Չամիչ ջան մի քիչ խտացնում ես գույները...Չամիչ-ի խոսքերից
Պատահականությունը, չպլանավորված լինելը դեռ չի նշանակում իմաստազրկված, կամ հակառակը ոչ պատահական լինելը չի նշանակում իմաստը չկորցնել կամ դրանով պայմանավորել իմաստը: Նույնիսկ եթե ընդունենք, որ մարդը ընդհամենը մատերիա է, որ գիտակցությունը մատերիայի արգասիք է, որի հետ ես համամիտ չեմ, բայց ենթադրենք այդպես է, ապա նույնիսկ այդ դեպքում մարդու գիտակցությունը ինքնին արդեն իմաստ է, այսինքն հենց գիտակցությունն է իմաստների գեներատոր: Ու միայն Աստծո գոյությամբ մարդու գոյության իմաստը պայմանավորելը պակաս վտանգավոր չի, քան իմաստազրկումը, քանի որ դա էլ կարող է հանգեցնել ֆանատիզմի մեկ այլ ծայրահեղության դրսևորման: Իհարկե շատերի հոգեբանական մակարդակի որոշակի փուլում առկա է լինում ինքնաիմաստավորման գործընթացը, բայց մի փոքր էլ առաջ անցնելով, զարգացման որոշակի փուլում իմաստ փնտրելը նույնպես կորցնում է իր ակտուալությունը ու միակ իմաստը դառնում է լինելը, ավելի ճիշտ շարժման մեջ լինելը, այսինքն ինքնադրսևորվելը, որը հեչ էլ պայմանավորված չի Աստծո գոյությամբ կամ չգոյությամբ:
Մեջբերել
Էջանիշներ