Վոլտերական Մինոր

[Վոլտերա]

Գեղեցիկ կապույտ ծաղիկներով ու կանաչ մարգագետիններով մի ինչ-որ անտառանման վայր. դրախտ են կոչում: Ու մարգագետինների կենտրոնում բազմած լուսե պսակով մի ինչ-որ արարած. իրեն էլ Աստված են կոչում: Աստված էր ու դրախտը...ու ոչինչ էլ չկար:

Աստված սիրում էր դրախտի կապույտ ծաղիկները, սիրում էր մարգագետնի կենտրոնը, բայց ամենաշատը Աստված սիրում էր խաղալ: Եթե անգամ ծաղիկներ չկային, եթե անգամ մարգագետինն էլ կենտրոն չուներ, եթե անգամ դրախտ էլ գոյություն չուներ. նա սիրում էր խաղալ անգամ սեփական լուսե պսակի հետ:
Դրախտն էր, Աստված...մոռացա ասել. դրախտում հրեշտակներ կային՝ նույնատիպ սպիտակ լուսե պսակով արարածներ, որոնք բացի այդ նաև թևեր ունեին:
Դրախտ, Աստված, հրեշտակներ ու խաղեր: Աստված սիրում էր խաղալ նաև հրեշտակների հետ: Գողանում էր նրանց լուսե պսակներն ու թաքցնում էր, իսկ հրեշտակները սկսում էին փնտրել: Ու այսպես ամեն անգամ: Չարաճճի էր Աստված ու սիրում էր խաղալ, գողանալ հրեշտակների պսակներն ու երկար տանջելուց հետո վերադարձնել, սիրում էր փշրել, վառել ու լիաթոք ծիծաղել: Սիրում էր Աստված ինքն իրեն, հրեշտակներին էլ էր սիրում, բայց ամենաշատը խաղալ էր սիրում...
Մի անգամ, հերթական խաղերի ժամանակ Աստված թռցնում է հրեշտակներից մեկի Լուսե պսակը: Թռցնում է ու ոգևորված իր արարքից՝ սլանում է դրախտի երկնքով: Հրեշտակն ընկնում է Աստծո հետևից: Աստված տեսնում է իր հետևից ընկած հրեշտակին ու էլ ավելի է արագացնում թռիչքը: Խաղում է Աստված, խաղում է ու ծիծաղում... Իսկ հիմար հրեշտակը չի հասկանում, որ Աստված ընդամենը խաղում է: Հասնում է Աստծուն ու թևերով հարվածում է նրան: Հարվածից լուսե պսակն ընկնում է ներքև ու փշրվում է: Փշրվելուց ծիծաղի ձայն է գալիս: Իսկ ծիծաղից լուսե պսակի փշուրները վեր են ածվում ինչ-որ մի կերպարանքի: Ու տեսնում է Աստված իր սեփական ծիծաղից ստեղծված այդ նոր կերպարանքը ու հասկանում է որ դա իր չարաճճի ու խենթ խաղի ծնունդ է: Ու հասկանում է, որ դա Մարդն է:
Իսկ հրեշտակ նայելով Մարդուն, սարսափից քարանում է: Աստված էլ տեսնելով հրեշտակի շփոթված ու վախեցած դեմքը՝ հանգստացնում է նրան.
- Դե լավ, սա ընդամենը կատակ էր...
***
Մի ինչ-որ լուսավոր ու կատակասեր արարածի ծնունդն է, ինչ-որ մեկի կատակը, ինչ-որ մի գոյության հեգնանքն է մարդը, ինչ-որ մեկի ծաղրը, քմծիծաղը...