Ես չգիտեմ ինչ ասեմ...իմ մոտ էն տպավորությունն է,որ էդ ձմեռը ես եմ:Lusntag Lusine-ի խոսքերից
Չգիտեմ ում ոնց,բայց ինձ հուզեց:
Ես չգիտեմ ինչ ասեմ...իմ մոտ էն տպավորությունն է,որ էդ ձմեռը ես եմ:
Չգիտեմ ում ոնց,բայց ինձ հուզեց:
Lusntag Lusine (07.07.2013), Marcus (03.05.2017), Արևանուռ (27.10.2013)
Ձմռան գեղեցիկ առավոտ պայծառ,
Հանդարտ մաղվող ճերմակ փաթիլներ,
Անտառը ձյունե զգեստը հագած,
Նորահարսի պես հեզիկ կանգնած էր...
Բայց ձյան վրա անտառի մեջ
Հետքեր կային խոր վագրի անցած,
Նա մենակ չէր, նրա հետ էին ձագուկները
Երկու փոքրիկ հետքեր թողած...
Սակայն անցած մոր հետքերը կարմիր էին,
Այդ արյունն էր ներկել ձյունը կարմիր գույնով,
ՈՒ շատ շուտով երկու փոքրիկ վագրիկները
Սգում էին մահն իրենց մոր...
Ձագուկները իրենց մորը չլքելով
Քանի օրեր մոր դիակից չհեռացան...
Ձյուներ գալիս հանդարտ ու մեղմ,
ԵՎ ծածկում էր մարմինները անշնչացած...
Meme (27.10.2013), Sambitbaba (08.02.2014), Smokie (07.11.2013), Արևանուռ (27.10.2013), Նիկեա (27.10.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (18.11.2013)
* * *
Ծառից պոկեցի նորածիլ մի ճյուղ,
Բուրմունքը գարնան նրանից զգացի,
Բայց իսկույնևեթ սիրտս ճմլվեց,
Որ կյանքը նրա ես ընդհատեցի
* * *
Վարդերի մի փունջ գրկած գնում է մեկը,
Նայում են, ասում երանի, ինչ գեղեցիկ են վարդերը,
Բայց չեն ասի երբեք - տեսնես ինչպես է գրկել,
Ծակում են ձեռքերը երևի, գուցե արյուն են բերել:
* * *
Ակնթարթը մահ է և կյանք,
ԵՎ ծնվում են, և մահանում,
Ակնթարթը մահ է և կյանք,
ԵՎ լալիս են, և ծիծաղում:
* * *
Երբ խոսում է կարոտը - նրան հասկանում են,
Երբ խոսում է թախիծը - հանգստացնում են,
Երբ խոսում է վիշտը -նրան կարեկցում են,
Երբ խոսում է խիղճը - բոլորը լռում են:
Meme (27.10.2013), Sambitbaba (08.02.2014), Smokie (07.11.2013), Արամ (27.10.2013), Արևանուռ (27.10.2013), Նիկեա (27.10.2013), Փոքրիկ շրջմոլիկ (18.11.2013)
Ժամանակից շուտ էր եկա,
Թե ուշացած – ես չգիտեմ,
Մնացել եմ ես կոկորդում այս աշխարհի,
Կուլ չեմ գնում:
Չեմ հասկանում,
Այս աշխարհին,
Մարդկանց հոգին չեմ հասկանում,
Թե արյունը շրջանելիս
Ցավը որտեղ է կորցնում,
Անզգայացնում,
Ու չգիտես, թե ինչու է
Մարդն անտարբեր իր գոն տանում:
Չեմ հասկանում
Մարդկությանը չակերտավոր,
Գազանացած,
Մարդանման,
Բայց տեսակը չճշտված:
Հազարավոր ցավից քամված մեկ հարսանիք,
Հազարավոր արտասուքից
Մեկ ցայտաղբյուր – ոմնի համար,
Ու հազարներ ծարավ, անհույս,
Պտտվում են անիվի մեջ,
Մութ ու խավար…
Չեմ հասկանում, թե ինչպես է մարդու մարմնում
Սրտի տեղակ քարը լինում,
Թե ինչպես է, որ ապրում են,
Բայց արի տես
Կյանքի կողքով թեթև անցնում
Ու չեն զգում, որ կյանքն անցավ:
Չեմ հասկանում շուտ էր եկա,
Թե ուշացած – ես չգիտեմ,
Բայց աշխարհին չհասկացա,
Ոչ այսօրվա, ոչ էլ անցյալ տարիների,
Մնացել եմ ես խորթացած
Ու անհաղորդ այս աշխարհին:
Sambitbaba (08.02.2014), Smokie (18.11.2013), Արևանուռ (18.11.2013), Նիկեա (09.10.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (18.11.2013)
* * *
Երջանկությունը
Բարձրացրեց մինչ ամպերը,
Ու բաց թողեց:
Անձրևն անխնա
Նետեց կիսակենդան մարմինը:
Սիրտը ոչինչ չասաց,
Չարտասվեց,
Չգոռաց ցավից:
Արևն այրել էր նրան,
Անձրևը լվացել մոխիրը,
Մնացել էր դատարկությունը,
Անհատակ ու սև:
Լռությունն էր արտասվում նրա փոխարեն:
Sambitbaba (08.02.2014), Smokie (20.11.2013), Արևանուռ (19.11.2013), Նիկեա (09.10.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (19.11.2013)
բարև ձեզ՝ Lusntag Lusine ջան, իսկ կարելիա իմանալ, միշտ ձեր ոճն էսպեսա եղել, ուզում եմ հասկանալ ինչու հանգավորում չկա տողերի վերջավորությունների միջև...
