տեսականորեն կարելի է ապացուցել, որ ցանկացած "բարություն" արվում է ուրիշ "մատրիրեայի" հաշվին, այսինքն այդ բարությունը ոմն ուրիշի համար չարիք է, վատ բան: իսկ Աստծու առաջ ցանկացածը հավասար է իսկզբանե: ինչ դուրս եկավ, որ Աստծու համար "բարի" գոյություն չունի, անընդւնելի է, քանի որ ամենի մի "բարին" իր մեջ պարունակում է "չարը":melancholia-ի խոսքերից
հետևրաբար, "բարին", դա ներանձնական կամ խմբակային կատերգորիա է, և ոչ երբեք միանշանակ, բացարձակ մի արժեք: Այսինքն բարին երբևէ Աստվածային սկիզբ չունի, այլ իրենից ենթադրում է մարդու, կամ այն մատրեիայի սուբեկտիվ գործունեության արդյունք, որը հավաանաբար մտնում է Աստծու գծած "խաղի" կանոնների մեջ, կամ այլ կերպ ասած ինքը դեմ չէ դրան:
Մեջբերել
Էջանիշներ