User Tag List

Էջ 4 13-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 186 հատից

Թեմա: Alpha mission

  1. #46
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ քանդել ու դետալ դետալ հավաքում եմ... հետաքրքիր է դետալների տեղերը շփոթելը, մի դեպքում չաշխատող մեխանիզմ ես ստանում, մեկ այլ դեպքում՝ դառնում քո իդեալը....

  2. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (24.05.2014), CactuSoul (30.05.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Նիկեա (18.09.2014), Վոլտերա (17.06.2014)

  3. #47
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջերս ինձ ճանաչող շատ մարդկանց մոտ իմ մասին կարծիք է ձևավորվել, թե շատ սովորում եմ, շատ կարդում, շատ նպատասկասլաց եմ...
    Երանի չէր...
    Իրականում սարսափելի ծույլիկն եմ, կլանված կարող եմ սովորել միայն այն, ինչ ինձ իրականում հետաքրքիր է, բայց դրանից օգուտ չկա, քանի որ ամեն բան կիսատ եմ թողում:
    Մի ժամանակ մտածում էի, որ եթե շատ կարդամ, շատ սովորեմ, շատբան իմանամ, կոմպլեքսներս կկորեն, բայց ինչքան շատ եմ սովորում, այնքան ավելի եմ հասկանում իմ նախիկն բոլոր ժամանակների «ես»երի անկատարությունը:
    Չեմ համակերպվում ինքս ինձ հետ:

  4. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (17.06.2014), Freeman (17.06.2014), Nihil (17.06.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (17.06.2014), Նիկեա (18.09.2014), Վոլտերա (17.06.2014)

  5. #48
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սիրել... ես կյանքում մի անգամ էի սիրել ու այն էլ վստահ չէի, որ հենց դա է սերը, մինչև որ չեկավ ատելությունը...

    Եթե մի մարդու ատելուց հետո նորից ներս ես թողում քո սիրտ, նորից կարոտում, տեղափոխում քո աշխարհի կենտրոն ու մնացած ողջ տիեզերքդ իր շուրջ պտտում, եթե հասկանում ես, որ ահավոր տարբեր եք միասին երջանիկ լինելու համար, բայց ապագայիդ հիմքում հենց այդ մարդուն տեսնում, ուրեմն ցավակցում եմ, Ալֆ, բայց դու սիրահարված ես:

  6. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    erexa (11.08.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (10.08.2014), Մուշու (12.08.2014), Նաիրուհի (13.08.2014), Նիկեա (18.09.2014)

  7. #49
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես ընդամենը 14 տարեկան երեխա էի, բավական մեծ հասկանալու ու դեռ շատ փոքր գիտակցելու համար:
    Հայրդ հեկեկում էր:
    ...սկզբում մայրը, հիմա՝ ինքը...
    ... եթե վազվզեք, սիրտը չի դիմանա...

    Ես գիտեի, որ մեռնելու ես, դու՝ ոչ... ուզում էիր վազել, խաղալ, իսկ ես ասում էի, թե ես հիվանդ եմ ու ինձ վազել չի կարելի: Ժպտում էիր:
    Դու չգիտեիր, բայց զգում էիր...ժպտում էիր դառը հեգնանքով...պաթոս...
    Ես միայն երեք տարի անց իմացա, որ դու...

    Կներես, հարազատս, ես քեզ վաղուց չէի հիշել, իսկ դու կենդանի ես, քանի դեռ քեզ հիշում եմ... ես թույլ չեմ տա, էլ թույլ չեմ տա, որ մահանաս...

  8. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    enna (18.09.2014), Nihil (19.09.2014), Rhayader (18.09.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (18.09.2014), Մուշու (18.09.2014), Նիկեա (18.09.2014), Վոլտերա (18.09.2014)

