն 3՝ ես, այնուամենայնիվ, գրող եմ բառի բոլոր իմաստներով, թե ինչքան լավ գրող, ինքս էլ գիտեմ՝ դեռ ահավոր վատ, բայց դե գրող...

  4. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), Ingrid (14.01.2013), Mr. Annoying (11.08.2015), Peace (14.01.2013), Sambitbaba (14.01.2013), Smokie (11.02.2013), Vardik! (03.11.2013), Նիկեա (12.11.2013)

  5. #3
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Նստել ոգևորված գրում էի, գրեցի, գրեցի, գրեթե վերջացրել էի, կարևոր զանգ եկավ, շտապ փակեցի word-ը.
    do you want to save the changes to...?
    no
    Ա՜...
    Ախր զանգն այդ աստիճան կարևոր չէր…

  6. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ruby Rue (15.01.2013), Sambitbaba (04.03.2013), Smokie (11.02.2013), Նիկեա (15.01.2013), Վոլտերա (15.01.2013)

  7. #4
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ դեռ փոքր էի ու ինձ դեռ ոչ ոք չէր բացատրել, որ գոյություն ունի գրավիտացիա, ես ճախրում էի: Տիեզերական ձգողականությունն ինձ չէր բանտում ու ես թափառում էի մոլորակից մոլորակ: Ամենուր կյանքն էր, չէ որ ես դեռ փոքր էի, ու ինձ դեռ ոչ ոք չէր բացատրել, որ կյանքի գոյության համար անհրաժեշտ են որոշակի պայմաններ: Երբ ես փոքր էի, ես հավատում էի Աստծուն, քանի որ ոչ ոք ինձ չէր բերել գիտական աթեիզմի հիմնավորումներ: Ես մեծացա, կյանքի ճամփին ինձ շատ բաներ բացատրեցին, ես շատ բաներ սովորեցի, բայց երևի ես դեռ փոքր եմ, որ շարունակում եմ սավառնել, որ շարունակում եմ... երևի ես երբեք չուզենամ մեծանալ…

  8. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), Sambitbaba (28.01.2013), Smokie (11.02.2013), Արէա (28.01.2013), Նիկեա (12.11.2013), Վոլտերա (22.03.2013)

  9. #5
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օրը սկսվել է դատարկության տհաճ զգացողությամբ: Այն օրերից է, որ արթնանալու պահից գլխացավը հուշում է՝ կորած է: Նման օրերը երկու ավարտ են ունենում՝ հանձնվում ես, ոչինչ չես անում, պառկում ես քնելու կորած օրվա զզվելի զգացողությամբ, պայքարում ես, փորձում ինչ-որ բան անելու ու էլի պառկում քնելու կորած օրվա... Հերթական անգամ որոշել եմ, որ այս օրն այդպիսին չի լինելու: ՈՐՈՇԵԼ ԵՄ...

  10. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Claudia Mori (04.04.2013), enna (05.12.2013), erexa (20.02.2013), Sambitbaba (04.03.2013), Smokie (20.02.2013), Նիկեա (12.11.2013)

  11. #6
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մարսում գարուն չի լինում, չի լինում ձմեռ, ամառ, աշուն, մեր ստորգետնյա բազայում միշտ նույն եղանակն է: Դրա համար եմ Երկիր մոլորակում ամենաշատը սիրում եղանակների հերթափոխը, բայց ամենաշատը սիրում եմ գարունը. մարսյան մեր բազայի զով ջերմությունն է հիշեցնում...

