7–րդ տարբերակ…Մի կտոր երջանկություն
ո՞վ ա էսի մտցրել էս մրցույթի մեջ… ո՞վ ա էդ որոշումը կայացրել…
1–ին տարբերակ. «Մի կիլո լոլիկի պատմությունը»- Քարմեն Ս.
2–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–1»- Կ'տա թև
3–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–2»- Լենա Հովսեփյան
4–րդ տարբերակ. «Թափառող հոգիներ»- Սոնա Բաղդասարյան
5–րդ տարբերակ. «Հենակետում»- Համբարձում Համբարձումյան
6–րդ տարբերակ. «Լռությունն ինքն էր»- Անի Հարությունյան
7–րդ տարբերակ. «Մի կտոր երջանկություն»- Նունե Նազարյան
8–րդ տարբերակ. «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ»- Արմինե Պետրոսյան
9–րդ տարբերակ. «Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը»- Անի Հովհաննիսյան
10–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–3»- Լիլիթ Կարապետյան
11–րդ տարբերակ. «Գագոյի երազանքը»- Նատաշա Համիդյան
12–րդ տարբերակ. «Գետնահարկը»- Գալաթեա
13–րդ տարբերակ. «Ատունեի կործանումը»- Վարդուհի Բադալյան
14–րդ տարբերակ. «Երկու սահմանների առաքյալները»- Արա Ալոյան
15–րդ տարբերակ. «Ցրված սկավառակ»- Սաթենիկ Ռշտունի
16–րդ տարբերակ. «Խե՛նթ»- Թավրե
17–րդ տարբերակ. «Իմ հաղթանակների օրը»- Արաքս Հակոբյան
7–րդ տարբերակ…Մի կտոր երջանկություն
ո՞վ ա էսի մտցրել էս մրցույթի մեջ… ո՞վ ա էդ որոշումը կայացրել…
8–րդ տարբերակ…Թռչե՞լ, թե՞ սողալ
բարոյադաստիարակչական առակ ա… ավելի լավ ա Վարդան Այգեկցու առակները կարդամ, կամ էլ կռիլովինը…
կամ էլ John Lennon-ի working class hero-ն…
գաղափարն ու փիլիսոփայութնունը շատ ափաշքյարայ ա ու յավնի փորձել ա շուստռավատ ըլնի՝ միթոմ չջոգենք, էլի…
Please…
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012), Արէա (23.11.2012)
կարդացել եմ մինչև յոթերորդը
զոռով, ինձ սպանելով (միակ բացառությունը քարահունջն էր, տեղ-տեղ շատ սիրուն նկարագրություններ էին ստացվել, մարդը աշխատել էր տեքստի վրա)
ահավոր վատն էին, էն աստիճան վատն են, որ պետք ա ասել, որ վատն են
մնացածները կարդալ ի վիճակի չեմ, հուսամ մեջները հաջող գործեր կլինեն
ինչի՞ եք գրում օ՜հ, այո, սիրելի եսիմ ինչ իմ զհարիկ, դուք տենց եք խոսու՞մ... հաստատ տենց չեք խոսում, ուրեմն ձեր հորինած-հիշած-մետմորֆած կերպարն էլ տենց չպետք ա խոսի
ուզում եք մրցույթի մասնակցել, բայց մենակ ուզելով չի էդ, պետք ա մի բան անեք դրա համար, ես էլ կարամ հեկեկամ թղթի վրա, ընդ որում, դեռ ջհանդամ, որ հեկեկոց ա, հետն էլ ապաշնորհ հեկեկոց ա: ինձ ամենաշատը սպանում ա էն, որ ԱՆԳՐԱԳԵՏ հեկեկոց ա
մի էրկու տող բան կարդայիք, լավ կլիներ մեր հիմիկվա դարին պատկանող ինչ-որ մի բան, կամ մի քանի բան
լավ գրելու համար մարդ պետք ա ոչ միայն դրա շնորհքն ունենա, այլև մի շատ տարրական բան՝ հարգանք իր գրածը կարդացողի հանդեպ
մի հատ ինքներդ ձեզ հարց տվեք՝ ունեի՞ արդյոք ես բարոյական իրավունք իմ գրածը կարդացողների կյանքից էդքան ժամանակ խլելու
շատ զայրացած գրառում ստացվեց, բայց դե ստացեք, գրածներիդ համապատասխան ա
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
CactuSoul (26.11.2012), Mephistopheles (24.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (24.11.2012), Ամպ (24.11.2012), Արէա (23.11.2012), Ռուֆուս (25.11.2012)
հէյշ ուր եք կորել հայեեեր
9–րդ տարբերակ…Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը
ընդհանրապես շատ շատերի մեջ "փիլիսոփայությունը" չափից շատ ա ու էնքան շատ որ հենց փիլիսոփայությունն էլ սկսում ա տուժել…
շատ կեղծ ա… միթոմ շատ միամիտ բարձր ինտելեկտ ա… please…"Մամ, ուզո՞ւմ ես այս տարի պատմվածքներ դնենք սեղանին, իսկ որպես դեսերտ կմատուցենք բանաստեղցություններ,մա՛մ, շատ լավ կլինի…"
նոր տարվա սեղանին չարազ, բուդ, տոլմա, գինի ու տենց բաներ պետք ա լինի… ու ոչ ոք թող չասի թե Նոր Տարին ինչ որ ձևով կարա ուրախ չլինի… սուտ ա, տենց բան չկա… կարող ա տխրես որ սպասածից պակաս ա, բայց ոչ տխուր…
