Բագրատյան Հրանտ
Հայրիկյան Պարույր
Հարությունյան Արամ
Հովհաննիսյան Րաֆֆի
Ղուկասյան Անդրիաս
Մելիքյան Արման
Սարգսյան Սերժ
Սեդրակյան Վարդան
Քվեաթերթիկը կդարձնեմ անվավեր
Չեմ մասնակցի ընտրություններին
«Քաշաթաղ» հկ-ի նախագահը Հայաստանի նախագահի թեկնածու է առաջադրվել
http://www.azatutyun.am/archive/news/20121230/2031/2031.html?id=24812170
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Պատկերը շատ պարզա:
Սերժ Սարգսյանը առանց որևէ խոչընդոտի առաջին փուլով հեշտ ու հանգիստ հաղթանակ կտանի, եթե իհարկե թեկնածուներից ոչ ոքին չհաջողվի ժողովրդի ընդդիմադիր զանգվածին քաշել իր կողմ:
Ժողովուրդ ջան, այսօր, ընդդիմություն չկա Հայաստանում: ( Ավելի ճիշտ` համախմբված ընդդիմություն չկա!!! )
Վերջին խմբագրող՝ Vaio: 31.12.2012, 10:32:
Բարև Ձեզ
Malxas (31.12.2012)
Թարմացնեմ շարքը
- Սերժ Սարգսյան (ՀՀԿ ղեկավար, ՀՀ գործող նախագահ)
- Հրանտ Բագրատյան («Ազատություն» կուսակցություն)
- Պարույր Հայրիկյան (ԱԻՄ առաջնորդ)
- Վարդան Սեդրակյան (էպոսագետ)
- Արամ Հարությունյան («Ազգային Համաձայնություն» կուսակցություն
- Մհեր Հայրապետյան (եսի՞մ)
- Անդրեաս Ղուկասյան (Մաշտոցի Պուրակի Բուծիկներ նախաձեռնություն)
- Պավլիկ Սարգսյանը (եսի՞մ)
- Արման Մելիքյան (ԼՂՀ նախկին ԱԳ նախարար)
- Նարինե Մկրտչյան (Մամուլի Ազգային Ակումբի նախագահ)
- Տարոն Աբրահամյան (Կարատեիստ)
- Ռոբերտ Սիմոնյան («Քաշաթաղ» ՀԿ)
- Րաֆֆի Հովհաննիսյան («Ժառանգություն» կուսակցություն)
- Ռոբերտ Ահարոնյան («Ժամանակի էություն» սոցիալիստական շարժման կոորդինատոր, ԽՍՀՄ-2 գաղափարի հոգևոր հայր)
Եթե ցանկանում եք, որ Ձեր անունն էլ ավելանա այս ցանկին, Դուք դեռ ժամանակ ունեք: Բայց շտապեք:
հ.գ. Թե ինչի՞ երեկ դառա 29, ոչ թե 35 տարեկան![]()
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
boooooooom (17.01.2013), Moonwalker (31.12.2012), Rammer (31.12.2012)
Իսկ կարելի է՞ ընտրել ոչ թե մեկ, այլ մի քանի մասնակցի, ինչպես Ակումբի ստեղծագործական մրցույթների ժամանակ ենք անում:![]()
Ինչո՞ւ ես դու օրդ մաշում պասի հետ:
Գնա պանդոկ՝ ընկերացիր թասի հետ...
Alphaone (29.01.2013)
Չուկ, ախպոր պես, հենց թեկնածուների թիվը հասնի 17 - ի, ամեն մեկի առաջ տեղադրիր անցած մրցույթի ստեղծագործությունների անունները: Սերժիկին ոնց որ «Մի կիլո լոլիկ» ն է ընկնում:![]()
Ինչո՞ւ ես դու օրդ մաշում պասի հետ:
Գնա պանդոկ՝ ընկերացիր թասի հետ...
Chilly (31.12.2012), Mephistopheles (31.12.2012)
Դիմավորենք 15-րդ թեկնածուին՝ Ռուբեն Այվազյան: Թեև ԲՀԿ անդամ է, բայց ինքնաառաջադրված:
Ցանկը թարմացված կունենա հետևյալ տեսքը.
- Սերժ Սարգսյան (ՀՀԿ ղեկավար, ՀՀ գործող նախագահ)
- Հրանտ Բագրատյան («Ազատություն» կուսակցություն)
- Պարույր Հայրիկյան (ԱԻՄ առաջնորդ)
- Վարդան Սեդրակյան (էպոսագետ)
- Արամ Հարությունյան («Ազգային Համաձայնություն» կուսակցություն
- Մհեր Հայրապետյան (եսի՞մ)
- Անդրեաս Ղուկասյան (Մաշտոցի Պուրակի Բուծիկներ նախաձեռնություն)
- Պավլիկ Սարգսյանը (եսի՞մ)
- Արման Մելիքյան (ԼՂՀ նախկին ԱԳ նախարար)
- Նարինե Մկրտչյան (Մամուլի Ազգային Ակումբի նախագահ)
- Տարոն Աբրահամյան (Կարատեիստ)
- Ռոբերտ Սիմոնյան («Քաշաթաղ» ՀԿ)
- Րաֆֆի Հովհաննիսյան («Ժառանգություն» կուսակցություն)
- Ռոբերտ Ահարոնյան («Ժամանակի էություն» սոցիալիստական շարժման կոորդինատոր, ԽՍՀՄ-2 գաղափարի հոգևոր հայր)
- Ռուբեն Այվազյան (եսի՞մ)
Եթե ցանկանում եք, որ Ձեր անունն էլ ավելանա այս ցանկին, Դուք դեռ ժամանակ ունեք: Բայց շտապեք:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Chilly (31.12.2012), Freeman (31.12.2012), Mephistopheles (31.12.2012), Moonwalker (04.01.2013), Rammer (31.12.2012)
Գրավները վճարելու վերջնաժամկետից հետո մնաց 7 հոգի՝
- Սերժ Սարգսյան (ՀՀԿ ղեկավար, ՀՀ գործող նախագահ)
- Հրանտ Բագրատյան («Ազատություն» կուսակցության առաջնորդ)
- Րաֆֆի Հովհաննիսյան («Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ)
- Պարույր Հայրիկյան (ԱԻՄ առաջնորդ)
- Արման Մելիքյան (ԼՂՀ նախկին ԱԳ նախարար)
- Վարդան Սեդրակյան (էպոսագետ)
- Անդրեաս Ղուկասյան («Ռադիո հայ» ՍՊԸ-ի տնօրեն)
Դաշնակցությունը մանրից ռակոմ դիրքն ա ընդունում: Սպասեք դաշնակներին հաջորդ՝ ազգային համախմբման կոալիցիայում:
Նախագահական ընտրություններին իշխանությունը ժողովրդի մոտ հավատը վերականգնելու բացառիկ հնարավորություն ունի. Արծվիկ Մինասյան
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
«Քաղաքական հումոր» թեմայում պիտի դնեի այս նկարը, բայց մտածում եմ, որ էս թեման վերջում կմիացվի այդ թեմայի հետ:
Մարդ նայում ա, չի իմանում ծիծաղա՞, թ՞է լացի: Էս ի՞նչ օրի հասանք:
![]()
Կարդացեք Նիկոլի հոդվածը՝ Քաղաքական տարին մեկնարկելիս: Հետին թվով մեղայական ա, բայց ահագին հարցերի պատասխաններ ա տալիս: Ցավում եմ Նիկոլի համար, քանի որ անկեղծացումն ահագին ուշացած ա: Բայց նույնիսկ ուշացած, սեփական սխալների անկեղծ գիտակցումը գնահատելի ա:
Մի հատ փոքր մջբերում:
Մաս առաջինՍրանք ցավալի, չափազանց ցավալի հարցեր են, բայց պատասխանատու քաղաքական ուժը, պատասխանատու քաղաքական գործիչը չի կարող տրվել դրանցից խուսափելու գայթակղությանը, որովհետեւ սեփական ժողովրդի նկատմամբ հարգանք ունենալ, նշանակում է նրան բացատրել սեփական քայլերի տրամաբանությունը:
Մաս երկրորդ
Երրորդ մասի էլեկտրոնային տարբերակը դեռ չկա:
Մաս երրորդ
......անցյալ ժամանակաշրջանում, ուղղակի կամ անուղղակի ասվել է, որ ես քննադատելով Կոնգրեսի շրջանակներում արված ինչ-որ քայլեր, այլընտրանք չեմ առաջարկել: Սա տեղեկատվության պակասի հետեւանք է, որովհետեւ վերջին մեկուկես տարում, քաղաքական պրոցեսների ցանկացած փուլում ունեցել եմ, բարձրաձայնել եմ այլընտրանք, երբեմն` հրապարակային: Այդ այլընտրանքը ձեւակերպված է եղել եւ` հստակ, բայց կռիվ չեմ տվել դրա համար, որովհետեւ հասկացել եմ, որ հայաստանյան քաղաքական ավանդույթի համաձայն, դա պիտի որակվի վազգենմանուկյանություն եւ այսպես շարունակ: Ոչ թե պիտակումներից ու որակումներից եմ վախեցել, այլ այլընտրանք-գաղափարն եմ ափսոսացել, որ չնետեմ տատասկոտ հողի վրա: Հիմա էլ, ինչպես հասկանում եք, ունեմ որոշակի պատկերացումներ, եւ նրանք, ովքեր կարդացել են նախորդ տարվա «ՀԺ»-ի վերջին համարում տպագրված «Ground zero» հոդվածը, կռահել են այդ մասին: Այդ հոդվածի հետ կապված բավական մեծ քննարկումներ են տեղի ունեցել սոցիալական ցանցերում, եւ շնորհակալ եմ քննարկումներին մասնակցած բոլոր մարդկանց, անկախ նրանից՝ լավ բան են ասել, թե` վատ: Մի երկու դրվագի, սակայն, ուզում եմ անդրադառնալ, որովհետեւ այս հոդվածի նպատակը քաղաքական տարվա մեկնարկին որեւէ անպատասխան հարց չթողնելն է:
Մի օգտատիրոջ մտքով անցել էր պնդել (խնդրում եմ, ուշադիր եղեք), թե նյութի հեղինակը, այսինքն` ես, այնքան էլ լավ չեմ հասկացել «Ground zero» հասկացության իմաստը: Նման մեկնաբանություն շրջանառության մեջ դրած օգտատերը երեւի այլ խնդիր էր դրել իր առաջ, բայց ակամա հասել էր այն թեմային, որը ինձ համար շատ կարեւոր է. Ground zero հասկացության իմաստին: Անգլերենում ground zero-ն ունի մի քանի իմաստ, դրանցից, սակայն, տվյալ դեպքում կարեւոր են երկուսը. այսպես անվանում են այն վայրը, ուր տեղի է ունեցել ատոմային ռումբի պայթյուն: Եւ երկրորդ իմաստը հետեւյալն է. որեւէ գործողության սկիզբ, մեկնարկային կետ: «Ground zero»-ն գրելիս` նկատի եմ ունեցել երկու իմաստները միաժամանակ, որովհետեւ համարում եմ, որ էսօր քոչարյանասերժական վարչախմբի դեմ երկարամյա պայքարի դաշտում ատոմային ռումբ է պայթել՝ հայտնի իրադարձությունների բերումով, երբ առաջին անգամ նախագահական ընտրությունների հետ մարդիկ փոփոխության հույսեր չեն կապում, երբ մարդիկ, ՀՀ տասնյակ հազարավոր քաղաքացիներ իրենց քցված են զգում, խաբված եւ հուսահատ: Խնդիրը ահա, այդ մարդկանց հավատի, վստահության վերականգնում է զրոյական այս կետից, նրանց երազանքները վերականգնելը, նրանց երազանքներին ծառայելը. ահա թե ինչ է նշանակում «Ground zero»:
......
Եւ թերեւս, վերջին հարցը, որին պիտի պատասխանեմ. ինչու՞ հիմա, ինչու՞ եմ հիմա խոսում այս ամենի մասին: Պատասխանը, որքան էլ շատերը չեն կռահում, շատ պարզ է. ավարտվել է մի դրամատիկ քաղաքական շրջափուլ, երբ նախագահական ընտրությունները, ի հեճուկս մեր ջանքերի, լինելու են հերթական, եւ ՀՀ քաղաքացին, ի հեճուկս մեր խոստումների, չունի ռեալ այլընտրանք այդ ընտրություններում: Սա նշանակում է, որ եկել է քաղաքական նախորդ փուլն ամփոփելու եւ ամեն ինչ զրոյից սկսելու ժամանակը:
keyboard (11.01.2013), Աթեիստ (11.01.2013), Անվերնագիր (12.01.2013), Ձայնալար (12.01.2013), Ներսես_AM (11.01.2013)
Իշխանություններն ունեն մի անելիք- իշխել: Ու տարբեր երկրներում դրանք իշխում են ըստ հանրության թույլ տվածի: ու որպեսզի իրենց մարդ չկպնի, ունեն բոլոր ուժային ու ստվերային լեգալ ու անլեգալ լծակները, իրենց անվտանգ հավերժացնելու: Մեկը կարող է ամբողջ կյանքը դեպուտատ մնա, մյուսը մինիստր, կամ խորհրդական:
Այլ է ընդիմության մեջ լինելը: Ի տարբերություն իշխանականի, որը գործում է ըստ հայտնի սխեմաների, ընդիմությունը գործունեության մեծ մեթոդական դաշտ ունի իր առջև: Այն կարող է տատանվել գյուլլելուց սկսած մինչև քամակ մտնելը:
Այ հենց այս բազմազանությունն է պատճառը, որ ընդիմության մեջ լավ խրամատավորված ինտրիգանները կարող են սերունդներով ընդիմադիր խաղալ ու ջնջխել նորմալներին: ԵՎ արդյունքում, ամեն պարտությունից հետո ընդիմության մեջից նոր մարդիկ են առանձնանում որպես ախքեր ու դհոլներ, որովհետև եթե նրանք ներքնապես ախք ու դհոլ էլ չլինեն, դժվար են տանում իրենց երեկվա ընկերների անվերջ ճկունությունն ու երեսփոխությունները ու թքում, հեռանում են դեպի ներքնապես նրանցից ավելի հանդուրժողական իշխանությունը :
Նիկոլի էս հոդվածները հենց այդ մասին են: Պարզ երևում է, որ թքած ունի իր հին թիմակից ընկերներ- ինտրիգանների վրա, բայց դեռ կես ճանապարհին է, չի կողմոնորոշվել, թե որ կողմում են ավելի շատ կեղտոտ՝ իշխանության մեջ, թե իր նախկին ընկերականում:
Տրիբուն (12.01.2013)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