Քանի որ հեքիաթների նկատմամբ անտարբեր չեմ, առաջին տարբերակը նորից կարդացի:
Էս անգամ էդքան էլ հեքիաթային չթվաց, այլ տեսա, թե իրականում ինչի մասին էր. հեղինակի լրիվ իրական ապրումներն էին մի կոնկրետ թեմայի վերաբերյալ:
Ժպիտներ եմ ուղարկում հեղինակին:
1–ին տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը»- StrangeLittleGirl
2–րդ տարբերակ. «Ուվալնյատի օրը - 2»- impression
3–րդ տարբերակ. «Վերջիվերջո»- Նարինե Կռոյան
4–րդ տարբերակ. «Կապույտ ճնճղուկների արահետը»- Տաիշա Աբելար
5–րդ տարբերակ. «Սոմնիում»- ivy
6–րդ տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը-2»- Մերի Մկրտչյան
7–րդ տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը–3»- Սահականուշ Արոյան
8–րդ տարբերակ. «Իկարո»- Արէա
9–րդ տարբերակ. «Մահացած կնոջ աչքերը»- Նառա Վարդանյան
10–րդ տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը-4»- Ռուզան Ազիզյան
11–րդ տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը-5»- Հայկ Պողոսյան
12–րդ տարբերակ. «Հավերժական «վտարում»»- Սոֆիա Օհանյան
13–րդ տարբերակ. «Երբ աշխարհը մանուկ էր»- Հովիկ Մխիթարյան
14–րդ տարբերակ. «Եթե աշխարհի վերջը լինի առաջիկա կիրակի»- Արփի Ոսկանյան
Քանի որ հեքիաթների նկատմամբ անտարբեր չեմ, առաջին տարբերակը նորից կարդացի:
Էս անգամ էդքան էլ հեքիաթային չթվաց, այլ տեսա, թե իրականում ինչի մասին էր. հեղինակի լրիվ իրական ապրումներն էին մի կոնկրետ թեմայի վերաբերյալ:
Ժպիտներ եմ ուղարկում հեղինակին:
StrangeLittleGirl (05.01.2013), Արէա (04.01.2013), Դավիթ (05.01.2013)
Ուվալնյատի օր 2-ը հաստատ ակումբցի տղա ա գրել, Տրիբուն ձյա՞
Freeman (05.01.2013), impression (04.01.2013), StrangeLittleGirl (05.01.2013)
հա, էդ շնորհակալության վրա իմ աչքն էլ նեղացավ
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Անցանք գործի Մի ընդհանուր բան էլ ասեմ, նոր անցնեմ առաջ: Չգիտես ինչու (կամ երևի գիտեմ ինչու) հեղինակների մեծ մասն ավելի շատ կախվել էր աշխարհի վերջից, ոչ թե սկզբից: Մեծ մասը սկիզբն առանց վերջի չէր պատկերացնում, ու տենց մի տեսակ անկապ էր:
14. «Եթե աշխարհի վերջը լինի առաջիկա կիրակի»
Վատը չէր, կարդալիս ահագին ծիծաղում էի: Բայց դե սրամտքերի հավաքածու լինելուց բացի ուրիշ բան չկար: Մեկ էլ իմ պատմվածքներից մեկը հիշեցրեց իր աստվածով-բանով ու ֆեյսբուքներով: Կքվեարկեմ:
13. «Երբ աշխարհը մանուկ էր»
Էս անգամվա մրցույթում սա միակ գործն էր, որը չկարողացա մինչև վերջ կարդալ: Մի քիչ ներվերս խախտվեցին ադամ-մադամ տեսնելուց: Ախր հեղինակը պիտի ֆանտազիա էլ ունենա, չկախվի աշխարհի սկզբի ստանդարտ պատմությունից: Չեմ քվեարկի:
12. Հավերժական «վտարում»
Ինձ թվում ա՝ նաև էս գործի մեծ մեղավորությունն էր, որ 13-րդը չկարողացա մինչև վերջ կարդալ: Շատ վատը չէր, բայց չեմ քվեարկի: Թեմայի օրիգինալության պակասի պատճառով: Պատկերացնու՞մ եք՝ բոլոր մասնակիցները խիղճները մի կողմ թողնեին, ադամ-եվա անեին: Ահավոր ձանձրալի կլիներ: Չեմ քվեարկի:
11. Աշխարհի սկիզբը - 5
Էս գործն ահագին թերություններ ուներ, հում էր, լիքը կլիշեներ, երկխոսությունների արհեստականություն և այլն, բայց նենց մի տեսակ դուրս էկավ: Ոնց հասկանում եմ, հեղինակը շատ ջահել է ու առաջին քայլերն է անում: Ամեն դեպքում, ինձ դուր եկավ, որ աշխարհի սկիզբը կապեց ստեղծագործականության հետ: Լավ լուծում էր: Մի տեսակ հարազատություն կար էս գործի մեջ: Հա ժպտում էի: Մի խոսքով, կքվեարկեմ:
10. Աշխարհի սկիզբը - 4
Տեղ-տեղ հաջողված էր, ընդհանուր առմամբ՝ հը-ը: Զոռով եմ կարդացել: Չեմ քվեարկի:
9. Մահացած կնոջ աչքերը
Ուրեմն նայում եմ էս գործին, ասում եմ՝ ո՞նց, կարդացել եմ: Նորից եմ սկսում կարդալ: Աղոտ հիշում եմ, որ հա, կարդացել եմ, բայց լրիվ մոռացել եմ: Չէր տպավորել: Ու էլի ֆիքսվել է աշխարհի վերջի վրա: Չեմ քվեարկի:
8. Իկարո
Ընդհանուր առմամբ՝ լավ գործ էր, բայց վերջը դուրս չեկավ: Ոնց որ հեղինակի ֆանտազիան քչություն աներ վերջում, բերեց, էլի նույն ծեծված տեսությանը հասցրեց, չնայած ոնց հասկացա, փորձում էր օրիգինալ երևալ: Ամեն դեպքում, կքվեարկեմ:
7. Աշխարհի սկիզբը 3
Չնայած հեղինակն էլի Ադամ-Եվա էր խաղացնում, բայց էդքան էլ վատը չէր: Հանգիստ կարդացվեց, մեջն էլ նուրբ հումոր կար: Կքվեարկեմ:
6. Աշխարհի սկիզբը 2
Էս տեսակ գործերի, երբ չես հասկանում՝ հեղինակն ինչ է ուզում ասել, երբ բարդ տեքստը խորության կեղծ տպավորություն է տալիս, չեմ քվեարկում: Բայց ոնց հասկանում եմ, հեղինակը դեռահաս է, նոր-նոր է քայլեր անում: Դրա համար խորհուրդ տալով խուսափել ընթերցողի համար անհասկանալի լինելուց՝ կքվեարկեմ էս տարբերակի օգտին: Ամեն դեպքում, հաջող տեսարաններ կային, մասնավորապես՝ մեքենայի փոշու մասը: Հա, մի բան էլ. խորհուրդ կտայի նաև նախադասությունների մեջ պատճառահետևանքային տրամաբանությունը չխախտել: Հակառակ դեպքում շիզոֆրենիկի խոսք է դառնում (խոսքս էս նախադասության մասին ա. Ես չէի կարող բացատրել տրական հոլովի գաղտնիքները, որովհետև դրսում կանգնած մեքենայի վրա փոշի էր նստել:):
5. Սոմնիում
Վատ գործ չէր, բայց մի տեսակ ինչ-որ բան պակասում էր մեջը: Չկպավ ինձ: Արդեն կռահում եմ, որ էս գործն ա հաղթելու, որովհետև ակումբցիների ճաշակը լավ գիտեմ: Ամեն դեպքում, կքվեարկեմ:
4. Կապույտ ճնճղուկների արահետը
Էս գործի վերնագիրն ահավոր դուրս էկավ: Նույնիսկ քիչ էր մնում՝ սաղ գործերը թողած առաջինը սա կարդայի: Ամեն դեպքում, վերնագրի համեմատ գործը թույլ էր: Գաղափարը դուրս էկավ, բայց հում էր մնացել, շատ հակիրճ էր: Կարելի էր ավելի զարգացնել, սիրունացնել էս գործը, մանավանդ որ էս մրցույթի համար Դավիթը եքա տարածք ա տվել: Կքվեարկեմ:
3. Վերջիվերջո
Գրականության մեջ ամեն ինչ կարամ ներեմ՝ սկսած ուղղագրական սխալներից, վերջացրած անհասկանալի լինելուց ու կլիշեներով: Բայց մի բան, որ չեմ ներում, անհարկի ածականներով բռնաբարելն ա: Չեմ քվեարկի:
2. Ուվալնյատի օրը 2