  12. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), Sambitbaba (04.03.2013), Smokie (04.03.2013), Vardik! (03.11.2013), Ամմէ (04.03.2013), Նիկեա (04.04.2013), Վոլտերա (22.03.2013)

  13. #7
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երկուսն են: Նորից հակասական բաներ են շշնջում: Որոշել եմ՝ այս անգամ լսելու եմ հրեշտակին, մնում է որոշել, թե երկուսից որ մեկն է հրեշտակը:

  14. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    einnA (15.04.2013), enna (05.12.2013), Sambitbaba (22.03.2013), Smokie (22.03.2013), Stranger_Friend (22.03.2013), Vardik! (03.11.2013), Նաիրուհի (31.03.2013), Նիկեա (04.04.2013), Ուլուանա (22.03.2013), Վոլտերա (22.03.2013)

  15. #8
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ոչինչ, որ սիրտը կորված է, ես դեռ ունեմ ուղեղ: Դե՞ռ... Չէ, արդեն...

  16. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Claudia Mori (04.04.2013), einnA (15.04.2013), enna (05.12.2013), Ruby Rue (05.04.2013), Sambitbaba (25.04.2013), Smokie (05.04.2013), Valentina (04.04.2013), Vardik! (03.11.2013), Գալաթեա (04.04.2013), Նաիրուհի (26.04.2013), Նիկեա (04.04.2013), Ուլուանա (04.04.2013)

  17. #9
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Փոքր-մոքր, խեղճուկարկ բալիկ էի: Այն երանելի ժամանակներն էին, երբ խոսում էի գրական հայերենով, բարեկրթության մարմնացում էի, ձայնս երբեք, ոչ մի տոն չէր բարձրանում ու եթե նույն կերպ շարունակվեր, երևի հիմա իմ իդեալը լինեի... Ինչևէ, բոլոր պատմություններում կա «բայց»- ը:
    Նորեկ էի դասարանում: Հենց սկզբից էլ խեղճությունն ու բարեկրթությունը, հիմարավուն ազնվությունը հալածանքի առարկա դարձան: Երկու տարի հալածանքները լուռ կուլ էի տալիս՝ տանը, դրսում, ոչ մի տեղ, ոչ ոքի հաղորդակից չէի դարձնում ներքին պայքարին: Կուտակվում էր: Ես չգիտեի՝ ինչ հատկապես, բայց մի սև, մածուցիկ, մաղձոտ զանգված էր, հազիվ էի զսպում՝ չժայթքեր:
    9-րդ դասարանից նոր դասարան տեղափոխվեցինք: Արագ մտա ներս, պայուսակս դրեցի առաջին պատահած տեղն ու վազեցի դուրս. ծառեր էինք տնկել, ուզում էի դասամիջոցին անպայման ջրել: Արդեն դպրոցի բակում տեսա, որ մեր բարալիկ, դեռ նոր արմատակալած շիվերը ցածր դասարանցիները հողից հանել՝ իրար են մտրակում:
    Չլացեցի: Շատ լացկանն էի, փիսիկի նման մտնում էի մի մութ անկյուն ու լաց լինում: Այդ անգամ չլացեցի: Քարացած, ռոբոտանման աստիճանները բարձրացա, մտա դասարան ու հենց էդ պահին դասարանիս աղջիկը իր գերազանցությունը ցույց տալու հերթական առիթ բաց չթողեց՝ երկու մատով պայուսակս բարձրացրեց.
    - Էս իմ տեղն ա, էլ չտեսնեմ սումկեդ էստեղ, Էղա՞վ:
    Պայուսակս հետևի նստարանին հայտնվելու փոխարեն աղմկոտ վայրէջք կատարեց հատակին:
    - Վերցրու:
    - Դու վեկալ, չես սատկի:
    - Անմիջապես վերցրու, - ձայնս մի տոն բարձրացել էր:
    - Տեսնես, որ չվերցնեմ, ի՞նչ ես անելու, այ պուճուր:
    Դանդաղ առաջացա, բարձրացրեցի մետաղյա աթոռն ու մետաղական ձայնով ասացի.
    - Եթե չվերցնես, սրանով գլուխդ կջարդեմ, պուճուրներին չեն դատում:

    Դասարանցիս կիսահեգնական բարձրացավ, առաջ եկավ, աթոռը բռնեց, սկսեց քաշել: Կտրուկ թողեցի, աթոռով հանդերձ ընկավ հատակին, ապա ձեռքից խլեցի աթոռն ու արդեն ևս մեկ տոն բարձր ու զզվելորեն սպառնալի տոնով ֆշշացրեցի՝ վերցրու, թափ տուր, դիր տեղը: Անսպասելիության գործոնն իմ կողմն էր: Չհսականալով՝ ինչ կատարվեց, լուռ բարձրացավ, պայուսակը բարձրացրեց, դրեց սեղանին:
    - Փոշին թափ տուր:
    Թափ չտվեց: Աթոռը դղրդոցով թռավ խեղճի ուղղությամբ, չհասցրեց խուսափել, աթոռով հանդերձ հերթական անգամ գետին տապալվեց: Աղմուկի վրա ուսուցիչներ եկան: Ամբողջ դասարանը չկարողացավ ապացուցել, որ թատրոնի սցենարիստը ես էի: Ուսուցիչներից ոչ ոք չհավատաց, որ աշխարհի ամենախեղճ էակը կարող է ներսում սատանաներ բուծել: Դրանից հետո տրամաբանական էր, որ ինձ պիտի ատեին ու արհամարհեին, բայց ինձ սկսեցին հարգել ու սկսեցին ինձանից վախենալ: Մինչև ավարտելու օրը իմ ձայնի մի տոնի բարձրացումը նշանակում էր հրահանգի անհապաղ կատարում: Ես ինձ ատում էի...
    Ժամանակը ոչ առաջվա իմ եսը վերադարձրեց, ոչ էլ թողեց, որ լինեմ այն առանց զգացմունքների, բայց ուժեղ դիվուկը:

    Ինչո՞ւ սա հիշեցի: Հա, այսօր ինձ զգում եմ նույնքան զզվելի, որքան այն ժամանակ, երբ դասարանիս աղջիկը ուսուցիչների հեռանալուց հետո լացելով թափ էր տալիս պայուսակս , բայց չեմ ուզում դառնալ նույնքան զզվելի, որքան դրանից հետո դարձա: Ուզում եմ վերադառնալ այդ բեկումնային պահն ու կանգնեցնել ինձ...

  18. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), erexa (25.04.2013), Mr. Annoying (11.08.2015), Sambitbaba (25.04.2013), Smokie (24.09.2013), Vardik! (03.11.2013), Նաիրուհի (26.04.2013), Նիկեա (25.04.2013)

  19. #10
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սկել եմ ավելի ու ավելի հաճախ հիշել անցյալում եղածը: Մի բան կյանքումս փոխվել է ու ինձ փոխել, առաջ ես ավելի լավն էի, հիմա միայն բոժոժ եմ, թիթեռը լքել է:
    Մի անգամ, երևի երեք մաքսիմում չորս տարեկանում բոժոժից դուրս եկող թիթեռ տեսա, մի կերպ ազատվեց բոժոժից, ճմրթված թևերը հազիվ կարգի բերեց ու անճարակ թռավ՝ հերթով ավելի ու ավելի ինքնավստահ: Չեմ հիշում մեծերից ով ինձ բացատրեց բոժոժի էությունը:
    - Մի օր, երբ մեծանամ, ես էլ բոժոժ կսարքեմ, կմտնեմ մեջն ու երբ դուրս գամ, կկարողանամ թռչել,- նման մի բան ասացի:
    Երկար տարիներ ապրում էի այդ երազանքով:
    Մեծացա ու հասկացա, որ մարդիկ երբեք բոժոժ չեն հյուսում ու թիթեռ դառնում: Բայց դեռ շարունակում եմ հավատալ երազանքներին: Սնահավատություն:

  20. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), Sambitbaba (25.04.2013), Smokie (07.05.2013), Stranger_Friend (25.04.2013), Նաիրուհի (26.04.2013), Նիկեա (25.04.2013), Վոլտերա (26.04.2013)

