Գրելուց առաջ գոնե դու քո գրածին հավատա էլի։ Հլը դուրս արի փողոց ու հարցրու, տես 100 հոգուց քանի հոգի ա տեղյակ կառավարման համակարգերին։ Որ ուզում ես իմանալ` պետք էլ չի ու պարտավոր էլ չեն բոլորն իմանալ, միքիչ գաղափար ունենալ պետք ա, բայց ոչ մանրամասն, բայց ես մանրամասն չեմ ասում, դու հարցրու տես գոնե քանի՞ տոկոսն ա մոտավոր պատկերացնում` որը ինչ ա։ Պետք չի ժողովրդի մասին լավ-լավ բաներ գրել ու լավը երևալ, իբր ես վերևից նայողն եմ ժողովրդին, դու էլ տենց համեստորեն «իջել ես» ժողովրդի շարքեր։ Ես պարզ ճշմարտությունն եմ ասում, որ ժողովրդի մեծ մասը տեղյակ չի դա ինչ ա, նա չգիտի ու չի պատկերացնում` դրանք ինչ են, որ մի հատ էլ նստի մտածի, վերլուծի ու հասկանա` արժի՞ դրան անցնել, թե՞ չարժի։ Դրա համար ինքը նայում ա քաղաքական գործիչներին, նրանց մեջից ա ընտրում մեկին, ով իրան քիչ թե շատ դուր ա գալիս, ու հետևում ա էդ քաղաքական գործչի ասածին. եթե էդ գործիչը կասի` նախագահականն ա լավ, ժողովուրդը կուզի նախագահական, կասի խորհրդարանականն ա լավ, ժողովուրդն էլ նույնը կասի։ Ու սա ուզես թե չուզես իր մեջ ամբոխավարությանն տարր էլ ա պարունակում էն իմաստով, որ էդ քաղաքական գործիչը ժողովրդին կարողանում ա համոզել և տանել իր գաղափարի հետևից էն դեպքում, երբ շատ հավանական ա, որ էդ նույն ժողովուրդը, եթե նստի էդ ամենին ծանոթանա ու վերլուծի, հաստատ մի ստվար զանգված դեմ կլինի էդ ամենին, բայց նման բան սովորաբար չի լինում, որտև ժողովուրդը նստել մտածել վերլուծելու համար չի, դրա համար քաղաքական գործիչներ կան։ Ու ասել փաստ, չի նշանակում ժողովրդին էշի տեղ դնել։ Եթե դու համարում ես, որ կառավարման համակարգերից անտեղյակներն էշեր են, ստեղ արդեն դու ես ժողովրդին էշի տեղ դնում, որտև դու էլ լավ գիտես, որ ժողովրդի մեծ մասը քաղաքագիտությունից ահագին հեռու ա։voter-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