  9. #50
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էսօր ես հասկացա «տեղս չեմ գտնում» արտահայտութունն իր բոլոր իմաստներով, ենթաիմաստներով, շերտերով ու... էսօր ես տեղս չեմ գտնում... ես շատ բաներ կարող եմ հաղթահարել, բայց էլ ավելի շատ բաների դեմ լիովին անզոր եմ: Երբ իրավաբանություն էի կրծում, իմ մոտիվացիան էր օգնել կարիքավորներին, բայց հենց այդ նույն կարիքավորների հետ աշխատելուց սեփական անզորությունից ու անզոր կատաղության արդյունքում սկսեցի թե նրանց, թե ինձ ատել: Մարդիկ իրենց հիմարության պատճառով այնպիսի պատմությունների մեջ էին թաթախվում, որ արդեն ոչ մի իրավաբան նրանց դուրս քաշել չէր կարող:

    Էլ ավելի սարսափելի էր այդ ամենը մարդուն ասելուց հետո տեսնել նրանց տառապալի աչքերը՝ հուսահատ, թշվառ:

    Հոգեբանություն սկսեցի սովորել նրանց օգնելու համար, բայց երբ ինձ համար հարզատ մարդիկ տառապում են, հասկանում եմ, որ միակ օգնությունը նրանց հանգիստ թողնելն է...

    Ու միայն գրել եմ կարողանում, հուսահատությունս, ցավերս կարկտահարում եմ ստեղնաշարին...

    Ինձ մակաբույծ եմ զգում, ուզում եմ մի բան անել, ներսիս իդեալիստը պահանջում է մեծ ու բարի գործեր անել, բայց ես անզոր եմ, քանի որ տեղս չեմ գտնում:

  10. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (23.09.2014), Nihil (19.09.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (19.09.2014), Նիկեա (05.10.2014)

  11. #51
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    արագ պատասխանել...նոր գրեցի, վայրկյաններ առաջ, բայց հիմա մենակ նստած չկա մարդ, ում հետ կարողանամ զրուցել, դրա համար փակելուց հետո նորից բացում եմ էջն ու ինքս ինձ պատմում, թե ինչ դժվար է երկիր մոլորակում պարզապես տնվոր լինելը, ում չեն հասկանում, չեն սիրում, բայց հանդուրժում են:
    Երբ ինչ-որ մեկը ինձ մի լավ բան է անում, ես անմիջապես փորձում եմ փոխհատուցել՝ նվեր եմ գնում, ինչ-որ աշխատանք անում այդ մարդու փոխարեն, ամեն ինչ, միայն թե ինչ-որ մեկին պարտական չլինեմ ու ինձ մակաբույծ չզգամ:
    Մի մարդ կա, ինքն էլ չիմանալով ինձ համար շատ բան է արել, իմ ինքնախարազանման ու հուսահատ լճացման ժամանակ ինձ հիմնովին թափ է տվել, հասցրել ինքնանվաստացման գագաթնակետին, իսկ հետո հույս տվել: երբ ինձ գիտաժողովի ժամանակ խոստումնալից իրավաբան էին ասում, ես ինձ մեռած էի զգում, երբ նա ինձ խոստումնալից գրող կոչեց, ես վերակենդանացա...
    Հիմա նա օգնության կարիք ունի, բայց ես միայն օտարական եմ, ով կողքից հետևում է նրա ցավին, անզորությունից ոռնում ու հասկանում, որ այս մի պարտքը երբեք չեմ կարողանա վերադարձնել....

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Rhayader (19.09.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (19.09.2014), Նիկեա (05.10.2014)

  13. #52
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինքն իմ կողքին կլինի, միշտ... Հրաշալի գիտակցում է, որ մենք տարբեր մոլորակներից ենք, շատ լավ գիտի, որ հաճախ մենք ուղղակի բութ կնայենք իրար երեսի՝ առանց իրար հասկանալու, որ ես չեմ նստի իր հետ կոմեդիա նայելու ու ինքը չի նայի իմ ֆենտեզիներն ու թրիլլերները: Ինքը հասկանում է, որ կլինեն պահեր, որ իրեն իմ պատճառով աշխարհի ամենադժբախտ մարդը կզգա, բայց ինքը միշտ կլինի կողքիս:
    Իսկ ե՞ս...
    Ահավոր է, որ ուղեղն ու սիրտը սկսում են իրար հակասել, էլ ավելի ահավոր է, երբ ուղեղը պարտվում է սրտին: Ընտանիք կազմելու որոշումն արդեն կայացված է, ներիր ուղեղ, բայց ես նրան դրական պատասխան եմ տալու, քանի որ նա միակն է, աշխարհում միակը, ով ինձ չընդունելով հանդերձ չի փորձում փոխել, միակ մարդն է, ով կարող է այլմոլորակայինի հետ համակրեպվել:

  14. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    GriFFin (09.10.2014), Sambitbaba (23.09.2014), Smokie (23.09.2014), Tiger29 (23.09.2014), unknown (23.09.2014), Արևհատիկ (23.09.2014), Մուշու (23.09.2014), Նաիրուհի (23.09.2014), Նիկեա (05.10.2014), Ուլուանա (23.09.2014)

  15. #53
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ հոգեբաններ են շրջապատում, լիքը դասախոսներ, որ ոչ տեսնում են, ոչ հասկանում, թե հետս ինչ է կատարվում, կամ ուղղակի թքած ունեն: Ինքը ոչ հոգեբան էր, ոչ էլ առանձնահատուկ հոգ էր տանում իմ մասին, ուղղակի եկավ, նստեց կողքիս, մի քիչ խաղաց սուրճի պլաստմասայե բաժակով, հետո խոսեց.
    - Երբ գնաս, ոչ թե կամուրջի կողմով կգնաս, այլ՝ հակառակ:
    - Ինչի՞:
    - Դու լավ գիտես, որ եթե կամուրջն անցնես, ցատկելու գայթակղությունը մեծ կլինի:
    - Իսկ ինչո՞ւ չցատկել, ի՞նչ իմաստ ունի ապրելը, եթե էլ չեմ կարողանում գրել:
    - Ոչ մի իմաստ չունի:

    Ասում են, եթե դու գիտակցում ես խելագար լինելդ, ուրեմն խելագար չես, իսկ ես նրան հորինել եմ, նրան տեսնում եմ, նրա հետ զրուցում, շոշափում... Այդ օրը ես կամուրջից չցատկեցի, նա ցատկեց, արդեն որերորդ անգամ ինքնասպան եղավ իմ փոխարեն ու հետ եկավ՝ հոգնած, ջախջախված, արնաշաղախ:

    - Վերջնական ես որոշե՞լ, գնում ես:
    - Անգլերենս դեռ մի քիչ խելքի պետք է բերեմ, վերջացնելու եմ ու գնամ:
    - Ո՞ր երկիր:
    - Չգիտեմ, երևի որտեղ շատ կամուրջներ կան...

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    GriFFin (09.10.2014), Sambitbaba (24.10.2014), Մուշու (07.10.2014), Նիկեա (07.10.2014)

  17. #54
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դասախոսների մի տեսակ կա, որ քեզ մղում է հետազոտության, ստիպում, որ ուղեղդ աշխատեցնես, սովորեց քննադատաբար մոտտենալ նյութին, մոտենալ բազմակողմանի ու իրերին նայես գիտնականի աչքերով: Նման դասախոսի քննությանը դու սովորում ես, գնահատվում են քո կատարված աշխատանքն ու վերլուծական կարողությունները, թյուրիմացությունները բացատրվում են մարդկայորեն, համբերատար, սովորելը ոչ թե հակամարտություն է, այլ՝ թիմային աշխատանք, նման դասախոսներից ես սովորում եմ: Մեկ այլ տեսակ կա, որ <<ծամում, դնում է բերանը>>: Քննությանը քեզ տալիս են նյութ, որ ուղղակի պետք է կրծես: Ոչ մի սեփական վերլուծություն, քեզ հասած պատճենների ենթավերնագերն իդեալական համընկնում են հարցաշարի վերնագրերին, դու ոչ մի ջանք չես գործադրում գտնելու համար այն նյութը, որ քեզ հարկավոր է տվյալ հարցին պատասխանելու համար, դու կարդացածիդ շուրջ ոչ մի վերլուծություն չես անում: Նման դասախոսներին շատերը գուցե պաշտեն, բայց ես նման դասախոսների հետ աշխատելիս բթանում եմ:

  18. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    GriFFin (27.10.2014), Sambitbaba (24.10.2014), Նիկեա (24.10.2014)

