Astgh-ի խոսքերից
Ժողովուրդ, հասկանալի է, որ ոչ մի նորմալ ՀՀ քաղաքացու կամ հայի համար ձեռնտու չի այս ոչ մրցակցային դաշտը: Դեռ շատերն են իրենց դժգոհությունը հայտնելու, շատերն են մեղադրելու մեկը Տեր-Պետրոսյանին, մյուսները` դաշնակներին` չառաջադրվելու, մի նորմալ բան չասելու համար: Բայց ես այս հարցը մի քիչ ուրիշ կոնտեքստում եմ դիտարկում. 2013թ.-ն լուրջ համաձայնությունների հասնելու տարի է` միջազգային ասպարեզում, պայմանը` ժողովրդավարական ինստիտուտների զարգացման նոր մակարդակն է, իսկ քննությունը` ՀՀ նախագահական ընտրությունները: Չի բացառվում, որ առաջին հերթին հենց առաջին նախագահը, համոզված լինելով նաև, որ չի հաղթելու, գիտակցված ձեռնպահ մնաց մրցակցությունից, որ իր առաջադրմամբ չհանգեցնի ընտրակաշառքների, կարուսելի, բախումների: Արդյունքում, տուժելու էին մի շարք համաձայնագրեր, որոնք դրված են սեղանին ու սպասում են նախագահական ընտրությունների արդյունքներին, որ ստորագրվեն, կամ` ոչ: Իսկ մինչև 2020թ. իրեն Ադրբեջանի նախագահ որոշակի առումով արդեն ինքնահռչակված Ալիևի ֆոնին (որը իհարկե արդեն միտում ունի իր կառավարումը դարձնել ցմահ) ԸՆՏՐՎԱԾ ՀՀ նախագահը կարող է դառնալ էական գործոն` և Հայաստանում, և տարածաշրջանում:
Չնայած, 2008-ին էլ էր տենց, դրանից առաջ էլ, ընտրությունները կարելի ա օգտագործել մարդկանց ակտիվացնելու համար (ինչպես արվեց 2007-2008-ին), բայց հեչ պարտադիր չի դրան սպասել, իսկ եթե մինչև ընտրությունները շարժումը քնացնում ես, ընտրություններին էլ անելու բան չունես, ինչպես ասում էր Զուրաբյանը Լևոնը, 10 տոկոս կհավաքես կխայտառակվես
Մեջբերել
Էջանիշներ