Բյուրի սկիզբն ինձ դուր եկավ. հավես էր գրված ու լիքը տեղ էր տալիս շարունակելու: Միայն մի խնդիր կար՝ գլխավոր հերոսի անդեմությունը, ինչը կոնկրետ Բյուրի համար հեչ էլ խնդիր չէր, հանգիստ շարադրել էր, որովհետև վարժ գրող է:
Ուղղակի երբ գործը երրորդ դեմքով է գրված, ու երկու գործող անձ կա, որոնցից մեկն անդեմ է, ապա կարող է հեշտությամբ շփոթություն առաջանալ «նա»-ի և դրա հոլովումների ժամանակ՝ չհասկացվելով, թե խոսքը կոնկրետ ում մասին է: Վերջին հեղինակը հենց էդ ծուղակն էլ ընկել է. որոշ տեղերում, եթե նախորդ կոնտեքստից կտրվես, չես հասկանա, թե ում նկատի ունի՝ «նա» ասելով:
Գալաթեան շատ լավ էր շարունակել: Երկրորդ հեղինակի գործը լրիվ հաջողությամբ կատարել էր՝ սյուժեն հետաքրքիր ձևով զարգացնելով: Ու դե ինչպես միշտ ընտիր շարադրված էր. կարդալուց աչք էր շոյում: Գլխավոր հերոսի անդեմությանը չէր կպել. ոնց կար էնպես թողել էր, դե որովհետև ինքն էլ դրա հետ խնդիր չուներ: Բայց դե ես թաքուն հույս ունեի, որ գոնե ինքը կվերացնի էդ անդեմությունը...
Տեսիլքի հատվածն էլ էր հաջողված, մենակ թե ինձ մի քիչ գեղարվեստականությունը չհերիքեց: Էն մասը, որտեղ ասվում է, թե ինչ պիտի արվի դասախոսի հարցերը լուծելու համար, էդքան էլ պատմվածքային չէր, ավելի շուտ նման էր արևմտյան ակադեմիական համակարգում նման դեպքերի մասին լավ տեղեկացված մարդու չոր-ցամաք շարադրանքի: Ընտրած ճանապարհն էլ «ճիշտն» ու «բարոյականն» էր, բայց դե ստեղծագործության մեջ ինձ ավելի շատ հետաքրքիրն ու անսպասելին է գրավում, թեև դա էլ ուղղակի ճաշակի հարց է...
Ընդհանուր առմամբ, ինձ դուր եկավ եռյակը, գործն էլ լավ կարդացվեց:
Մեջբերել
Էջանիշներ