1–ին տարբերակ. «Մի կիլո լոլիկի պատմությունը»- Քարմեն Ս.
2–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–1»- Կ'տա թև
3–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–2»- Լենա Հովսեփյան
4–րդ տարբերակ. «Թափառող հոգիներ»- Սոնա Բաղդասարյան
5–րդ տարբերակ. «Հենակետում»- Համբարձում Համբարձումյան
6–րդ տարբերակ. «Լռությունն ինքն էր»- Անի Հարությունյան
7–րդ տարբերակ. «Մի կտոր երջանկություն»- Նունե Նազարյան
8–րդ տարբերակ. «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ»- Արմինե Պետրոսյան
9–րդ տարբերակ. «Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը»- Անի Հովհաննիսյան
10–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–3»- Լիլիթ Կարապետյան
11–րդ տարբերակ. «Գագոյի երազանքը»- Նատաշա Համիդյան
12–րդ տարբերակ. «Գետնահարկը»- Գալաթեա
13–րդ տարբերակ. «Ատունեի կործանումը»- Վարդուհի Բադալյան
14–րդ տարբերակ. «Երկու սահմանների առաքյալները»- Արա Ալոյան
15–րդ տարբերակ. «Ցրված սկավառակ»- Սաթենիկ Ռշտունի
16–րդ տարբերակ. «Խե՛նթ»- Թավրե
17–րդ տարբերակ. «Իմ հաղթանակների օրը»- Արաքս Հակոբյան
Կարդացի պադվալը… ի՞նչ խոսանք սրա մասին… աութեր լիմիտ-ի թուայլայթ զօն-ի տեսակի ա բայց մի քիչ ավելի հորոր-ի ա տանում… անգամ սենց բաները ավելի գրական են ներկայացնում ու հիմքում ինչ որ փիլիսոփայություն են դնում, կերպարներն ու դաժանություններն էլ խելքից դուրս չեն անում… հորոր-ի վախենալու մասը գիտե՞ս որն ա. հնարավոր լինելն ու հավանականությունը… էս էլեմենտները որ հանես տակը բան չի մնա… իրա մոտ դա չկար… չի կարում համոզի որ տենց բան կարա ըլնի… էլի էն մոմենտն ա ոտ ընթերցողը չի կարում իրան տեսնի հերոսի, կամ զոհի մեջ… էն ինչ որ իրանք զգում են իմ համար օտար ա…
Ամերիկյան կինոն ուզում ա պատմելով վրեքներս սաղացնի… վարյանտ չկա…
Սա դժվար ա Գրալանություն անվանել, ավելի շուտ էնթըրթեյնմենթ ա… բայց վատը…
Տակս չշռեցի…
ivy (25.11.2012)
Եկեք քվեարկություն անենք Մեֆին նորից արգելափակենք էլի
Mephistopheles (25.11.2012)
Ես քվեարկում եմ տասնութի օգտին… շատ լավն ա… հեշտ կարդացվում ա, կերպարներն իրական են, կառուցվածքը հիանալի…
Կարելի ա անվերջ կարդալ…
impression (25.11.2012)
կրկնեմ ևս մեկ անգամ. դա իմ դատողությունը չի,) հետևլով ակումբակիցների քննարկմանը առաջին էջից՝ ուղղակի մեջ եմ բերել մի քանիսի գրածները:
Դրանց վաղուց ծանոթ եմ, և իրոք Գագոյի շարադրանքը բավականին հաճելի էր ու միայն սկզբի հատվածը երիտասարդությունս հիշեցրեց: Այ վերջնամասու ինձ անակնկալի բերեց կուլմինացիյանհաստա՞տ: բայց Գագոն էլ ա լավը, Հենակետն էլ: Ինչ վերբերում է Հենակետին, ասեմ որ լավն էր, ուղղակի չեմ սիրում մարտականպատկերներ:
![]()
Արէա (25.11.2012)
Չգիտեմ դուք ոնց, բայց լոլիկը դուրս եկավ: Բայց որ էսպես առանձին-առանձին նայու եմ. կերպարը լիարժեք չի, վերջը շատ կտրուկ է, արժեքավոր իմաստ չկա, ավելի ճիշտ կա, բայց բավականին պարզունակ է. «փոքր բաների հետևից ընկնելով` հաճախ կորցնում են ավելի մեծը»:
«Անվերնագիր–1»---> տեղ չհասավ![]()
Վերջին խմբագրող՝ Արեգա: 25.11.2012, 11:02:
Արէա (25.11.2012)
«Անվերնագիր–1» - տարբերվում է նախորդներից իր ձևով, բառապաշարով: Բայց իմ կարծիքով, ընթերցողին միայն տալիս է հեղինակի սուբյեկտիվ նկարագրական տրամադրությունն ու գաղափարները:
Թափառող հոգիներ - ուղղակի շատ են ամեն տեսակի պարզ ու վերացական գաղափարները: Որոշ բաներ այդպես էլ մութ մնացին ինձ համար: Երևի հեղինակն ավելի լավ գործեր էլ կունենա կամ կգրի![]()
Վերջին խմբագրող՝ Արեգա: 25.11.2012, 11:57:
StrangeLittleGirl (25.11.2012)
Հենակետի մասին արդեն գրել եմ, գնամ մի քիչ հանգստանամ, մնացածը հետո կկարդամ: Սիրելի հեղինակներ, ապրե՛ք ու երբեք չհիասթափվեք![]()
Ակումբի մրցույթներում երրորդ-չորրորդ օրը սովորաբար քվեարկությունը կանգնում ա: Բայց որ առաջին օրը կանգնի... սենց բան առաջին անգամ եմ տեսնում![]()
Արէա (25.11.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