Անավարտ

[Dayana]

Դայ, Շին, եկեք ամեն դեպքում չպարզաբանեմ, գոնե հիմա:
Որովհետև, իմ տեսանկյունից, ես ամեն ինչ պարզ եմ գրել: Շատ լավ հասկանում եմ, որ ընթերցողի համար տենց չի: Բայց երբ ցավի մասին ես գրում, չես կարող հետո դա բացատրել: Ես չեմ կարող:
Էն ինչ ինձ համար ա գրված պատռված թղթի կտորների վրա, էն թե ինչու էր Բելլան ձեռքերը մանիակալ տենդով լվանում կամ թե ինչ էր իր սենյակում վերջում անում կարա ընդհանրապես կապ չունենա նրա հետ, թե ասենք Արէան կամ մեկ ուրիշը ինչ են պատկերացրել:

Լռեմ:

Հա ջանս, ես էլ պարզաբանում չեմ ուզում։ Ավելի խճճել էի ուզում, իսկ եթե ավելի կոնկրետ, թեման էի զարգացնում, փորձում էի սադրել, որ մարդիկ գրեն, տեսնեմ ո՞վ ինչ զգաց, կամ զգա՞ց արդյոք