ուզում եմ ասել, որ միտք կա, հետաքրքիր սկիզբ ու վերջ կա, բայց ինչու էսպես խառը, հասկանում եմ նաև որ ձեր ոճնա ...
բայց չարժի արդյոք մի փոքր իրար հտ համապատասխանեցնել, թե այն մտքին եք, որ ինչ գալիսա մտքում, ուրեմն պետքա ստեղծվի ու մնա հենց էդպիսին...
Շնորհակալություն...
Վերջին խմբագրող՝ Meme: 19.11.2013, 19:43:
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Lusntag Lusine (20.11.2013)
Բարև Meme ջանբարև ձեզ՝ Lusntag Lusine ջան
ուզում եմ ասել, որ միտք կա, հետաքրքիր սկիզբ ու վերջ կա, բայց ինչու էսպես խառը, հասկանում եմ նաև որ ձեր ոճնա ...
բայց չարժի արդյոք մի փոքր իրար հտ համապատասխանեցնել, թե այն մտքին եք, որ ինչ գալիսա մտքում, ուրեմն պետքա ստեղծվի ու մնա հենց էդպիսին...
Շնորհակալություն...
Եթե քեզ դուր չի եկել, ես դրանում ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում, ամեն մարդ կարդում է իրեն հարազատ թվացող գործերը: Ես էլ քո տարիքում այսպիսի ոճով գրվացքները թերթում էի, չէի կարդում, ինձ էլ դուր չէին գալիս:
Օրերը անցնում են,
Ու Կարծում,
Թե վերադարձ կա:
Կիսատ գործերի,
Ու կիսատ կյանքի շարունակությու՜ն…
Ավաղ, ես գիտեմ,
Անցյալը երբեք չի կարող ետ գալ,
Անցյալն այլևս էլ ոտքեր չունի,
Ժամանակինն են նրա ոտքերը…
Լուսինե Լուսնթագ
Meme (10.10.2014), Sambitbaba (08.02.2014), Smokie (02.05.2017), Արևանուռ (08.02.2014), Փոքրիկ շրջմոլիկ (08.02.2014)
* * *
Երբ, որ սերը գալիս է լուռ,
Ու գնում է ինչպես եկավ`
Լուռ ու անձայն, ,
Երկար սպասված` չհասկացված,
Հեռացումի ճամփեն բռնած,
Ու կարոտի մի ճյուղ թողած,
Որ մեծանա,
Հզորանա,
Արմատները գնան խորը,
Ի հիշատակ լոկ անցյալին,
Նրա սիրուն,
Սեր անունով,
Որը փոխվեց հեռացումով ուրիշ անվամբ,
Ուրիշ բառով,
Որը նույնպես սիրտ է մաշում,
Հոգի հանում,
Իր մեղավոր անմեղությամբ:
Ուր էր, մի օր նա էլ բռներ հեռացումի ճանապարհը,
Ու կարոտը հասներ սիրուն,
Միաձուլվեր ու չլիներ տառապանքը,
Տառապանքը էլ չլիներ…
Ցուրտ է գիտես,
Ու գիշեր է, օրվա բոլոր
Քսանչորս ժամը,
Երբ գնում ես:
Ժամանակը կանգ է առնում,
Երբ սպասում եմ վերադարձիդ,
Ու չեմ ապրում…
Ընդհատվում եմ,
Կիսատվում եմ,
Ու մարում եմ,
Ամեն անցնող վայրկյանի մեջ,
Երբ դու չկաս…
Ու խավարում համատարած
Լուսավոր է միայն այն նեղ արահետը,
Որով գալիս,
Բայց չես մնում,
Միայն անվերջ խոստանում ես
Վերադառնալ ու չգնալ:
Ու ես կրկին հավատում եմ,
Ու զինվում եմ համբերությամբ,
Ու չեմ խաբվում…
Դու գալիս ես,
Ինչպես բոլոր անգամները,
Բայց չես մնում…
Լուսինե Լուսնթագ
Sambitbaba (09.09.2016), Smokie (09.09.2016), Արևանուռ (15.09.2016)
Կգաս, գիտեմ,
Գարնան խելառ քամին կրկին
Քեզ կբերի անձրևի հետ
Ու պատուհանս նորից
Կլացի սերդ:
Կասես`
Ես եմ,
Ներկան եմ,
Եկել եմ,
Բայց չեմ հավատա:
Ու դու կհեռանաս,
Կավարտվես
Գարնանային ջրափոսում,
Որտեղից ձայնդ
Էլ չի սողոսկի
Պատուհանիցս ներս:
Իսկ օդում քարացած սպասումս
Ձուլվելով քեզ
Կխեղդվի,
Արևն էլ կդնի
Քո գոյության վերջակետը:
Լուսինե Լուսնթագ
Sambitbaba (18.11.2016), Smokie (30.11.2016), Նիկեա (24.11.2016)
* * *
Այսօր մի քիչ դառն եմ,
Մի քիչ ուրիշ, օտար,
Մի քիչ սառն եմ գուցե
Ու մի քիչ էլ խելառ:
Այսօր սրտիս միջից
Մի քիչ սեր եմ քամել,
Քիչ է գուցե կասես,
Բայց այդքանն էր ավաղ...
Համբերության թասս
Միշտ էլ լի է եղել,
Սիրով լցված կարոտ
Իմ սեղանին դրված,
Այսօր տուն ես գալու
Ու սեղան եմ փռել,
Բաժակները ավաղ
Լցնելու բան չկա...
Լուսինե Լուսնթագ
Sambitbaba (21.04.2017), Smokie (02.05.2017)
Հավատս կոտրեցիր ու
Ոչինչ չփրկվեց իմ երազներից,
Քամի էր...
Անմեղություն հագած գնացիր
Դատարկության դուռը բացելու,
Բայց էլ հավատ չկար,
Ու դու անկարող էիր ինչ որ բան փոխել:
Դու չգիտեիր, որ փշրված ապակին ինչքան էլ սոսնձես,
Չի դիմանալու քամուն,
Ու ցուրտը նորից ներս է լցվելու,
Տանելու հավատիս վերջին փշրանքները:
Դու դեռ գալիս ես,
Իսկ ես մոռացել եմ քեզ սպասելը...
Լուսինե Լուսնթագ
Sambitbaba (19.08.2017), Smokie (24.08.2017)
Աշնան քամու մեղեդին
Կոտրեց դուռս
Ու ցուրտը լցվեց սրտիս բոլոր անկյունները:
Ավազի վրա տնկած ծաղկի նման
Հավատս թոշնեց...
Անվերադարձ...
Սիրտս դատարկվեց ու քամին
Պարում է բոլոր անկյուններով,
Որտեղ մի ժամանակ լի էր,
Քեզնով...
Խոսքդ մի նոտայով նվագ է,
Որն այդպես էլ երաժշտություն չդարձավ
Ու արդեն վաղուց կորցրել է
Իր արժեքը...
Դու ընդամենը հիշողություն ես,
Կորուստ
Ու ես բաց եմ թողել քեզ,
Գտնելու մյուս նոտաները...
Լուսինե Լուսնթագ
Sambitbaba (28.08.2017), Smokie (02.09.2017)
Թիթեռի թևով էր բերածդ գարունը,
Սերը ծարավդ էր նեկտարի,
Չհավաքվեց սրտումդ,
Հոգիդ էր անտակ:
Թիթեռի թևով գնացիր,
Ու ժամանակը քեզ չխնայեց,
Չվերադարձար,
Գիտեմ,
Օրդ էր կարճ ...
Լուսինե Լուսնթագ
Արևանուռ (20.09.2017)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