  21. #11
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ ապագան թակուղի է, կրկին ու կրկին վերադառնում եմ անցյալ ու փորձում այնտեղ որոնել ներկայի ճահճացման պատճառները: Ինչո՞ւ ես մանկություն չունեցա: Մանկությունս ավարտվեց այն պահին, երբ ռազմի դաշտից վիրավոր վերադարձած զինվորը գլուխն ափերի մեջ առաջ ընկերոջ մահն էր սգում: 5 տարեկանում շատ բաներ չես հասկանում, բայց բաներ էլ կան, ոչ հասկանում ես, թեև չպիտի հասկանայիր: Ես հասկանում էի պատերազմը, ես հասկանում էի մահը, ես հասկանում էի մարդկանց ուսերին նստած սև ու սպիտակ էակների փսփսոցը: Այն ժամանակ աշխարհը չճանաչող իմ փոքրիկ գլխում ամեն ինչ պակաս սարսափելի էր, քան իրականությունն է, բայց, միևնույն է, ես հասկանում էի, որ մի երեխա անհայր է մնացել, որ մեր հերոսներն անհայր են թողել մի երեայի, ում հայրը գուցե և հրեշ էր, բայց ինքը դեռ անմեղ...
    Մի ժամանակ ռուսախոս գնչուհին մի քանի ընկերներիս խաղաղության նոբելյան մրցանակ խոստացավ... ծիծաղեցինք...
    Ո՞վ ինձ խաղաղություն կխոստանա...
    Իմ թշնամին մարդիկ չեն, ժողովուրդները չեն, իմ թշնամին իմ ու բոլորի ներսի չարությունն է...ամենուր...

  22. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (05.12.2013), Sambitbaba (20.07.2013), Smokie (21.07.2013), Vardik! (03.11.2013), Նաիրուհի (21.07.2013)

  23. #12
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մանկության առաջին հիշողությունս Սոնան է: Երկուսս էլ մոտ վեց ամսեկան երեխաներ էինք, խաղում էինք միասին, քաշքշում իրար: Իմ առաջին սերն էր (առաջին մարդը, ում ոչ թե սիրում էի, քանի որ իմ ընտանիքն էր, այլ՝ քանի որ ինքս էի ինձ հասակակից տասնյակ երեխաներից հատկապես իրեն ընկեր ընտրել), միակ մանկության ընկերը, որ ունեցել եմ: Հիմա անգամ չգիտեմ՝ ուր է Սոնան, ինչ է անում, նրանից հիշողություն մնացել է մի քանի լուսանկար: Լիքը հիշողություններ կան Սոնայի հետ կապված, բայց լուսանկարներում եղած օրը չեմ հիշում:

    Սոնայի հանդեպ մինչև այսօր էլ վստահություն ու հարազատություն եմ զգում, բայց էն պստիկ Սոնայի, ում գրկում ու լացում էի, երբ մի տեղ ցավեցնում էի, հիմիկվա Սոնային վախենում եմ գտնել, վախենում եմ ճանաչել, վախենում եմ կորցնել:

  24. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (09.09.2013), enna (05.12.2013), Sambitbaba (14.12.2013), Smokie (09.09.2013), StrangeLittleGirl (19.09.2013), Vardik! (09.09.2013), Նաիրուհի (09.09.2013), Ուլուանա (23.09.2013), Վոլտերա (09.09.2013)

  25. #13
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օրագիրս կյանքիս նման է՝ անցյալ, ներկա, ապագա, լրիվ խառնում եմ իրար, խճճվում, թպրտում, որ ազատվեմ ու... Բայց հիմա դա չէ, որ ինձ մտահոգում է, ավելի մտահոգիչ է քննաշրջանը: Պատճառաբանում եմ, որ չեմ կարողանում կենտրոնանալ, պարապել: Ո՞ւմ եմ խաբում: Չեմ ուզում ու վերջ: Կորցրել եմ իմաստներս, ինձ ամեն ինչի համար անպիտան եմ զգում: Ժամանակին ինձ սփոփում էի, թե գրում եմ ու լավ եմ գրում, բայց իրականում հարամում եմ էն գաղափարները, որ հմուտ ձեռքերում գլուխգործոց կդառնային:
    Ժամանակին ինձ ամբողջովին ներծծել էր ոչ ֆորմալ կրթության գաղափարը: Կյանքում էնքան սեմինարների եմ մասնակցել, էնքան տարբեր պիտանի ու անպիտան թեմաներով, որ հաշիվը կորցրել եմ ու կեսից շատն էլ անգամ սիվիում չկան, որ յոթ էջանոց ապուշությունը տասնյոթ էջ չդառնա, առանց այդ էլ կրճատում եմ, կրճատում, վերջը չի երևում:
    Սեմինարներին միշտ փայլել եմ՝ բրեյն սթորմինգ, խաղեր, քննարկումներ... Խակ ուսանող էի, մտածում էի, թե այդ ամենն ինձ կօգնի կյանքում կայանալ, ավելի պատրաստ լինել կյանքի փորձություններին, բայց կյանքը սեմինար ու սեմինարի ժամանակ ինչ-որ մեկի մտածած դերային խաղ չի: Իմ կյանքը բեմ չէ, ես էլ չեմ խաղում, բայց ապրել էլ դեռ չեմ սովորել:
    Վերջերս հասկացա, թե որն է այդ ոչ ֆորմալ կրթություն կոչվածը՝ ապրելը, ինչքան շատ ես ապրում, էնքան շատ փորձ ես կուտակում, բայց դա քիչ է, ապրելուց բացի պիտի կարդաս: Կապ չունի հեղինակը ժուռնալային մակարդակի միջակություն է, թե նոբելյան մրցանակի արժանացած հանճար, եթե ուղեղ ունես, ինչ հումք էլ տաս, կվերամշակի ու ստացածդ ոչ թե հումքից կախված կլինի, այլ՝ ուղեղիցդ: Հիմա ես երկու բան եմ ուզում՝ ապրել ու կարդալ, բայց մեկը մյուսին խանգարում է:
    ....
    Տաս տարի է անցել: Ընդունելության քննություններ պարապելու փոխարեն պատմությանս մեծ գրքի հետևում հանգիստ գեղարվեստական գիրք էի թաքցնում ու ծնողներիս աչքի առաջ ժամերով «պարապում»: Դեռ դպրոցի ավարական քննությունների ժամանակ հասկացա, որ ես մեդալ չեմ ուզում, կարմիր դիպլոմ չեմ ուզում, շքանշաններ չեմ ուզում, ուզում եմ ազատ լինել: Այդ ձմեռ առաջին անգամ կյանքում ծանր հիվանդացել էի, պառկելու ու երկար մտածելու ժամանակ ունեի, առաջ եթե նորմալ էր թվում իրավաբանի հարգի մասնագիտությունը, հիմա զզվանք էր առաջացնում: Էլի վերադարձել էր ծրագրավորող դառնալու մարմանջը, բայց ես ինչ մաթեմատիկայի ուսուցչուհուս հետ գժտվել էի, ոչ մի նոր բան չէի սովորել, իսկ այն, որ դպրոցական թեթերից ձական 20-ը հավաքում էի կամ թեորեմներից մեկ երկուսը կարողացել էի ինքնուրույն ապացուցել, քիչ էր ինձ մաթեմատիկա իմացող հռչակելու համար: Գիտակցում էի, լա՜վ էի գիտակցում: Աստղագնաց դառնալու երազանքս կարմիր խաչի ներքո էր, ինձ արդեն մեծ էի համարում՝ ռեալ երազանքով: Ուզում էի ֆիլմեր ստեղծել, գժվելու չափ ուզում էի Մատանիների տիրակալը նկարել, էն ժամանակ դեռ ֆիլմը չկար, գժվելու չափ ուզում էի Ազիմովի ցնդած աստղագետներին ու խավարման արդյունքում խելագարության հասցնող աստղերի գեղեցկությունը նկարել, բայց ուժերիս վստահ չէի, մենակ էի, ոչ ոք իմ ցնդաբանությունները չէր խրախուսում:
    Դպրոցի հայոց լեզվի քննությունից առաջ ծնողներիս հետ լուրջ խոսեցի՝
    - Չեմ ուզում իրավաբան դառնալ, եթե ռեժիսիորին համաձայն չեք, թույլ տվեք ծրագրավորող դառնալ (Սիմոնա ֆիլմը դեռ չէի տեսել, բայց ֆիլմ նկարելու համար ծրագիր ստեղծելը իմ կյանքի գործն ու ապագայի տեսլականն ու երազանքների իրականցաման գրավականն ու ինքնաարտահայտման լավագույն ձևն էր թվում): Մի տարի էի խնդրում, միայն մի տարի, որ պարապեմ, հիմք ունենամ, կարողանամ այդ հիմքի վրա սովորել ոչ այն մասնագիտությունը, ինչին մի ամբողջ տարի նախապատրաստվել էի մասնավոր պարապմունքներով ու ձևանալով, թե պարապում եմ:
    Չստացվեց:
    - Ուրեմն ես ոչ էլ ավարտական քննություններին կգնամ, եթե դպրոցը չավարտեմ, ոչ մի բուհ էլ չեմ ընդունվի:
    Թե ոնց համոզելով, հարկադրելով, քարշ տալով ու խնդրելով ինձ քննության տարան, ապուշ ու ոչ հիշարժան պատմություն է:
    Այդ օրը քննությունից հետո վարձով տանն, ուր ապրում էինք, չօգտագործվող և ավելի շատ սիմվոլիկ փայտի վառարանում ես այրեցի բոլոր ստեղծագործություններս, երեք մեծ տոպրակ լի ցնդաբանություններով ու իրականում արժեքավոր գործերով, որ ոչ միայն ինձ համար էին արժեքավոր, այլ գրականությունից գլուխ հանող ու իրականում խելացի մարդկանց համար, ովքեր մինչև հիմա էլ արածիս համար պատրաստ են ինձ էլ վառել:
    Անհեթեթ պատմությունների շարան է և իմ համալսարան ընդունվելը: 16 տարեկանում շատ խակ ես սեփական որոշումներ կայացնելու համար: Դրա համար էլ ես խելոք-խելոք հերթով հանձնեցի բոլոր քննություններն ու ինչպես և սպասում էին ինձանից՝ կուրսում ամենաբարձր բալերով ընդունվեցի համալսարան:
    18-ս լրանալուն պես ես պիտի տանից հեռանայի, աշխատանք գտնեի ու ընդունվեի ինքս էլ չգիտեի ուր՝ ռեժիսիոր դառնալու: 18 տարեկանում ընտանիքում էնպիսի խնդիրներ կային, որ ես ուղղակի բարոյապես չկարողացա նոր հարված հասցնել ծնողներիս:
    Ավատեցի:
    Ընդունվելու օրվանից մինչև ավարտելու օրը ես այդպես էլ գրեթե գեղարվեստական գիրք չկարդացի: Ես, որ դպրոցում ուղղակի կլանում էի գրքերը, ես, ում կյանքի սերը դարձան գրքերը, որ սկսվեցին պարզունակ Բկլիկ ձկնիկով ու Այբոլիտով, շարունակվեցին... Ինձ ուղղակի հրապուրեցին նոր աշխարհները, երբ կարդում էիր սուր-սուր փշերով ատոմների ու կլոր, հարթ ատոմների մեղրին ու մանանեխին համ տալու մասին, իսկ հետո բացահայտում՝ ոչ, սնունդը լրիվ ուրիշ պատճառներով է, որ համ ունի: Երբ հիմալայներում պայքարում էի կատաղած փղի դեմ, հետո հայտնվում Ֆլորիդայի տապում՝ ջինջ ավազաններով շրջապատված: Երբ հաղթահարում էի երկրի ձգողականությունն ու թռչում գալակտիկայից գալակտիկա, բայց առաջինը գնում Մարս, իմ Մարս, իմ տարերք, որ սկսեմ իմ պատերազմն ու հաղթեմ իմ պատերազմում: Գրքե՜ր, արդեն չեմ հավատում, որ ես կարող էի շուրջ յոթ տարի գրքեր չկարդալ:
    Հիմա, երբ հիվանդ, կոտրված, անքուն նստել ու փորձում եմ հասկանալ, թե ինչու երջանիկ չեմ, ես հասկանում եմ:

    Ամեն ինչի մեղավորը ես եմ:

    Հարկավոր է ապրել ու կարդալ:

    Անհրաժեշտ է այս երկուսը համատեղել:

  26. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (24.09.2013), enna (05.12.2013), Sambitbaba (07.01.2014), Smokie (24.09.2013), Vardik! (03.11.2013), Արամ (27.09.2013), Նաիրուհի (23.09.2013), Ուլուանա (23.09.2013), Վոլտերա (23.09.2013)

  27. #14
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես չգիտեի, որ կան նման մարդիկ՝ գրողներ, ես կարդում էի իմ մանկական պարզունակ գրքերն ու չգիտեի, որ դրանք մարդիկ են ստեղծում: Ես հորինել էի լուսեղեն էակների մոլորակը, որտեղից գալիս են բոլոր գրքերը: Հիմա աղոտ եմ հիշում...
    Ես չգիտեի, որ կան լուսեղեն էակներ՝ մուսաներ, ես կարդում էի..... ու մտածում, որ մարդիկ են ներշնչում լուսեղեն էակներին իրենց պատմությունները...
    Բայց հերթական անգամ մեծացա, հայտնաբերեցի, որ աշխարհը թարս է...

  28. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (04.11.2013), enna (05.12.2013), Sambitbaba (07.01.2014), Vardik! (03.11.2013), Արամ (03.11.2013), Նաիրուհի (04.11.2013), Նիկեա (03.11.2013)

  29. #15
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ծխե՞լ, թե չծխե՞լ...
    Դպրոցական էի, որ առաջին անգամ այդ զզվելի երևույթը թոքերս լցվեց սեփական նախաձեռնությամբ:
    Չեմ հաշվում էն ժամանակները, երբ դեռ տաս տարեկան էլ չկայի ու մեր տանն էին հավաքվում տարօրինակ մարդիկ՝ արվեստագետներ, գիտնականներ, թափառաշրջիկներ, ծնողներիս գյուղի ու քաղաքի հին ու նոր ծանոթները՝ շատերը ծխի շղարշից անբաժան: Այդ ժամանակ ես էլի շնչում էի ծուխը դռան հետևից, քանի որ ծխով լի սենյակ գնալը յուրօրինակ տաբու էր, որ շուտ-շուտ խախտում էի:
    Այդպես իմ իսկական ծխելու փորձը եղավ 15 տարեկանում, երբ դասարանիս տղաները իրենց նոր սուպեր կարողությամբ՝ ծխելով, ամբարտավանորեն իրենց ավելի բարձր կաստա էին համարում, քան չծխողներն էին:
    - Իբր ի՞նչ կա դրա մեջ,- հեգնաքով ասաց իմ մեջ այդ ժամանակներում ապրող դիվուկը:
    - Այ որ մի հատ քաշես ու սատկես, կիմանաս, - հեգնեց դասարանցիս:
    - Մի հատ տվեք:
    Ինձ ոչ մի կերպ, բնականաբար, արդեն չէին կարող համոզել հրաժարվել անհեթեթ մտքից: Ծուխը զզվելի համ ուներ ու ահավոր հազ առաջացրեց հենց առաձին շնչից: Շուռ եկա, աչքերիցս հոսող արցունքները զսպելու համար կամքի գերկուտակում էր պետք, որ ես չունեի, բայց այդ պահին չգիտես որտեղից հայտնվեց: Հանգիստ հետ շուռ եկա ու արդեն մինչև վերջ առանց արկածների ներս քաշեցի գլանակը՝ արհամարհանքով մի կողմ նետելով ծխուկը:
    - Զիբիլ, ու ի՞նչ եք հասկանում առավոտից իրիկուն էս աննորմալությունը շնչելուց:
    - Աղջիկն էդ չի հասկանա, - հեգնեց դասարանցիս:
    - Հա, աղջիկներն ամեն հիմարություն ոչ էլ պարտավոր են հասկանալ:
    Գենդերային անհավասարության մոլի կողմնակից ես ավելի ուշ դարձա՝ պնդելով, որ կանայք միշտ պետք է գերակա դիրք ունենան: Այդ ժամանակ դեռ առաջին ծիլերն էին պարարտորեն ջրվում դասարանցիներիս կողմից:

    Երկրորդ անգամ ես ծխեցի ընդունելության քննություններից հետո: Մի շիշ գարեջուր, մինթոլով բարակ սիգարետներ, լճափ, լիալուսին, ռոմանտիկա... Բախտս էի սգում, որ ես էնքան էլ ուժեղ դիվուկ չէի, որ ծնողներիս կամքին հակառակ գնայի, որ ունենայի այն կյանքը, որին ձգտում եմ, ոչ թե այն կյանքը, որ ինձնից հասարակությունն էր սպասում:
    Լուսինը վերևից հեգնում էր՝ ես էլ երբեք չէի քայլի լուսնի վրայով:

    Հետո մի անգամ ծխելու դեմ ակցիա էինք անում, այդ ժամանակ ծուխը ներս քաշեցի: Սցենարով պետք էր դիտավորյալ հազալ, բայց իրականում հազացի, աչքերիցս կայծեր էին թռչում, արցունքներն անխնա հոսում էին, մինև հիմա զարմանում եմ, թե մարդիկ ոնց են էժանագին սիգարետի ծուխը թոքերը լցնում:

    Հետո արդեն հիստերիկաֆիկացված պահերին սիգարետը դառնում էր փրկություն, ծխում էի զզվանքով, բայց ագահորեն:
    Վերջին անգամ ծխելու ցանկություն ունեցա Իմփի ծխելուն նայելուց, բայց ինձ զսպեցի, էնպիսի զգացողություն էր, որ եթե հիմա տրվեմ պահի թուլությանն ու ծխեմ, ամբողջ կյանքում ծխելու եմ: Իմփի քաղաքավարի առաջարկած գլանակը մերժեցի աննկարագրելի ափսոսանքով:

    Ես ամբողջ կյանքում ծխելուն դեմ կլինեմ, եթե անգամ սկսեմ ծխել, դա հիմար ու մարդուն խեղող սովորույթ է, դա կախվածություն է, դա ազատության սահմանափակում է, դա հեթանոսություն է՝ ծխի պաշտամունք...
    Վերջին խմբագրող՝ Alphaone: 11.11.2013, 20:55:

  30. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (11.11.2013), enna (05.12.2013), John (14.11.2013), Mr. Annoying (11.08.2015), Sambitbaba (07.01.2014), Smokie (14.11.2013), Vardik! (12.11.2013), Արամ (11.11.2013), Արևհատիկ (11.11.2013), Նիկեա (12.11.2013), Ուլուանա (11.11.2013), Ռուֆուս (11.11.2013)

Էջ 1 13-ից 1234511 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ռոզետտա առաքելություն / Rosetta mission
    Հեղինակ՝ Rhayader, բաժին` Բնական ու կիրառական գիտություններ
    Գրառումներ: 13
    Վերջինը: 16.06.2015, 01:16

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •