Ժյուրիի անդամների վարքը հեռուստամրցույթներում

[Չամիչ]

Հ.Գ. Երբ թոքաբանի մոտ մտնում է թոքի քաղցկեղով հիվանդը, թոքաբանը կարիք չունի հազար ու մի հետազոտության ուղարկելու, որ պարզի՝ ինչ ա: Հիվանդի տեսքն ամեն ինչ ասում ա: Բայց ուղարկում ա հետազոտության, որովհետև օբյեկտիվ հաստատում ա պետք: Նույնն էլ էս դեպքում ա: Ես տեսնում եմ, որ էս տղան հոգեկան հիվանդ ա, բայց որևէ փաստաթուղթ ստորագրելուց առաջ օբյեկտիվ հետազոտություններ կանեմ,

Ու որն ա էտ օբյեկտիվ հետազոտությունը? արյան անալիզն ա? թե մեզի անալիզը?
Լավ էլի Բյուր, սարսափելի օրինակներ կան աչքիս առաջ, 19 տարեկան տղա երեխայի իբր բուժում են շիզոֆրենիայից, բուժման արդյունքում տղան մեկ տարի հետո ինքնասպան ա լինում, դիահերձումը պարզում ա, որ գլխում ուռուցք ա եղել:
Ոնց ես ապացուցում մարդը տեսիլքներ տեսնում ա թե չէ? ձայներ լսում ա թե չէ? Խոխմի համար մեկը գալիս ա մոտդ ասում ա ես ձայներ եմ լսում, ոնց ես պարզում ճիշտ ա ասում թե չէ?

[Տրիբուն]

.... Ես ստեղ ո՞վ եմ ընդհանարապես, որ համարձակվում եմ իմ մասնագիտական աչքով ինչ-որ բան նկատել ու դրա մասին բարձրաձայնել:

Դու լանցետի փոշի ես ու բժշկական տարր Ու ինքդ քո տարբեր ոլորտներում փիս զբաղված ես

[Մարկիզ]

Ու որն ա էտ օբյեկտիվ հետազոտությունը? արյան անալիզն ա? թե մեզի անալիզը?
Լավ էլի Բյուր, սարսափելի օրինակներ կան աչքիս առաջ, 19 տարեկան տղա երեխայի իբր բուժում են շիզոֆրենիայից, բուժման արդյունքում տղան մեկ տարի հետո ինքնասպան ա լինում, դիահերձումը պարզում ա, որ գլխում ուռուցք ա եղել:
Ոնց ես ապացուցում մարդը տեսիլքներ տեսնում ա թե չէ? ձայներ լսում ա թե չէ? Խոխմի համար մեկը գալիս ա մոտդ ասում ա ես ձայներ եմ լսում, ոնց ես պարզում ճիշտ ա ասում թե չէ?

Արյան անալիզն էլ, մեզի անալիզն էլ, թոք ու սիրտ լսելն էլ օբյեկտիվ հետազոտություններ են: Սուբյեկտիվը հիվանդից և նրա հարազատներից ստացած տեղեկություններն են հիվանդության և այդ հիվանդության դրսևորումների վերաբերյալ:

Օբյեկտիվ են նաև սրտխառնոցը (նողկանք) և փսխումը: Եվ օբյեկտիվորեն ես, լրիվ օբյեկտիվորեն գերարժեքային իդեաներով (չեմ ասում՝ մեծամոլական զառանցական մտքերով) տառապող Ավետի ու մասամբ ժյուրիի մյուս անդամների թուլայական, ոչ ադեկվատ, պատիվ չբերող, երեխու թայ դառնող և սուբյեկտիվ վարքագիծը տեսնելով, լրիվ օբյեկտիվորեն իմ գլխուղեղում տեղակայված փսխման կենտրոնի գրգռման հաշվին նողկանքի զգացում ունեցա ու փսխեցի մտովի ժյուրիի սեղանին (իհարկե սա սուբյեկտիվ է):

Նույն կերպ բժիշկն էլ կարող է ծիծաղել իր հիվանդի այս կամ այն ֆիզիկական թերության վրա: Բայց այդպիսի բաներ չեն լինում: Կամ էլ լինում են շատ չնչին:

Ոնց ես ապացուցում մարդը տեսիլքներ տեսնում ա թե չէ? ձայներ լսում ա թե չէ? Խոխմի համար մեկը գալիս ա մոտդ ասում ա ես ձայներ եմ լսում, ոնց ես պարզում ճիշտ ա ասում թե չէ?

Պարզելու համար մարդն իրականում ձայներ լսում է թե ոչ, տաս տարի անհրաժեշտ է սովորել, ստանալ համապատասխան բժշկական կրթություն ու ավարտել: Իսկ խոխմի համար բժշկի դիմողին ես, օրինակ, սուբյեկտիվորեն քացու տակ էի գցում:

[Ingrid]

Ու որն ա էտ օբյեկտիվ հետազոտությունը? արյան անալիզն ա? թե մեզի անալիզը?
Լավ էլի Բյուր, սարսափելի օրինակներ կան աչքիս առաջ, 19 տարեկան տղա երեխայի իբր բուժում են շիզոֆրենիայից, բուժման արդյունքում տղան մեկ տարի հետո ինքնասպան ա լինում, դիահերձումը պարզում ա, որ գլխում ուռուցք ա եղել:
Ոնց ես ապացուցում մարդը տեսիլքներ տեսնում ա թե չէ? ձայներ լսում ա թե չէ? Խոխմի համար մեկը գալիս ա մոտդ ասում ա ես ձայներ եմ լսում, ոնց ես պարզում ճիշտ ա ասում թե չէ?

Չամիչ ջան, հասկանալի է. որ հոգեբուժությունը շատ բարդ գիտություն է, սուբյեկտիվիզմի դերը կարող է վճռորոշ լինել, բայց այդ կարելի է ասել նաև ընդհանրապես բժշկության մասին: Եթե մի կամ մի քանի բժիշկկ սխալ են բուժում կամ բուժել, դա դեռ չի նշանակում, որ կարող ենք հարձակվել ամբողջ բժշկության կամ էլ այս դեպում մի բժշկի արած դիագնոզի վրա, երբ ինքներս էլ չգիտենք, թե ինչքանով է այդ բժիշկը ճիշտ կամ սխալ ասում, գուցե հնարավորություն էլ չունենք պարզելու, ապա միայն կարող ենք մեր տեսակետը այդ հարցի շուրջ արտահայտել, որը , լինելով ոչ մասնագիտական, կարող է շատ հեռու լինել ճշմարտությունից:

[Ingrid]

Եթե այդպիսի հարցեր են առաջանում, երևի ճիշտ կլիներ, որ նախագիծ ընդունելիս նրանց հետ սկզբում զրուցեր որևէ հոգեբույժ, չնայած գուցե այնքան կարևորոույթւոն չեն տալիս նման երևույթներին ու առաջ մղում միայն շոուի դերը, որ ոչ էլ նման բան կանեն:

[Ingrid]

Իսկ ընդհանուր կասեմ, որ շատ ուրախացա ՝ կարդալով տարաբնույթ կարծիքներ: Ուրեմն՝ ամեն ինչ նորմալ է, հավասարակշռությունը պահպանվում է: Հայկական ցանկացած ժյուրիի անդամներից մեծ մասսի մասին կարելի է ասել այն, ինչ ասվեց: Մեզ մոտ նման բաները նոր են, դրա համար էլ չկա ձևավորված կուլտուրա, պարզ է, որ իրենք էլ իրենց այդպես պիտի պահեն: Նաև լավ է, որ մի հատված էլ քննադատում է նրանց: Ինչքան էլ զբաղված լինեն, ականջները փակեն, հաստատ լավ էլ լսում են ու գիտեն: Հույս ունեմ , որ մի քանի տասնամյակ հետո այս հարցը այլևս այլպես սուր չի դրվի, որովեհտև մեզ մոտ էլ կառաջանա շոու-մրցույթներում նորմալ ժյուրի լինելու կուլտուրան:

[StrangeLittleGirl]

Չամիչ, արի սենց անենք: Դու ձևացրու, թե հալյուցինացիաներ ունես, որոնք քեզ ասում են, որ դու ընտրյալ ես: Ձեռի հետ էլ կարաս երևակայես, թե աշխարհի մեծ բեմերում ելույթներ ես ունեցել: Տես՝ կարա՞ս ինձ խաբես:

[Jarre]