Էս գործը երկու անգամ կարդացի: Սկզբում դուրս չէր էկել: Բայց որ երկրորդ անգամ կարդացի, զգացի, որ ղժժ ա, հեղինակը նենց լավ կայֆավատ ա էղել ում վրա հասցրել ա: Ճիշտ ա՝ եթե որպես պատմվածք նայես, թույլ ա, սյուժե չունի, բայց կքվեարկեմ:
1. Աշխարհի սկիզբը
Հավես գործ էր: Հետաքրքիր փորձ էր երկու իրականությունները կապելը: Ոնց հասկացա, հեղինակը երկու տարբեր տեսակի սկիզբ էր ցույց տալիս ու էդ սկզբերում տղամարդ-կնոջ դերերը: Մի տեղ՝ կինը ստեղծող, տղամարդն օգնող, մյուսում հակառակը: Մի քիչ ձգձգած էր: Կքվեարկեմ:
CactuSoul (08.01.2013), Claudia Mori (05.01.2013), Freeman (05.01.2013), Malxas (05.01.2013), Sambitbaba (06.01.2013), Արէա (05.01.2013), Դավիթ (05.01.2013)
Էլ մի դու էլ՝ սկիզբը լավ էր հետո այսպես այնպես: Մոտավորապես սրա նման վիճակ էր նկարագրել՝ սիրում եմ օրվա այս պահը, երբ դեռևս այնքան մութ չէ, որ չտեսնես լճի վրա չգիտես թե որտեղից հայտնված ճերմակ բարձերը, այնինչ, դրանք կարապներ են, գլուխները թևերի տակ թաքցրած, սակայն դու արդեն հասցրել էիր խորանալ, հեքիաթից իրականություն ու նորից հեքիաթ գնում գալիս էր ու համաձայն չեմ քո հետ, որ ասում ես.
Կարծում եմ՝ առօրյա հոգսերի հետ չունեցող բան էր, զգացմունք չկար, պահանջի բավարարում էր, իր նկարագրածից ստացած պատկերը դրան էր տանում, դրա համար էլ, անգամ այդ` Նոբելյան մրցանակ ստանալու պահին, հեղինակի համար հերոսի հեքիաթում լինելն իրականությունում մնալուց ավելի նախընտրելի էր, երևի:ընդհանուր հասկանում եմ ինչ ես ուզում ասել: Որ մարմնով առօրյա հոգսերի մեջ լինելով, հոգով քո հորինած հեքիաթային երկրում ես:
Պատկերավոր էր, խաղաղ ու չգիտեմ, շատ եմ հավանել:
Ի դեպ, համարյա բոլոր տարբերակներն էլ լավն էին ու ուրախ է Կիտսը այդ առիթով:
Վերջին խմբագրող՝ Peace: 05.01.2013, 02:33:
Ամեն ինչի շատը լավ չէ:
Դավիթ (05.01.2013)
Ժողովուրդ ջան, էս անգամ մեղմ եմ լինելու ու ոչ մի վիրավորական բան չեմ ասելու…
Հաշվի առեք որ իմ կարծիքները անձնական են ու ճարտարապետական տեսանկյունից… դրանք որևէ պրոֆեսիոնալ արժեք կարող են չներկայացնել…
հեսա կասկսեմ…
CactuSoul (08.01.2013), Claudia Mori (05.01.2013), Արէա (05.01.2013), Դավիթ (05.01.2013), Մինա (05.01.2013)
1. Աշխարհի սկիզբը…
Կայան ու Ճեյան տենց էլ չհասկացա ինչ կապ ունեին էս պատմվածքի հետ… առանց էդ երկուսի պատմվածքը չեմ կարծում տուժեր եթե չասենք ավելորդ տեքստ չէինք կարդա… առավել ևս որ շատ անբաշար ձևով էր արված, հորիզոնական ծառեր, գնդաձև տնակ, ծխնելույզից ճաշեր… phony ա… ու աննպատակ… կարելի ա ասել որ հիմնական տեքստը գրողի տվայտանքներն էին, բայց ավարտը նույնպես ռչացրեց ամեն ինչ… իրականում կա շատ փոքր տեքստ որի հետ երևի կարելի ա աշխատել… մի հատ տող կար որ աչքիս կպավ "Ինին նայեց առաստաղին որ լաց չլինի"… սրանից բացի շատ քիչ բան կա որ կարելի ա հիշել…
կայա/ճայան եթե անգամ ուզում էր մի ձևի պռիվյազկա աներ, չի եղել...
