Բում

[Շինարար]

Շին, ինձ թվում ա դա էնքան խորհուրդ չի, որքան զգացողությունների կիսվել:
Օրինակ կոնկրետ Մեֆի վերլուծությունները ես շատ եմ սիրում:
Հա, տանում ա իրան մեկ-մեկ, բայց ինձ համար հավես ա էն, որ ինքը նենց դետալներ ա նկատում, որ ես կամ չէի նկատել, կամ եթե նկատել էի, չէի խորացել:

Մեֆի վերլուծությունը չէ, գրառումները ես էլ եմ սիրում: Էն որ հարյուր տոկոսով հետը համաձայն էլ չեմ, հավեսով կարդում եմ: Ես էդպես չէի գրի, չէի կարող, չէի էլ ուզենա կարողանալ, էդ ես չեմ, էդ Մեֆն ա, ու դա հետաքրքիր ա: Որ թեմայում գրառող մեկը չլինի, ես ուզում էի Իմփրեշընին օրինակ բերեմ, դու Մեֆին նշեցիր: Իմփրեշընը մի բան գրի, ես իրավունք ունեմ չէ չհավանելու, իրավունք ունեմ ասելու, որ չհավանեցի, բայց գիտեմ, կամ գոնե ինձ թվում ա, որ ինքը էդպես գրել ա, ոչ թե որովհետև ինքը էդպես ա ճիշտ գտել, էդպես ա ամենաճիշտ ձևը, այլ որովհետև ինքը Իմփրեշընն ա, ու ինքը էդպես ա գրում: Վերջ` ասած իրան: Բայց քանի որ ես եմ, դեռ վերջ չի Ախր, մի հատ ետ նայեք, կարդացեք թեման, ոնց որ էսպես դասավանդման մթնոլորտ լինի, ու Ինգրիդն էլ ոնց որ ընդունելիս լինի: Հենց էս պահին հիշեցի, որ ես էլ ունեմ էսպիսի խորհուրդ տվող ինքը գրառումներ ակումբում, ու ցավոք դա մեծագույն մեղքը չի, որ ես գործել եմ այս կյանքում: Մի խոսքով, սա էլ իմ զգացողությունն էր էս թեմայից: Ես էլ չեմ ճիշտ անում, ոնց որ ասեմ` էսպիսի գրառում արեք, ոչ թե էնպիսի
Հ. Գ. Չնայած, ոնց որ ուղղակի ծանր չի ընդունում կարծիքները, գուցե էդքան էլ չի համաձայնում: ԳԳործը հետո թարմ ուղեղով կկարդամ:

[Գալաթեա]

Մեֆի վերլուծությունը չէ, գրառումները ես էլ եմ սիրում: Էն որ հարյուր տոկոսով հետը համաձայն էլ չեմ, հավեսով կարդում եմ: Ես էդպես չէի գրի, չէի կարող, չէի էլ ուզենա կարողանալ, էդ ես չեմ, էդ Մեֆն ա, ու դա հետաքրքիր ա: Որ թեմայում գրառող մեկը չլինի, ես ուզում էի Իմփրեշընին օրինակ բերեմ, դու Մեֆին նշեցիր: Իմփրեշընը մի բան գրի, ես իրավունք ունեմ չէ չհավանելու, իրավունք ունեմ ասելու որ չհավանեցի, բայց գիտեմ, կամ գոնե ինձ թվում ա, որ ինքը էդպես գրել ա, ոչ թե որովհետև ինքը էդպես ա ճիշտ գտել, էդպես ա ամենաճիշտ ձևը, այլ որովհետև ինքը Իմփրեշընն ա, ու ինքը էդպես ա գրում: Վերջ` ասած իրան: Բայց քանի որ ես եմ, դեռ վերջ չի Ախր, մի հատ ետ նայեք, կարդացեք թեման, ոնց որ էսպես դասավանդման մթնոլորտ լինի, ու Ինգրիդն էլ ոնց որ ընդունելիս լինի: Հենց էս պահին հիշեցի, որ ես էլ ունեմ էսպիսի խորհուրդ տվող ինքը գրառումներ ակումբում, ու ցավոք դա մեծագույն մեղքը չի, որ ես գործել եմ այս կյանքում: Մի խոսքով, սա էլ իմ զգացողությունն էր էս թեմայից: Ես էլ չեմ ճիշտ անում, ոնց որ ասեմ` էսպիսի գրառում արեք, ոչ թե էնպիսի

