Մեկ էլ, Շինարարի հետ կհամաձայնեմ, իմ գրած ամենալավ բանը չի հաստատ շատ մի գովեք իմ մասը: Բյուրն ու Այվին ապրեն (չնայած Բյուրի սկզբից բլոկ էի ընկել ու հինգ գրողի տարած օր մտածում էի՝ ինչ շարունակեմ, Այվին էլ մինչև ամսի իննն էր ազատ):
Մեկ էլ, Շինարարի հետ կհամաձայնեմ, իմ գրած ամենալավ բանը չի հաստատ շատ մի գովեք իմ մասը: Բյուրն ու Այվին ապրեն (չնայած Բյուրի սկզբից բլոկ էի ընկել ու հինգ գրողի տարած օր մտածում էի՝ ինչ շարունակեմ, Այվին էլ մինչև ամսի իննն էր ազատ):
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Գիտեմ, հենց խախտումն էլ անկանխատեսելի հետևանքների ա բերում կարճ ասած, էս ամբողջ պատմվածքի ընթացքում ամենաէական գիծը, որ մոր հետ կարողանում էի կապել, մեկ ժխտումն էր, մեկ էլ պրոյեկցիան, իսկ նման պրոյեկցիան հաճախ ժառանգաբար փոխանցվում ա երկրորդ երեխային: Բայց կանխատեսված չէր, էլի, քաղցկեղի դիագնոզը, ինչի պատճառով ժխտումը ժխտման վրա կուտակվում ա ու հասնում մաքսիմալ արտահայտման. երբ ժխտելը դժվարանում ա, մարդիկ զգայարաններն անջատում են: Իսկ դրա մաքսիմալ արտահայտումը բոլոր զգայարանները միանգամից հնարավոր ամենաարագ ձևով անջատելն ա: Եթե նույնիսկ հետևանքներն անդառնալի են: Էնպես որ, չեմ ղժացել:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
StrangeLittleGirl (09.12.2012), Աթեիստ (09.12.2012)
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Sambitbaba (09.12.2012), StrangeLittleGirl (09.12.2012), Շինարար (09.12.2012), Ուլուանա (09.12.2012)
Տրիբուն (09.12.2012)
Mephistopheles (09.12.2012), Quyr Qery (23.12.2012), Rhayader (09.12.2012), Sambitbaba (09.12.2012), Մինա (09.12.2012)
Կյուբլեր-Ռոսի մոդելը չգիտեմ, բայց ինչ գրել էիք՝ հոյակապ էր, - սկզբից մինչև վերջ:
Բյուր ջան, ոչ ոգու չլսես. սկիզբը հոյակապ էր: Հավատա, պատմվածքը հենց քեզանով սկսեց շնչել և ապրել: Հոյակապ էր հերոսուհուդ ընտրությունը. առաջին հայացքից ակտիվ կյանքով ապրող, իսկ իրականում՝ անզգացմունք, մոր ցանկություններին հպատակ մի մանեկեն: Նրա պատմելաոճը. առաջին հայացքից անզգացմունք և միապաղաղ, բայց իրականում նմանվող արդեն ճաքեր տված այն ձվին, որից շուտով վիշապ է ծնվելու: Ինձ թվաց, թե գրել ես Շիլլերի ու Հոֆֆմանի ծխամորճների ծխի մեջ… Արտակարգ էր նաև քրոջ կերպարը, բացարձակապես զուրկ որևէ թերությունից:
Բայց խորագույն հարգանք ներշնցեցիր նրանով, որ բոլորից լավ գիտակցեցիր, որ դու ես առաջինը, և, հաճելի մթնոլորտից բացի, շռայլ հնարավորություններ ընծայեցիր Ռային՝ շարունակել պատմվածքն իր ընտրած ճանապարհով: Եթե քիչ հնարավորություն թողած լինեիր նրան, հավատա, նա իր հասանելիք մասը կգրեր ոչ թե հինգ, այլ կես օրում… Ապրե՛ս:
Ռայ ջան, եթե Այվիի տեղը լինեի՝ երևի մի լավ ծեծեի քեզ… Տնաշեն, միսիմայա-մուրակամիական մի այնպիսի մթնոլորտ ստեղծեցիր, որ մտածեցի. խեղճ Այվիին ավելի հեշտ է խարակիրի անի-պրծնի, քան հարմար ավարտ գտնի քո փսիխոդելիկ մտքին… Բյուրին հակառակ, շատ ժլատ մարդ դուրս եկար. համարյա փակեցիր Այվիի թթվածնի ծորակը: Բայց թելադրածդ ուղղությունը… երևի ավելի հեշտ կլիներ գուշակել, թե ինչ ուղղությամբ կհարվածի կայծակը:
Մեֆի հետ համաձայն չեմ: Մոր սերը դեպի մեծ դուստրը հիվանդագին էր, մի տեսակ հիստերիկ: Նա մահացավ ոչ թե ավտոբուսի անիվների տակ, այլ այն ակնթարթին, երբ իմացավ իր տաղանդավոր դստեր, իր կուռքի մոտալուտ մահվան մասին: Եվ ինչ խոսք, որ նա չէր կարող հանդուրժել, որ կրտսեր դուստրը, ում նա ընդամենը բնության սխալմունք էր համարում, - մնա ու վայելի կյանքը: Ապրե՛ս:
Այվի ջան, շշմածը հիմա ես եմ, այլ ոչ դու. շշմել եմ քո հնարամտությունից. ինչպե՞ս կարողացար էս կեղտոտ Ռայի դրած թակարդից դուր պրծնել: Եվ ինչպե՜ս դուրս պրծնել: Ըստ իս, դու ուղղակի պայթեցրեցիր այս պատմվածքը:
…Այդ անելանելի, անտանելի մեղքի զգացումը, որ սարսռապատում է մարդու… Ֆիզիկապես զգալի է հերոսուհուդ տառապանքը, տանջանքը: Ընդ որում, այդպիսի հմտությամբ վերադառնալ Բյուրի առաջադրած միապաղաղության մեջ ու ավելի երկար տառապել… Սփոփանք գտնել, մարմնավորվելով քրոջ կերպարի մեջ, ով ընդամենը մոլախոտ էր իր ընտանիքի աչքին…
Ուժ է հարկավոր այդ ամենը՝ չշարադրելու անգամ, Այվ ջան, - ուժ է հարկավոր այդ ամենն արդեն իսկ կարդալու համար… Ապրե՛ս:
Երևի շատ ես սիրում Կիմ Կի-Դուկի ֆիլմե՞րը…
Երեխեք, ազնվորեն, հմայված եմ ձեզանով…
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Էս ինչ հոյակապ գործ էր, էս մեկը ոնց ժամանակին չէի կարդացել: Ապրեք երեքդ էլ, արտակարգ լավն էր
I may be paranoid but no android!
Alphaone (19.01.2014), ivy (19.01.2014), Sambitbaba (19.01.2014)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