Ժողովուրդ, տեսե՛ք։

Ինչպես ivy-ն արդեն ասաց, եթե այս ֆորմատը կա, ուրեմն ՊԻՏԻ ունենանք այս ամենը։ Ու անկեղծ ասած էտ ֆորմատում մեր ժյուրիի պահվածքը իմ հասկացողությամբ էտ ֆորմատի սահմաններից դուրս չի գալիս։ Իրանք անում են հենց էն ինչ պիտի անեն։

Անձամբ ես դեմ եմ նման ֆորմատին։ Չեմ սիրում նման կերպով կրքեր բորբոքելը, հումոր անելը, ոնց ուզում եք դա անվանեք։
Նույն կերպ ես արդեն մի տասը տարուց ավել ա չեմ կարողաում ինձ համոզվել Ֆանտոցիի տասը սերիաներից գոնե մեկը մի ժամից ավելի նայեմ, որովհետև ԱՀԱՎՈՐ զգայուն եմ մարդկային ինքնասիրությունը ու արժանապատվությունը գետնին տալու ՑԱՆԿԱՑԱԾ երևույթի հանդեպ։ Երևի պատճառը էն ա, որ ժամանակին ինքս դրա զոհն եմ եղել երկար տարիների ընթացքում շրջապատի կողմից (դպրոցական տարիներին)։

Եթե իսկապես մարդկանց նպատակն ու ցավը տաղանդներ բացահայտելն ա, ապա իրանց ընտրած այս ձևը ամենաարդյունավետ ձևերից մեկն ա իմ կարծիքով։ Տաղանդ բացահայտելու տակ ես հասկանում եմ նաև էն, որ երբ մեկին տեսնում ես որ պոտենցիալ ունի բայց դեռևս այն չի բացահայտել, ապա դրական տրամադրելով օգնես դա բացահայտի։ Իսկ էս հաղորդման իմաստը իմ հասկանալով հենց սկզբից բացառում ա նման մոտեցումը։ Ստեղ պիտի ուշադրություն դարձնես նենց բաների վրա որոնք ղժժալու են։ Պիտի քլնգես։

Գիտեմ, որ Ակումցիներինց ոմանք էլ քլնգել շատ են սիրում։ Մանավանդ գրական մրցույթներին։ Ու էտ քլնգողներից ոմանք ինձ շատ հարազատ մարդիկ են։ Բայց ես լիովին դեմ եմ նման քլնգոցին։ Իմ կարծիքով քլնգել գուցե պետք ա ինքնավստահներին։

Բայց երբ տեսնում ես որ մարդը ամոթը հաղթահարելով, կոմպլեքսները հաղթահարելով մի կերպ իրան տրորելով եկել ա իրա արածը ցույց ա տալիս, ու դու ունենալով բոլոր հիմքերը իրա արածը մանկամտություն համարելու սկսում ես իրան քլնգել..... Ես չեմ ընդունում։

Տենց մարդուն անգամ կաելի ա ինքնասպանության հասցնել։
Գուցե հիմա միանգամից հակադարձեք, որ ՆՈՐՄԱԼ մարդը նման բաներից չի կարա ինքնասպան լինի, իսկ եթե լինում ա, ուրեմն պրոբլեմը շատ ավելի խորն ա, ու հաստատ էտ քննադատությունը չի կարա դրա պատճառը լինի։ Լավ, ինչ որ չերեսչուռ ծայրահեղականացա......

Բայց նման քլնգոցի արդյունքը հաճախ կարա լինի էն, որ մարդը վապշե ինքն իրա մեջ փակվի։

Իմ պատկերացմամբ եթե ուզում ես ինչ որ մեկի ռեսուրսները բացահայտես, ապա պիտի տաս կոնստրուկտիվ խորհուրդներ՝ ցույց տալով իրա ներկայիս բոլոր թերությունները որոնց վրա ինքը պիտի աշխատի։ Բայց դե նման ձևով աշխատելը հետաքրքիր չի՝ մարդը մի բան անում ա, հետո դու դրական մթնոլորտում տալիս ես կոնստրուկտիվ խորհուրդներ, պրակտիկ ուղղություն ու մարդը սկսում ա փորձել կիրառել քո ասածը։ Իսկ մարդկանց պետք ա շովու։ Ու էտ շովուի հիմնական ռեսուրսը՝ էն փինք ֆլոյդի մսաղաց գնացող մասսան, որով սնվում ա տվյալ շոուն հենց տենց մարդիկ են։