I hear you, ամերիկացիք կասեին, հասկանում եմ, Շին:
Բայց նայի, եթե դու չես ուզում խորհդի, կարծիքներով կիսվելու, թերություններ նկատելու ու ասելու, պատմվածքի քո vision-ը ներկայացնելու պահը լինի, մնում ա երկու բան:
Կամ՝ լռություն կամ մեջքին կեղծ թփթփոց:
Լռության դեպքում թեման շատ արագ գնում ա 20-րդ էջ ու շատ քիչ մարդ ա հասցնում կարդա:
Կեղծ գովասանքների դեպքում գրողը մտածում ա, որ ինքը լավն ա ու անսխալական ու հաջորդ՝ թերություներով լի պատմվածքն ա գրում՝ տենց էլ չիմանալով ընթերցողի կարծիքը: Տենց էլ՝ ոչինչ չվերցնելով ընթերցողից:

[Շինարար]

I hear you, ամերիկացիք կասեին, հասկանում եմ, Շին:
Բայց նայի, եթե դու չես ուզում խորհդի, կարծիքներով կիսվելու, թերություններ նկատելու ու ասելու, պատմվածքի քո vision-ը ներկայացնելու պահը լինի, մնում ա երկու բան:
Կամ՝ լռություն կամ մեջքին կեղծ թփթփոց:
Լռության դեպքում թեման շատ արագ գնում ա 20-րդ էջ ու շատ քիչ մարդ ա հասցնում կարդա:
Կեղծ գովասանքների դեպքում գրողը մտածում ա, որ ինքը լավն ա ու անսխալական ու հաջորդ՝ թերություներով լի պատմվածքն ա գրում՝ տենց էլ չիմանալով ընթերցողի կարծիքը: Տենց էլ՝ ոչինչ չվերցնելով ընթերցողից:

Դե էս վերջերս ես նախընտրում եմ ուղղակի ասել` հավանեցի, հաճույքով կարդացի, հավատացի կամ չհավատացի, ինձ դուր չեկավ: Միշտ չի, որ ստացվում ա, որովհետև դե իհարկե մտքիս մեջ վերլուծում եմ, ուզում եմ արտահայտվեմ, մեկ-մեկ էլ չեմ դիմանում, արտահայտվում եմ: Գործը դեռ չեմ կարդացել, հավանել-չհավալուս մասին չեմ կարող բան ասել, բայց խորհուրդներով գրող դառնալ չի լինի: Հույս ունեմ, որ Ինգրիդն ինքն իրենն ունի, ու էս ամենը ուղղակի կարդում ա, որովհետև Գալաթեայի խորհուրդներով չես կարող Գալաթեա դառնալ, որովհետև Գալաթեան ինչքան էլ խորհուրդ տա, ես չեմ զգալու էնպես, ոնց որ Գալաթեան, ու եթե փորձեմ իր պես գրել, ձևը գուցե ստանամ, բայց զգացմունքը չեմ ստանալու հաստատ: Իմ զգացմունքն էլ Գալաթեայի ձևի մեջ արդեն ինչ-որ անհասկանալի հերմաֆրոդիտ կդառնա:

[Գալաթեա]

Դե էս վերջերս ես նախընտրում եմ ուղղակի ասել` հավանեցի, հաճույքով կարդացի, հավատացի կամ չհավատացի, ինձ դուր չեկավ: Միշտ չի, որ ստացվում ա, որովհետև դե իհարկե մտքիս մեջ վերլուծում եմ, ուզում եմ արտահայտվեմ, մեկ-մեկ էլ չեմ դիմանում, արտահայտվում եմ: Գործը դեռ չեմ կարդացել, հավանել-չհավալուս մասին չեմ կարող բան ասել, բայց խորհուրդներով գրող դառնալ չի լինի: Հույս ունեմ, որ Ինգրիդն ինքն իրենն ունի, ու էս ամենը ուղղակի կարդում ա, որովհետև Գալաթեայի խորհուրդներով չես կարող Գալաթեա դառնալ, որովհետև Գալաթեան ինչքան էլ խորհուրդ տա, ես չեմ զգալու էնպես, ոնց որ Գալաթեան, ու եթե փորձեմ իր պես գրել, ձևը գուցե ստանամ, բայց զգացմունքը չեմ ստանալու հաստատ: Իմ զգացմունքն էլ Գալաթեայի ձևի մեջ արդեն ինչ-որ անհասկանալի հերմաֆրոդիտ կդառնա:

Էդ հաստատ, չեմ պատրաստվում վիճել:
Բնականաբար գրողն իրենը պետք է ունենա: Գալաթեայի կամ Պողոսի կարծիքը իր վրա պետք ա ազդի միայն էնքանով, որ ինքը իր մեջ կառուցած պատկերը տարբեր ապակիների միջով նայի: Պողոսի ապակին կարա իր պատկերի որոշ մասերն ավելի սիրուն, հստակ ու պայծառ ցույց տա: Մարտիրոսի ապակին կարա ավելորդ դետալներն ավելի նկատելի դարձնի: Իսկ Կիրակոսինն ընդհանրապես բան ցույց չտա:
Կարևորը, որ նա իր պատկերն արդեն ունի:
Թե ինքը էդ ապակիները այսուհետ կգործածի թե չէ իր մյուս պատկերներում, լրիվ իր գործն ա:

[Mephistopheles]

Շին ջան, իմ կարծիքով դու հիմնովին սխալ ես ասում… մենք պետք ա քննադատենք անխնա ու առաջարկություններ անենք… քննարկման իմաստն ա դա… բա ի՞նչ ա եկել ենք իրար ջան ասենք ջան լսե՞նք… չես կարծու՞մ որ ազնիվ չի մի բան մտածել, բայց ուրիշ բան ասել ոնց որ Գալաթեան նշեց… եթե մարդն իր ստեղծագործությունը դրել ա ընդհանուր ֆորումում ու անկնկալում ա քննարկումներ, ապա մենք իրան անպատված կլինենք որ չասենք այն ինչ մտածում ենք (մի քիչ չափազանցնում եմ)… ուրիշ խոսքով ասած եթե ես մեր դպրոցում իմ պրոյեկտը ներկայացնեի ու ինձ քո ասածի պես քննադատեին, ես կբողոքեի որ եկել եմ սովորելու ու ինձ իմ փողի դիմաց համապատասխան կրթություն չեն տալիս…

Ինչ վերաբերվում ա խորհուրդներին, ապա դրանք մեկը մեկին անելու համար չեն, դրանք ալտերնատիվ տեսակետներ են որոնք Ինգրիդի համար կարող են նոր հնարավորություններ առաջացնել… էդ գաղառարները կատարելու կամ սովորեցնելու համար չեն, այլ թարմ տեսանկյուններ են որի կարիքը ամեն մարդ ունի… ստեղ ինքնության հարց չկա, անգամ եթե որոշի մեր նշած տարբերակներից մեկը փորձել… ուսման պրոցեսը երբեք չի դադարում, միայն ձևն ա փոխում…

… իսկ Ինգրիդը ուժեղ աղջիկ ա… ինքը շատ էլ ճիշտ ա հասկանում ու ընկալում էս ամենը… մեր աղջիկներին դու մի աչքով մի նայի, իրանք մեզնից ուժեղ են ու ինչ որ տեղ նաև ավելի խոհեմ քան մենք ենք…

[Ingrid]

Հա, մի բան էլ, Ինգրիդ, էն սմայլիկե՞րն ինչի էիր շարել տենց բոլ-բոլ:

Սմայլիկները վերջում զարմանքի համար էին, ոնց ասենք Գոգոլի "Ռեվիզոր"ի համր տեսարանը: ))))
Իսկ Խենթի պահով չհասկացա, թե ինչ նկատի ունեիր, Գալաթեա ջան:

[Ingrid]

Ingrid, իհարկե, կարելի ա ինչ-որ բաներ իրականությունից վերցնել, ու երբ դիտողություն ա արվում, իրականությունը մեջ գցել, բայց եթե ընթերցողի աչքը ծակում ա, ուրեմն մի բան կա: Ես մի օրինակ բերեմ: Իմ գործերից մեկում սենց արտահայտություն կար. «Լավ չեմ, երևի հոգեթերապևտի դիմեմ»: Երբ վորքշոփի ժամանակ կարդացին ժողովուրդը, ասեցին՝ կեղծ ա էդ նախադասությունը, հանի: Դե ես իրանց ասեցի, որ ամբողջ գործի մեջ մենակ էդ դրվագն էր իրականությունից քոփի-փեյսթ արած, բայց փաստորեն գեղարվեստական տեքստում չէր նայվում:

Նույն էդ Ֆինլանդիայի պահն էլ: Տես, դու դնում, սենց բացատրում ես, բայց պատմվածքի մեջ չես հասունացրել Ֆինլանդիայի նկատմամբ տենց սեր, որ ընթերցողը հավատա քեզ: Ավելի լավ կլիներ՝ էդ անիմաստ երկխոսությունների փոխարեն որևէ կերպ հիմնավորել Ֆինլանդիայի նկատմամբ սերը:

Բյուր ջան, իրականում շնորհակալ եմ գործնական խորհուրդների համար: Ինքս էլ հաճախ եմ տեսնում, որ այն, ինչ իրականության մեջ բնական է, չի կարող բնական լինել գրականության մեջ. կա գրական իրականություն, բնականություն, որին պետք է համապատասխանեցնել: Կփորձեմ այդ ուղղությամբ էլ աշխատել: Երկխոսությունները ավելի կքչացնեմ, իսկ եթե դրա փոխարեն հեղիանկը ավելի շատ իրենց ներկայացնի, դա նորմալ կդիտվի՞: Ուղղակի ես փոքրուց չեմ սիրել նկարագրություններ կարդալ, միշտ թռնում էի , հասնում երկխոսություններին, բայց համաձայն եմ, որ եթե երկխոսություններն էլ շատ են լինում, ուզւոմ ես դրանք էլ արագ վերջանան, որ մի այլ օազիսի հասնես:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր ջան, իրականում շնորհակալ եմ գործնական խորհուրդների համար: Ինքս էլ հաճախ եմ տեսնում, որ այն, ինչ իրականության մեջ բնական է, չի կարող բնական լինել գրականության մեջ. կա գրական իրականություն, բնականություն, որին պետք է համապատասխանեցնել: Կփորձեմ այդ ուղղությամբ էլ աշխատել: Երկխոսությունները ավելի կքչացնեմ, իսկ եթե դրա փոխարեն հեղիանկը ավելի շատ իրենց ներկայացնի, դա նորմալ կդիտվի՞: Ուղղակի ես փոքրուց չեմ սիրել նկարագրություններ կարդալ, միշտ թռնում էի , հասնում երկխոսություններին, բայց համաձայն եմ, որ եթե երկխոսություններն էլ շատ են լինում, ուզւոմ ես դրանք էլ արագ վերջանան, որ մի այլ օազիսի հասնես:

Ամբողջ հարցն էն ա, որ իմ կարծիքով, երկխոսությունները պետք ա հանել, ոչ թե ինչ-որ բանով փոխարինել: Աշխատիր քիչ բառերով շատ բան ասել, ոչ թե հակառակը

[Ingrid]

Ingrid ջան, համաձայնելով Գալաթեայի ու Բյուրի դիտողություններին՝ մի երկու բան էլ ես ավելացնեմ։
Ուրեմն ուրիշի ուղղակի խոսքին հաջորդող հեղինակի խոսքը շատ դեպքերում մի տեսակ արհեստական ա ու ավելորդ, քանի որ մեջբերված խոսքին նոր ինֆորմացիա չի ավելացնում, կարծես ընդամենը չհասկացողների համար բացատրելիս լինես։ Օրինակ, թավատառով նշածս հատվածները, կարծում եմ, ավելորդ են ու ջնջման ենթակա։ Առաջին երեքի դեպքում դեռ մի կերպ կուտվեին, եթե ուրիշի ուղղակի խոսքից առաջ լինեին, բայց էսպես լրիվ ավելորդ են։

Ուլուանա ջան, շատ շնորհակալություն տեքստիս անդրադառնալու համար: Շատ հետաքրքիր դիտողություն եք արել: Ասեմ, որ երբ գրելուց հետո կարդացի մի անգամ, ինձ թվաց, թե այդ տեղերում ընթերցողը չի հասկանա, թե ովէ խոսողը ու ավելացրի այդ "բացատրականները", բայց ինչպես ասում են, պետք չէ ընթերցողին շատ թերագնահատել: Կարծում եմ, որ մշակման համար բավական լավ խորհուրդներ տվեցիք:

[Ingrid]

Դե, իրականում ավարտը տենց շոկային չէր պարզապես: Ես որ հաստատ էդ տեսքը չունեի
Չէ, Բյուր, եթե քո պատմվածքին բացահայտ հումորով չես մոտենում, վերջում սմայլիկներ նկարելը տեղին չի:
Իսկ Ինգրիդն արդյո՞ք անլուրջ ա վերաբերում իր գրածին

Հումրոով մոտեցում հաստատ կա, Գալաթեա ջան: Հերոսը ինձ համար պապաիկն է, ով ինքը հումորով մարդ է, ու պատմվածքի մեջ էլ հումորի տարրը կա:ՃՃ

[Ingrid]

Կարդացի…

հետաքրքիրն էն ա որ կարդալուց The Rolling Stones-ի baby you're out of time-ն էի լսում ու իսկապես Ինգրիդ ջան you're out of time… ժամանակն ու տարածությունդ լավ չես օգտագործել… դու նկարագրել ես մի բան և հարաբերություններ որոնք մենք արդեն գիտենք կես խոսքից ու մի տեսակ ժամանակ վատնել ա լինում էդ ամեն ինչը նորից գրելը, մանավանդ որ հետո չգիտեմ ինչ անեմ դրա հետ… մի անգամից երրորդ պլան ա մղվում ու դառնում ա ավելորդ… ախպոր մասին շատ բան չկա, բայց պարզվում ա գլխավոր հերոսն ախպերն էր որին դու տենց դաժանաբար պատժեցիր… որ չպատժեիր երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ… ասենք բիձեն տոմսը հետ տար բայց սամալյոտը չպայթեր. ի՞նչ կլիներ. մարդը սաղ կյանքը ռիսկի չի գնացել ու էս "վերջին" հնարավորությունն ա ու ինքը ոնց որ միշտ դա էլ ա բաց թողնում, բայց էս անգամ կարա ախպորը մեղադրի, "շառը քցի ախպոր վրա"… ես կուզենայի իրան տեսնել էս կոնտեքստի մեջ… էս ամբողջ ղալմաղալը երկար տեքստն ու դիալոգները իրականում պարզունակ վերջաբանի համար… ոնց որ ժամացույցը քանդես հավաքես ու մի ահագին մասեր ավելորդ մնան ու չես իմանում հետներն ինչ անես… վերջաբանը տեքսի հետ չի առնչվում… կարայիր էս ամեն ինչը մի հատ մի էջանոց դիալոդով վերջացնեիր բիձու ու ախպոր միջև ու էս սաղ պատմվածքն էլ տեղավորեիր էդ դիալոգի մեջ առանց բան կորցնելու…

մարդիկ չեն սիրում երկար բաներ կարդալ… դարն ա էդպիսին որովհետև իրանք էդ նույն բանը կարան ավելի կարճ ու հեշտ ստանալ… տեխնոլոգիաները դա թույլ են տալիս ու ավելի էֆեկտիվ… բառերը պետք ա խնայողաբար օգտագործես որը նշանակում ա որ շատ պտի ուսումնասիրես ամեն ինչը որ կարողանաս բառի մեջ շատ բան դնել, բառդ խիտ լինի, բառի craft-ը որ բարդ լինի ավելի շատ բան տեղ կհասցնի ու ավելի ազդեցիկ կլինի…

մի բան կա որ էս տեքստը կարա "փրկի"… զարմանալիորեն դա կարա լինի վերջաբանը… ինչով որ վերջացնես ըստ դրա էլ մենք "հետ ենք դառնալու" ու վերարժեվորենք տեքստը ու միգուցե կերպարներին էլ վերագնահատենք, միգուցե տեղ գտնենք նրանց համար պատմվածքում… օրինակ սամալյոտը չի պայթում, կամ բիձեն գնում ա ու սամալյոտը պայթում ա… հազար ու մի բան կարաս մտածես… ու ըստ այդմ էլ կարար պատմվածքը վերարժևորվեր…

դու ըստ էության որևէ նոր բան չես հայտնաբերում քո ուսումնասիրության մեջ որ մեզ ստիպի կարդալ…

…բացի մի բանից…

"Հայկ պապիկը լայն ժպտում էր, կուրծքը ներքին ուրախությունից դողում էր"… իմ կարծիքով պատմվածքը կարելի էր սրա վրա կառուցել… սա շատ մարդկային անմարդկայնություն ա, գաղտնի թաքնված բոլորիս մեջ ու ինչ որ տեղ "արդարացված"՝ մեղքը քոնը չի… ուղղակի ախպոր զոհվելը համը հանեց… դու ընդեղ կիլոմետրերով տեքսեր ունեիր գրած մի բանն էլ երկու անգամ… դրանք որ delete անեիր ու փոխարենը մի երկու խոսքով նկարագրեիր բիձու ներքին հակասությունն իր "հաղթանակի" ու ողբերգության միջև… երբ որ բիձեն վերջում "հաղթում" ա էս ձևով, դա լրիվ ուրիշ ա…

էն մնացած բաները կարելի ա ուղղել… երբ գաղափարն ու քո ուսումնասիրությունները կան և յուրահատուկ են, տքստի տեխնոլոգիան կարելի ա հեշտությամբ ուղղել, էն ինչի մասին որ Բյուրն ու Գալաթեան են ասում… էն ժամանակ կիմանաս տեքստդ ոնց կառուցես… թե չէ սենց, քո կառուցած ստրուկտուրան մեզ պետք չի, կոմպոնենտներն իրանք իրանց համար են աշխատում ու գլխավոր գաղափարին support չեն անում… ոնց որ ֆունդամենտդ վերևի կառույցի հետ չբռնի…

Մեֆ ջան, ինչքան հասցրել եմ ծանոթանալ քո մեկնաաբնություններին, գնահատում եմ շատ: Սրանից հետևույթւոն, որ պատմվածքս փրկելու համար ոչ թե պետք է մշակել, այլ նորը գրել: ))))

[Ingrid]

Շինարար ջան, իհարկե, քո ասածի մեջ ճշմարտություն կա, եթե ուրիշների խորհուրդները կցելով պիտի ստեղծագործողը գրի, դա արդեն հավաքածու է դառնում, որը պարզ է, ոչ մի արժեք չի ունենա: Եթե մարդը գրում է ու ներկայացնում հանրության դատին արդեն գոնե իր համար կայացած գործ, ապա հնչած դիտողությունները նա գրեթե չի օգտագործի այդ գործի մեջ, այլ հետագայում գրվելիք գործերում ավելի ուշադիր կլինի: Ասեմ, որ ինձնից էլ օրական շատ տարբեր մարդիկ իրենց գրածների մաիսն խորհուրդներ են հարցնում ու լինում են դեպքեր, երբ ես ուղղակի ասում եմ, որ հաջորդը գրելիս այսինչ բաների վրա ուշադիր եղեք: Իմ այս պատմվածքը ես դեռ վերջնական չէի մշակել, ինչի մասին գրել եմ հենց սկզբից, ուղղակի գնահատելով ակումբցիների գրական ճաշակը՝ մտածեցի, որ կարող են ինձ այնպիսի գործնական խորհուրդներ տան, որ գուցե վերջնական մշակման ժամանակ իմ մտքով չանցնի կամ թերագնահատեմ ընթերցողին և այլն: Իրականում այդպսիս գործնական խորհուրդներ ստացա, ինչի համար շնորհակալ եմ: Իսկ հնչած կարծիքներից , պարզ է, որ բոլորը չեն ընդունվում, արդյուքնում հակասական բան կստացվեր, ուղղակի կա նաև լսելու էթիկա, ու եթե մարդը կարդացել է քո գործը ու որոշել է արտահայտվել, ապա արդեն դա մեծ բան է, ու դու գոնե պիտի շնորհակալ լինես:

[Գալաթեա]

Սմայլիկները վերջում զարմանքի համար էին, ոնց ասենք Գոգոլի "Ռեվիզոր"ի համր տեսարանը: ))))
Իսկ Խենթի պահով չհասկացա, թե ինչ նկատի ունեիր, Գալաթեա ջան:

Ինգրիդ ջան, կատակ էր
Մրցույթի Խենթը շեշտով էր գրված, եթե հիշում ես ու հեղինակը, Թաբուլե-ի կարգի մի բան էր, բացատրեց, որ Խենթն իրեն ներկայացնելուց շեշտադրել ա:
Ու քանի որ բումը բացականչական բառ ա, շեշտ ա պահանջում, անկախ ինձնից դա հիշեցի

[Ingrid]

Ինգրիդ ջան, կատակ էր
Մրցույթի Խենթը շեշտով էր գրված, եթե հիշում ես ու հեղինակը, Թաբուլե-ի կարգի մի բան էր, բացատրեց, որ Խենթն իրեն ներկայացնելուց շեշտադրել ա:
Ու քանի որ բումը բացականչական բառ ա, շեշտ ա պահանջում, անկախ ինձնից դա հիշեցի

Պարզ է: ))))

[Դավիթ]

Թաբուլե-ի կարգի մի բան էր,,,


ԹԱՎՐԵ

Խե՛նթ