  19. #55
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    թուրքը

    Ատելություն:
    Հայկական ատելության կարծրատիպն իմ մեջ խորն արմատներ ուներ, մինչև որ ես չսկսեցի ամեն ինչին նայել փաստերի լեզվով ու կարծրատիպը դադարեց ուղղակի հավատամք լինելուց, այլ՝ վերաճեց ավելի խոր ու ցավալի իրողության, որ գալիս է գիտակցման ու կորստի ցավի հետ: Արդեն պարզապես ատելություն չէի զգում, գումարվում էր անզորությունը, անորոշությունը, նորից ու նորից բազմապատկվող ցավը:
    Տունը:
    Ես երբեք, ոչ մի տեղ կյանքում ինձ տանը չեմ զգացել: Մենք քաղաքից գյուղ, գյուղից քաղաք ենք տեղափոխվել, տասնյակ բնակարաններ փոխել, այս տան սեփականության վկայականը դարակում դրած է, այստեղ ապրել ենք արդեն գրեթե տաս տարի, բայց այստեղ էլ ես տանը չեմ:
    Երազները:
    Ինձ մանկությունից հետապնդում էին կրկնվող երազները: Մեր տոհմում առասպելի պես պատմում են, որ նախնիների տունը, Արևմտյան Հայաստանում, Կոգովիտում է եղել, կառուցված է եղել գետի ոլորանում, երկու շերտ պարիսպով, ամրոցի պես բոլոր հարվածներն առաջինն ընդունելով... գետի մյուս ափին ամրոցի հովանու տակ տարածվել է գյուղը: Ես ամեն անգամ քայլում էի այնտեղ, ներս մտնում պարսպից, հայտնվում էր տան ուրվականը, ես հայտնաբերում էի, որ ես էլ ուրվական եմ, ներս էի մտնում բարձր դռներից ու վերջապես ինձ տանը զգում:
    Միստիկա, գենետիկ հիշողություն, կոլեկտիվ անգիտակցական կամ էլի ինչ-որ աբրա կադաբրա:
    Արևմտյան Հայաստանի մասին պատմող հաղորդումներից մեկում ես տեսա իմ տան ավերակները, ամեն ինչ կրկնում էր երազը, ամեն քար ընկած էր այնպես, ինչպես երազում... տասնյակ անգամ նույն երազը տեսնելիս արդեն կարողանում ես մանրուքներ հիշել: Նկարահանումներն արված էին Այրարատ նահանգում, ենթադրում եմ, որ հենց Կոգովիտ գավառն էր... ինչքան որոնեցի, հաղորդման օնլայն տարբերակը չգտա, ես կգնամ, անպայման կգնամ գտնելու իմ տան ուրվականը:
    Տունը և ատելությունը
    Թուրքերին ատելու հայերի համար ընդհանուր պատճառներից բացի ես ունեմ իմ պատճառը, նրանք խլել են իմ տունը: Ոչ թե ինչ-որ հիպոթետիկ, վերացական հայրենի հող, այլ՝ իրական, շոշափելի, հարազատ ու տաք տունը՝ բարձր դռներով, քանդակազարդ փեղկերով, սալիկապատ բակով ու խնամված, կոկիկ այգով տունը: Նրանց պատճառով ես երբեք, ոչ մի տեղ ինձ տանը չեմ զգա...
    Թուրքեր
    Նրանց հետ ես միայն վիրտուալ տարածքում էի շփվել: Մի մասը ընդունում էին իրենց կատարած ոճիրը, մյուսները մեղադրում, որ մենք բամբասանքներով փորձում ենք գցել իրենց ազգի վարկանիշը, երրորդները հորինում էին, թե իրենք ուղղակի պաշտպանվել են՝ ռուսամետ հայերին տեղահան անելով վտանգավոր գոտուց: Իսկ հայերն արդեն, որպես փնթի ժողվուրդ, ճանապարհին մեռել էին հիվանդություններից:
    Հանրագիտարանի 7-րդ հատորը
    Մի անգամ, դեռ դպրոց չէի գնում, ինչ-որ բանի շուրջ էինք բակում վիճում, քանի որ այն ժամանակ ինտերնետը կար միայն իմ երևակայության մեջ, ես ամեն ինչ ճշտում էի սովետական հանրագիտարաններից՝ վանկերով կարդալով մանր տառերն ու կարդացածիս մեծ մասն էլ չհասկանալով: Այդ ժամանակ էր, որ գրքում բացեցի էջ, որտեղ կային ցեղասպանության լուսանկարներ: Իմ փոքր տարիքի մեծագույն ֆոբիաներից մեկը դարձավ սովետական կանաչ հանրագիտարանը, խելագարված Կոմիտասի կերպարը իմ մյուս սարսափն էր, որ երբեմն հայտնվում էի մղձավանձների տեսքով:
    Էլի այդ ատելությունն ու աշխարհաքաղաքացին
    Երբեմն իմ այլմոլորակային դառնալը ես վերագրում եմ պաշտպանակն ռեակցիային: Իմ էությունն ատող էություն չի, ես խաղաղարար տեսակին եմ պատկանում: Բայց դարեր տևած մաքառումից հետո, ցեղասպանությունից ու վերջինիս լպիրշ հերքումից հետո հայի համար պարտականության պես մի բան է ատելը: Նստած է ենթագիտակցության շերտերում ինչ-որ տեղ: Ես ատել չեմ ուզում: Ներե՞լ, մոռանա՞լ: Ո՛Չ: Բայց նաև չատել: Ես գրող եմ, գուցե կան մարդիկ, որ գրող դառնում են, բայց ես գրող ծնվել եմ, դեռ երեք տարեկանից հավաքել եմ շուրջս երեխաների, հեքիաթներ հորինել ու պատմել: Ի՞նչ երեք տարեկան, ես խոսել սկսել եմ հանգերով, սովորել եմ մանկական բանաստեղծություններ, հանգ բառը չիմանալով զգացել ներքին ռիթմն ու սկսել... Գրողներն ազգություն ունեն, ունե՛ն, բայց նրանք ազգինը չեն, աշխարհինն են, ես աշխարհինն եմ, ես չեմ ուզում ատել:
    Սիլա
    Երեկ ենք ծանոթացել: Ուսանողների խումբ էր, տարբեր երկրներից, ոչ անունները գիտեի, ոչ ազգությունները: Գավառում մեր էրեխեքը խոշոր ծրագիր են արել՝ տուրիզմի զարգացմանն ուղղված, լիքը նյութեր են վեր հանել, արխիվները, գրքրերը քրքրել, հետաքրքիր պատմական փաստեր գտել, ուղղակի անգլերեն լավ չգիտեին, ես օգնում էի թարգմանել: Պատմում էի, թե ոնց են հայերն Արևմտյան Հայաստանից տեղափոխվել, եկել, բնակություն հաստատել այստեղ, ոնց են հետո այդ վայրից տները տարածվել քաղաքով մեկ:
    - Ինչո՞ւ, - հարցրեց մի սիրունիկ, խուճուճիկ աղջիկ: Սիլան էր:
    Պատմեցի, որ երեք-չորս արտագաղթի ալիք է եղել: Առաջինն ուղղակի չի դիմացել թուքական լծին: Երկրորդ ալիքը փրկվել է Համիդյան ջարդերից: Երրոդը՝ ցեղասպանություն վերապրած մարդիկ էին: Ի վերջո, նաև այն սփյուռքահայերը, ովքեր կարողացել են ներս սողոսկել ԽՍՀՄ սահմաններից և միանալ իրենց հարազատներին: Կան նաև Պարսկաստանից ներգաղթածներ, բայց բնակչության գերակշռող մեծամասնությունը Բայազետից է:
    Խնդրեցին պատմել ցեղասպանության մասին:
    Այս թեման իմ մոտ առանց արցունքների չի անցնում, խուսափեցի, ասացի, որ զգայուն թեմա է, հիմա չեն ուզում անդրադառնալ: Զարմացան: Մի շեկլիկ աղջիկ ունեին, ասաց, որ հայերը «հաճույքով» են այդ մասին խոսում: Կատաղեցի ու սկսեցի պատմել, հենց սկզբից ասացի, որ զգացմունքներս մի կողմ եմ դնելու ու խոսելու փաստերի լեզվով: Սկսեցի տարբեր միջազգային փաստաթղթերից մեջբերումներ անել, պատմել իմ իմացած աղբյուրների ու վկայությունների մասին: Պատմեցի նաև թուրքիայի տարբերակն ու լեգենդները: Ասացի, որ ժամանակին ինքս էլ մտածել եմ՝ իմ ուղեղն է մեր կառավարությունը լվանո՞ւմ, թե՞ իրենց ուղեղներն են լվածված սեփական կառավորության կողմից: Պատմեցի, որ սկսել եմ ոչ հայկական լիքը աղբյուրներ ուսումնասիրել, մինչև որ հասկացել եմ, որ իրենց կառավարությունը սրիկայաբար ստում է թե միջազգային հանրությանը, թե սեփական ժողովրդին: Ոչ ոքի դուր չի գա ոճրագործի թոռ լինել: Ասացի, որ եթե ես ընտրելու շանս ունենայի, կընտրեի, որ իրականում ցեղասպանությունը մի խումբ հայերի առասպելը լիներ: Ավելի լավ է մտածել, թե մի քանի տասնյակ սրիկաներ կան սեփական ազգի մեջ, որ ի վիճակի են նման բան հորինել, քան գիտակցել, որ իրականում քո ժողովուրդը վերապրել է այդ դժոխքը: Ես ցեղասպանությանը չեն նայում թվերի լեզվով, ինձ համար դա մեկ ու կես միլիոն հայի կոտորած չէ, դա միլոնավոր կոտրված, խեղված, խելագարված ճակատարգեր են, դա հիմիկվա գոմ դարձած եկեղեցիներն ու ատելու պարտականությունն է, քանի որ ներել ի զորու չես: Խոսում էի իրար խառնելով անգերեն ու հայերեն բառերը, մի շնչով, երևի թե կատաղած, մինչև որ չզգացի՝ աչքերս արցունքոտվում են ու կտրուկ լռեցի: Ծանր ու թանձր լռություն իջավ: Գրեթե մթնել էր, վերադառնում էինք: Սիլան կողքիս դողում էր:
    - I'm so sorry.
    Խոսքի մեջ ասել էր, որ պապն Էրզրումից է: Մտածում էի, որ չի կարելի մեղադրել, որ հայերեն չգիտի, շատ հայեր հիմա իրենց ազգությունը կորցրել են ու ես իրենց չեմ մեղադրում: Սահուն ազգության թեման շրջանցեցի: Այդ պահին դեռ չգիտեի, որ իրականում թուրք է, անգամ անունը չգիտեի:
    Քիչ անց հարցրեց, թե արդյոք ոչ մի թուրք չի օգնել հայերին, պատմեցի, որ շատերն են օգնել: Ասաց, որ կնախընտրեր, որ իր նախնիները այն մարդկանցից լինեն, ովքեր օգնել են: Հետո գործի դրեց թուրքական դիվանագիտությունը: Հարցրեց, թե մեզ ինչ կտա՞, եթե իրենց կառավարությունը ճանաչի ցեղասպանությունը, ի՞նչ կփոխվի դրանից...
    շարունակելի
    Վերջին խմբագրող՝ Alphaone: 31.10.2014, 12:54:

  20. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (31.10.2014), Smokie (14.11.2014), Աթեիստ (01.11.2014), Նիկեա (01.11.2014), Ուլուանա (31.10.2014)

  21. #56
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ...Սիլա
    Սիլան առաջին թուրքն էր, ում կյանքում հանդիպել էի: Իր շեկլիկ ընկերուհին, սլավոն էր, կոնկրետ ազգը չգիտեմ, ինձ վրա ավելի էր բացասական ազդում, քան ինքը՝ Սիլան: Սիլան ընդհանրապես, ոչ մի ներքին նյարդային լարվածություն, ագրեսիա, ոչինչ ինձ մոտ չէր առաջացնում, դրական, պայծառ աչոն էր 17 տարեկան: Ավելի լայնախոհ էր, շատ ավելի լայնախոհ, քան իմ ճանաչած ինտերնետային թուրքերը: Եթե իրենք Դար ակումբ ունենային, Սիլան հաստատ ակումբցի կլիներ: Բայց ինքն արդեն եղել էր ուրիշ մարզերում, շփվել ոչ թե իմ թիմի, այլ՝ թուրքատյաց քյառթուիզմի հետ, ում մոտ ոչ թե ազգային ինքնագիտակցություն ու արժեհամակարգ է, այլ՝ ազգային կարծրատիպություն: Սիլան մեզնից վախենում էր, Սիլան նաև վախենում էր, որ եթե իրենց կառավարությունը ճանաչի հայոց ցեղասպանությունը, մենք կխլենք իրենց հողերը, այհ հողն ուր անցել է իր մանկությունը: Նա ներկայացնում էր իր արդարությունը, որ բախվում էր իմ արդարությանը: Եթե մի փոքր ավելի մեծ լիներ, ես կարող էի դաժան գտնվել, բայց 17 տարեկան երեխային ես չէի կարող կոտրել ու ասել, որ հիմա դու ապրում ես արյան վրա, որ եթե մենք մեր հողը վերադարձնենք միլիոնների, անզեն ու անպաշտպան, խաբված միլիոնների արյուն թափելով, ապա հարյուր տարի անց մեր սերունդները, ովքեր հենց իրենց հողն են վերադարձրել, միևնույն է, բարոյական իրավունք չեն ունենա ասել, որ հարյուր տարի է անցել ու դուք արդեն չպետք է զգաք նույն ցավը ր չպետք է ատեք մեզ:
    Սիլան ասում էր, որ ինքը մեղավոր չէ:
    Սիլան ահավոր նման էր Գավառում ապրող իմ ընկերուհուն, ասես, երկվորյակ քույրեր լինեին: Անգամ բնավորությունն ու շարժումներն էին նման:
    Սիլայի մեջ, միանշանակ կար հայկական արյուն:
    Հիմա գրեթե բոլոր թուրքերն էլ ինչ-որ հայկական գեն կրում են, շատ են բռնի կերպով իրենց ձուլել:
    Հիմա գրեթե բոլոր թուրքերի մեջ մի մասնիկ հայ կա:
    Հիմա գրեթե բոլոր թուրքերից մեկի պապը հայ է սպանել:
    Հիմա զգացմունքները Սիլայի հանդեպ հակասական են:

    Ինքը բաներ էր ասում, որ ինձ հունից հանում են, որ կարող էին ստիպել ատել իրեն: Ինքն իրեն դիվանագետ երևակայելով փորձում էր ինձ «մատերի վրա խաղացնել»:

    Բայց ժամանակ առ ժամանակ ինքը կորցնում էր վերահսկողությունն ու ցույց տալիս իր էությունը:

    Իր էությունը, բոլոր լավ ու վատ գծերով ես սիրեցի:
    Դիվանագետ, «ինքնապաշտպանվող» Սիլային ես ատում եմ:

    Ես չեմ ուզում ատել, երբեք ու ոչ ոքի ատել չեմ ուզում....

  22. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (02.11.2014), Sambitbaba (01.11.2014), Smokie (14.11.2014), Նիկեա (01.11.2014)

  23. #57
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ավելի քան տաս տարի ճանաչում էի նրանց: Երկուսն էլ ծեր, չորացած, չարությամբ ու ատելությամբ լցված մարդիկ էին: Ծերունին ծուլորեն նստում էր արևի տակ ու նզովում այն օրը, որ ընտանիք կազմեց այդ վհուկի հետ: Պառավը շուկայում գնումներ անելուն զուգահեռ անիծում էր իր «էշ խելքը», որ լսեց ծնողներին ու «դրանց ընտանիք հարս գնաց»:
    Երբ պառավը հիվանդացավ, որդին ռուսաստաններից չեկավ խնամելու, որդու ուկրաինուհի տիկնիկը/կինը հայտարարել էր, որ ինքը եթե ծեր խնամող լիներ, կգնար Ուկրաինա ու սեփական մորը կխնամեր: Դուստրը ամուսնու հերթական ծեծից հետո հաշմանդամ էր, մեկը լիներ, իրեն խնամեր, ուրիշ մարզից գալ, հասնել չէր կարող:
    Ծերուկը նստարանին նստած էլի բախտն էր անիծում, մինչև որ կողքից մեկը չասաց. «պառավդ մեռնում ա, դու էստեղ վեր ես ընկել»:
    Չգիտեմ ինչ մոգական գաղտնաբառ կար այդ բառերի մեջ, բայց ծերունին դրանից հետո կերպարանափոխվեց: Ի՜նչ հոգատարությամբ ու ուշադրությամբ էր կնոջը խնամում: Մի ամսում կինն ապաքինվեց: Դրանից հետո երկուսն էլ կերպարանափոխվել էին: Ծայրագույն ուշադրություն, հոգատարություն ու սեր կար, առաջվա մռայլ չարության փոխարեն լույս էին ճառագում: Հետո երկար ժամանակ իրեցից ոչ մի լուր չունեի: Այսօր պատմեցին, որ մի քանի օր առաջ ծերունին մահացել է: Կինն ամբողջ օրը լացել է, գիշերը պառկել քնելու ու չի արթնացել: Ինչ-որ հեքիաթի էր նման՝ և մեռան նույն օրը: Ուղղակի ուղեղումս չի տեղավորվում զավեշտը, մարդիկ, որ կարող էին իրար այդպես սիրել, այդքան ջերմ ու երջանիկ լինել, այդպես գնահատել իրար, ինչո՞ւ են մի ամբողջ կյանք իրար ատել ու իրար դժբախտացրել...

