Գոթիկա...
Գեղեցիկ մռայլություն, մռայլ արվեստ, մութ անտառներ, գերեզմանատներ...
Սրանք են առաջինն անցնում իմ մտքով, երբ լսում եմ այդ անունը։
Գոթիկան գեղեցիկ է, գոթիկ մռայլությունը ոչ մի այլ բանի հետ համեմատել չես կարող։
Պետք է պարզապես սիրել Գոթիկան։
Գոթական գրականությունն ինձ փոխանցում է աննկարագրելի ու անփոխարինելի զգացմւնքներ։
Գոթական երաժշտություն լսելիս ես մոռանում եմ ամեն ինչ,դրանք անբացատրելի զգացմունքներ են։
Ես գոթ եմ, որովհետև ես սիրահարված եմ Գոթիկային, որովհետև ես ապրում եմ դրանով։
Իսկ գոթերը... այսինքն ձեր պատկերացրած գոթերը, դրանք գերեզմանատներում թափառող անիմաստ կերպարներ են, որոնք ոչինչ չեն հասկանում։
Իհարկե... մարդիկ գոթ ասելով պատկերացնում են արյուն խմող, սադիզմով լեցուն գերեզմանատներում թափառողներ, որոնք բացի թափառելուց նաև զբաղվում են սեքսով... Ես տանել չեմ կարողանում Այս տեսակին։
Մարդիկ, խնդրում եմ մի վախեցեք գոթիկայից, ախր այնքան գեղեցիկ է իրական գոթիկան։
Մեջբերել
Էջանիշներ