Դրա համար եթե ԻՐԱԿԱՆՈՒՄ ուզում ես թաքնված տաղանդ հայտնաբերել, կամ x-ֆակտորը բացահայտել, ապա կան անհամեմատ ավելի լավ մեթոդներ։ Իսկ եթե պետք ա շոու, ապա կա նման տարբերակ։

Ու Շինարարի պես, ես էլ եթե ունենամ ծանոթ, ընկեր երբեք չեմ թողնի ընկնի նման դրության մեջ։ Երբեք չեմ թողնի ինքը դառնա չեղած ալիքի, չեղած հաղորդման ռեյտինգի վառելիք....

Իմ համար հաղորդման ֆոմատն ա անբարոյություն, ոչ թե ժյուրիի անդամների վարքը։

Ու ինձ ահավոր հետաքրքիր ա, էտ հաղորդումների վրա մեծացող սերունդը ո՞նց ա փորձելու իրա կյանքում ինչ որ մեկին խրախուսել։

[Jarre]

Քնելուցս առաջ մի բան էլ ասեմ
Լսեք Ռոջեր Ուոթերսի Amused to Death ալբոմը։ Լրիվ էս երևույթի մասին ա։ Թե ուր ա տանում հեռուստատեսային «կուլտուրան» մարկային ցեղին։
Յութուբում կարաք գտնեք լսեք։ Իսկ ես շեյր կանեմ ալբոմի պատկերը։ Նենց հետաքրքիր ա էս թեմայի շրջանակներում.....

[Վահ]

Ժյուրիների վարքի մեղավորը նաև նախագծի կազմակերպիչներն են:
Ռեյտինգ բարձրացնելու համար ինչի ասես,որ չեն դիմում:Արտասահմնանում նույն նախագծերը ունեն նաև նախընտրական փուլ`ընտրվում ու առաջին փուլին մասնակցում են էն մարդիկ,որոնք կարող են նորմալ ներկայանալ ժյուրիին ու հանդիսատեսին:
Իսկ Հայաստանում էդ ամեն ինչը ուղղակի բացակայումա:

[Ամմէ]

Ժյուրիների վարքի մեղավորը նաև նախագծի կազմակերպիչներն են:
Ռեյտինգ բարձրացնելու համար ինչի ասես,որ չեն դիմում:Արտասահմնանում նույն նախագծերը ունեն նաև նախընտրական փուլ`ընտրվում ու առաջին փուլին մասնակցում են էն մարդիկ,որոնք կարող են նորմալ ներկայանալ ժյուրիին ու հանդիսատեսին:
Իսկ Հայաստանում էդ ամեն ինչը ուղղակի բացակայումա:

Պարզապես ռեյտինգ ապահովող ելույթները եթեր են դուրս գալիս:Դա մեծ քանակությամբ դիտումներ է ապահովում և դրանից բխող հանգամանքները՝ «գումար»:

[Այբ]

Ահավոր է մեր ժյուրիների պահվածքը մրցույթների ժամանակ:
Վերջերս նայեցի, թե ինչպես, հատկապես Անդրեն («X ֆակտորի» ), ծաղրեցին մանկավարժ մի աղջկա: Հա՛, լավ չէր երգում, բայց դա իրավունք չէր տալիս ծաղրել: Ասեիք՝ չէ, պրծավ-գնաց...մի բան էլ...
Զարմանում եմ, թե ինչ չափանիշներով են ժյուրիներ ընտրում: Էլ չխոսեմ Էմիի մասին, ով մի քանի տարի նույնիսկ չի կարողացել Կոնսերվատորիան ավարտել, ու ինչի էլ հասել է՝ մոր շնորհիվ:
Չխոսեմ նաև, թե ոնց են տատիկներին ու պապիկներին ձեռ առնում:

[մարիօ]

Լուրջ էս Անդրեին պտի վառվի: Արա ո՞նց կարելի ա:

[StrangeLittleGirl]

Ին ուրիշ բան ա հետաքրքրում Էս տղան ակտիվի՞ստ ա:

[CactuSoul]

Ին ուրիշ բան ա հետաքրքրում Էս տղան ակտիվի՞ստ ա:

Հոմոֆոբիայի դեմ պայքարում՝ հա։