  24. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (03.01.2015), Smokie (15.11.2014), Մուշու (15.11.2014), Նաիրուհի (16.11.2014), Նիկեա (15.11.2014), Ուլուանա (16.11.2014)

  25. #58
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ ես ավելի ուժեղ էի, քան զգացմունքները,
    Դեռ չգիտեի,
    Որ ես հենց իմ զգացմունքներն եմ:
    Իմ ճանաչած աշխարհը խորտակեց սերը,
    Որ հանձնեցի քեզ,
    Հիմա դու իմ սրտում տեր ես:
    Դու ինձ հրամայում ես, ես՝ ապստամբում,
    Քեզ մեղադրում եմ,
    Մինչդեռ ինքս եմ ինձ քեզանով շղթայել:

  26. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (03.01.2015), Smokie (18.11.2014), Մուշու (18.11.2014), Նիկեա (18.11.2014)

  27. #59
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինչո՞ւ եմ հենց այս ժամանակ ծնվել, երբ քարտեզի վրա սպիտակ բծեր էլ չկան, իսկ միջաստղային ճամփորդությունները դեռ չեն սկսվել: Սա քո ժամանակը չի, Ալֆ, քո մոլորակը չի...

    ...սրանից 5-10 տարի հետո, լինի մենակ, ընտանիքով, թե ընկերախմբով, նավ եմ վարձելու ու մայրցամաքներով ճամփորդեմ, ամենուր լինել անհնար է, մի տարի կթափառեմ, ուր ինչքան խելքս փչի կմնամ:
    Հետ կգամ ֆինանսապես սնանկացած ու ներսումս գանձեր կուտակած: Կկարդամ, կգրեմ, շատ կգրեմ, կհղկեմ նորից ու նորից, խզբզանքներս արվեստի կվերածեմ, ԿԱՆԵՄ:
    Սա քո ամենակարևոր գրառումներից մեկն է, Ալֆ, արդեն գիտես՝ քեզ ինչ է հարկավոր, առաջ...

  28. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (05.01.2015), Sambitbaba (03.01.2015), Smokie (03.01.2015), Նիկեա (03.01.2015), Ուլուանա (03.01.2015)

  29. #60
    alien
    Alphaone-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.11.2012
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    2,780
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    հիմա, երբ ինքս ինձ փակուղու մեջ եմ դրել, արդեն ուշ է ելքի մասին մտածելը...
    անկապ զավզակվում եմ ֆեյսբուքում, անկապ մեկնաբանություններ գրում, մինչդեռ դեռ երբեք էսքան շատ չի եղել մեռնելու ցանկությունը...
    վաղն ակադեմիա եմ գնալու, անընդհատ ուղեղումս կիևյանի կամուրջն է...

  30. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (19.01.2015), Նիկեա (19.01.2015)

Էջ 4 13-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ռոզետտա առաքելություն / Rosetta mission
    Հեղինակ՝ Rhayader, բաժին` Բնական ու կիրառական գիտություններ
    Գրառումներ: 13
    Վերջինը: 16.06.2015, 01:16

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •