Անուկս, դու հարազատ հոգի ես, ուղղակի ես չար եմ, դու բարի: Դրա համար էլ նման են: Իսկ ես էությամբ էլ եմ ախր էդպիսին, համ ահավոր սահուն հարթ, հասկանալի կարող եմ լինել, համ էլ ժամանակ առ ժամանակ էնպիսի պտտահողմ դառնալ, որ համ կողքի մարդկանց գլուխը պտտվի, համ իմ, դրա համար էլ գործեր էլ են էդպես, մերթ սահուն, հարթ, թեթև, մերթ ահավոր խոհափիլիսոփայական, սահուն կարդացվող, մերթ իրականում խորը, ասելիքով, մերթ տափակության աստիճան թռի-վռիՈւլուանա-ի խոսքերից
Էս մեկն ինչ լավն էր։
Ալֆ, մի բան ասեմ. նկատել եմ, որ քո ստեղծագործություններում գրելու տեխնիկան ստեղծագործությունից ստեղծագործություն կտրուկ տարբերվում ա. գործերիդ մի մասը նենց սահուն, հղկված, հոսելով գնում են կարդալիս, ամեն ինչը տեղը, էլի, իսկ մի մասը բավական անհարթ, խորդուբորդ, ոնց որ ամեն բառի վրա ոտքդ դեմ առնի։ Էդ ո՞նց ես հաջողացնում տենց ծայրահեղությունների մեջ ընկնել։ Սենց բան ես դեռ չեմ նկատել ուրիշ որևէ ստեղծագործողի մոտ։
Հ.Գ. Լսի, արդեն որերորդ գործդ ա, որ կարդալիս իմ կոնկրետ գործեր եմ հիշում. մոտավորապես նույն գաղափարը՝ ուրիշ ձևակերպմամբ
Համ էլ գրկում եմ քեզ, ամեն անգամ ինձ էնքան ժպիտ ու դրական էներգիա ես տալիս, որ միանգամից ներսումս հանգած ինչքան լույս կա, վառվում ա
Մեջբերել
Էջանիշներ