վերջը լրիվ փչացրեց… դրա նման կանխատեսելի, ձանձրալի ու անգաղափար վերջաբան ես մեկ էլ եսիմ երբ տեսնեմ…
կարա երևի մի բան դուրս գա սրանից եթե առաջին մասը հանես, վերջը հանես… ու կենտրոնանաս տվայտանքների վրա… միգուցե մի բան լինի, բայց ես կուզենայի էդ տվայտանքները մենակ կոնկուրս հաղթելու ու տպվելու հետ չկապեի… ավելի խորը բաներ պետք ա վեր հանել, անգամ եթե subject-դ տպվել ու հաղթելն ա…
CactuSoul (08.01.2013)
1–ին տարբերակ. «Աշխարհի սկիզբը»
Կայան ու Ճեյան հավես տպեր էին: Բայց երկու աշխարհների նկարագրության մեջ անհամապատասխանություն կար մի տեսակ:
Հեքիաթատիպ սկսած գործը շատ կտրուկ մտել էր դառն ու չոր ու սպեցիֆիկ իրականության մեջ: Չհասկացված գրող, չընկալված տաղանդ և այլն... Մի տեսակ չէր բռնում ֆիզիկայի օրենքների դեմ կանգնած գնդաձև տնակի ու Կայայի գլխին լռված գլխարկի հետ:
Մի քիչ հավատալդ չի գալիս, որ իրենց տարիքն անգամ չիմացող մարդիկ կստեղծեն աշխարհ, որտեղ գերխնդիրը գիրք տպելն է: Էդ կախարդական ապակին ի քիչ շատ բան էր իրարից բաժանում:
Իսկ էն հեռուստացույցի կեղտ ձյաձյան կուզեի, որ գրքի լավ վաճառքից հետո սկսեր ասել, ինչ լավն ա հեղինակը, ինչ կարևոր ա կին գրողի դերը հասարակությունում, որ նա միայն ճաշ եփելու համար չի և այլն... ձեռքի հետ ցույց կտար հեռուստատեսության անսկզբունքայնությունն ու պահի զուռնայի տակ պար գալը:
Բայց գրված էր գրագետ ու սիրուն:
Հավեսով եմ կարդացել:
2. Ուվալնյատի օրը - 2…
Կարծես ունի հումորի համար բոլոր հատկանիշները, բավականին հնարամիտ տողեր, դարձվածքներ կան… հետաքրքիր անցումներ ունի, բայց just not funny… միգուցե պտի հումոր չլիներ, բայց էն ալտերնատիվ հայացքը որ փորձ ա արվել ներկայացնել, պարզվում ա հեչ էլ ալտերնատիվ չի ու կարելի ա ասել բավականին ընդունված տեսանկյուն ա… մի տեսակ համը հոտը հանում ա միջից, տակը բան չի թողնում… արձագանք չի թողնում հետևից… անգամ հետն աշխատել չի լինի քանի որ ինքը մի տեսակ կուռ կառուցվածք ունի ու ավարտուն ա ու չես կարում մի բան փոխես…
երբ որ անդրադարձ ա արվում ներկային ալտերնատիվ հայացքը դառնում ա պարտադիր… ու պտի իսկականից ալտերնատիվ լինի…
պրոբլեմն էն ա որ բավականին խեոք ա գրած ու կարծես գիտակցված ա որ սարկազմիկ ու խնդալու դարձվածքներ ու հումոր կա, ու հենց էդ էլ պրոբլեմն ա… երբեմն էդ նաիվ/միամիտ հայացքն ու տեսանկյունն ա որ գրական գործը դարձնում ա հետաքրքիր… երևի կա գիտակցության որոշակի դոզա որից ավելը քաքմեջ ա անում… էսիերևի հենց էդ դեպքն ա… հենց էդ ասպեկտը իրան գրական ոլորտից դուրս ա գցում ու դարձնում ա ավելի "Լրագիր".ամ ի մատերիալ… դրանց չեմ սիրում…
2–րդ տարբերակ. «Ուվալնյատի օրը - 2»
Նախ չհասկացա՝ ինչ կարիք կար վերնագրել արդեն գոյություն ունեցող գործի անունով, կողքը 2 թիվը պրիսաբաչիծ անելով... ոնց որ բանը լիներ... վազվրաշենիե ռոբոկոպա դվա...միթոմ ի՞նչ:
Լավ, էդ հեչ:
Թեմայի հետ կապն էլ տենց չգացի: Վերջի մասին կար: Բայց սկիզբը ո՞ր մասն էր, ծառերի վրա գորիլաների հետ տժժա՞լը: Ածուխով քարայծ նկարե՞լը:
Տիպիկ պախմել վիճակ էր մի խոսքով... ու երևույթին՝ մենակ խմած չէր եղել գրողը:
Բան չասեց ինձ:
3–րդ տարբերակ. «Վերջիվերջո»
Վերջիվերջո խիղճն էլ ա լավ բան...էս ի՞նչ էր:
Նախ, թմբուկները չեն կարա տրոփեն: Տրոփյունից լսելի ձայն չի գալիս:
Հետո, "տեղավրեպ"-ն ի՞նչ ա: Այ ժող ջան, ախր ինչի՞ եք նոր բառեր հորինում... լուրջ չեմ հասկանում:
Էդ Զիման ասում եք լավ արաղ ա՞: Երևի էնքան էլ չէ, եթե խմելուց հետո գայլերը քրմեր են դառնում: Բելի գարյաչկան շարունակվում ա թեմայում:
Իսկ աշխարհի սկիզբը չկա ու չկա: Ոչ մի աշխարհի:
Մաքսիմում՝ դեկտեմբերի 22-ն ա:
... Գազանի ռունգերից բարձրացող կաթնագույն գոլորշին, թե ծուխը ափիոնի մառախուղի նման կախվեց մեր միջև` կոտրելով, իմ պատկերացմամբ, հազարամյակների թշնամանքը...
Կուզեի հասկանալ՝ ինչ նկատի ունի հեղինակը սրանով: Ես որ չհասկացա:
Ոչ մի գրավիչ բան չգտա ինձ համար: Վերջում թանձրացրած տխրությունն էլ արհեստական թվաց: Բազմոց, կիսադատարկ շիշ, չլիցքավորված հեռախոս, կեղտոտ ձյուն...
Մենակ ջութակն էր պակասում:
3. Վերջիվերջո…
դժվարանում եմ ասել թե ինչն ա եղել էս գործի point-ը… դրած մանրամասն նկարագրած ա ցանկացած հոլիվուդյան կինոյի պես՝ մի բան ա որ արդեն տես ել եմ ու դժվար չի իմ համար պատկերացնել ու դառնում ա ձանձրալի… ես իրան տեսնում եմ մինչև իրա գրելը… ու բան չեմ տեսնում… սենց գորշ դեպրեսիվ կիսա լեգենդախառը…
Չգիտեմ ինչ գրեմ… բառերը հասկանում եմ միտքը չէ…
CactuSoul (08.01.2013)
4–րդ տարբերակ. «Կապույտ ճնճղուկների արահետը»
Դեռ Սողոմոն Իմաստունն է ասել, մտիր Կապույտ ճնճղուկների արահետ, և այն կհասցնի քեզ օրգազմի...
Լավ, ախար ինչի՞..
Այ քանիցս ջան, շոկոլադե գետերի ու քաղցրից շուշաբանդի ու ճնճղուկների մոտ՝ եզրաբառը, երևույթի չգոյությունն ու վիճահարույց տեղեկույթն ի՞նչ գործ ունեն, եթե ավելի կոպիտ չասենք... Ախր չի կարելի բոլոր իմացած բառերն օգտագործել գրական ստեղծագործության մեջ:
Էս րոպեին էսքան մարդ էսինչն արեց, ծնվեց մեռավ, կոֆե, խմեց...հա ինչ...էս գրառումս անելու ժամանակ էլ ա նույնը լինում:
Հեքիաթի ու իրականության տարբերությո՞ւնն ես ուզում ցույց տալ: Ավելի պարզունակ հնարավոր չէ՞ր:
Սիրային հնգանկյունն ու տքնաջան օրգազմը վերջն էին:
Իմ հասկանալով, եթե մարդ հասել ա նրան, որ խալխի կնգա ընգերոջ ընգերուհու ընգերուհու հետ օրգազմ ա իմիտացիա անում, Կապույտ ծտերի արահետը վաղուց պետք ա փակ լինի իր համար: Ուղղակի պետք ա պատրաստ լինել դրան:
Վերջին խմբագրող՝ Գալաթեա: 05.01.2013, 05:10:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