ու ոչ ոք թող չփորձի նոր տարվա սեղանին պատմվածքներ ու բանաստեղծություններ դնի… չի ուտվի… գոնե անեկդոտ ասեր…
կեղծ ա…
CactuSoul (26.11.2012)
Մի երկու հատ էլ դիմանայիր հետաքրքիրներին էիր հասնելուimpression-ի խոսքերից
Էն որ ոսկի որոնողները մի հազար կիլոմետր փորում են, ոսկուց մի քանի մետրի վրա հուսահատ հետ են դառնում, հիմա քոնն ա:
ivy (24.11.2012)
էկա ակումբի մրցույթներին սեր խոստովանելուլավն են էլի ստեղի մրցույթները, շախով-շուխով, կարծիքներով, քննարկումներով, բազարներով:
թե չէ էն հարգարժան ժյուրիներովը... մեկ էլ հայտարարում են հաղթողներին, ու պըրծ, բան չես հասկանում, հաճույք չես ստանում
CactuSoul (26.11.2012), ivy (24.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Արէա (24.11.2012)
ես քամվեցի առաջին յոթի վր,ա Արեա, մի քիչ խելքի գամ, կկարդամ երևի
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
CactuSoul (26.11.2012), Mephistopheles (24.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), Արէա (24.11.2012), Շինարար (24.11.2012)
10-րդ…
շատ "մութ" գրվածք ա… թվում ա թե անընդհատ սովորական խոսակցության նյութա շոշափվում, բայց շատ ծանր ա կարդացվում, մռայլ ա… ոնց որ բավականին observant ա առաջին հայացքից, բայց էդ ուսումնասիրության՝ observation-ի արդյունքը կարծես իրա նպատակին չի ծառայում… գրողն ու կարդացողը չեն "սովորում" չեն "բացահայտում"… քեզ դնում ա մի ընդհանուր մի հատ մռայլ վիճակի մեջ… բայց չի ասում ուր գնաս, ինքը քեզ չի տանում… այսինքն որ կարդաս կարող ա օրդ քաքմեջ ըլնի…
"Դեռ չգիտեի, որ ամբողջ անշարժ ու շարժական գույքը ժառանգելու են բարեկամներս, հորս դիակը` ես" այ ստեղից արդեն հասկանում ես որ հաստատ 100% դեպրեսիվ նյութ ես կարդում… մինչդեռ մինչև վերջ հասնելը small talk ա տարվում ու վերջում ԲՈՒՄ… Ես շրջվեցի, հայրս ծերացել էր: Ոտքի կանգնեցի, գրկելով հորս, օգնեցի նստել սայլակին ու միասին բարձրացանք չորրորդ հարկ:
Ես գիտեի , որ երբ հայրս ծերանա, կկորցնեմ նրան ու կսկսվի իմ մենությունը:
երևում ա որ գրողը հոր հետ հատգուկ հարաբերությունների մեջ ա եղել… ես էլ եմ հայր կորցրել, բայց մինչև այսօր ես փորձում եմ վերահայտնաբերել հորս ու զարմանալիորեն ինքս ինձ ճանաչելով վերաճանաչում եմ հորս… ու իմ գնահատականը սկսում ա փոխվել հորս նկատմամբ… սկսում եմ ավելի շատ հասկանալ, բայց սիրում եմ նույն չափով, բայց հասկանալով…
ես դա չտեսա… հեղինակն ուսումնասիրում ա հորը, զուտ հոր գործողություններով ու հիշողություններով, բայց չի վերահայտնաբերում հորը… իրա մեջ հորը չի տեսնում… սա շատ կարևոր դետալ ա իմ համար…
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012)
Գագոյի երազը հեշտ կարդացվում էր, բայց խի՞ էդ տղեն վերջում գեյ եղավ, կամ խի՞ ես պլտի հավատամ կամ չհավատամ դրան… իմ խնձորն էլ կարամ տամ հեղինակին… պետք չի ինձ…
ընթացքը վգատը չէր, բայց վերջը քանդեց ամեն ինչ… երևի չի հասցրել ու վերջին մոմենտին մի բան գրել ա… վատ ա արել…
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012)
ստեղ ժյուրին ես եմ…էկա ակումբի մրցույթներին սեր խոստովանելու
թե չէ էն հարգարժան ժյուրիներովը... մեկ էլ հայտարարում են հաղթողներին, ու պըրծ, բան չես հասկանում, հաճույք չես ստանում
CactuSoul (26.11.2012), Quyr Qery (26.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (24.11.2012), Մինա (24.11.2012)
12…Գետնահարկը չդզեց…
no way էսի պատմվածք ա… էսի կարող ա ինչ որ կինոյի վերապատում ա, բայց ոչ մի դեպքում պատմվածք… լրիվ շիրպոտրեբ ա… կներեք…
ivy (24.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012)
կարդացել եմ մինչև 13-ը…
ուզում եմ մի բան նշել ժողովուրդ… ես ճարտարապետ եմ, գրականության հետ կապ չունեմ գրում եմ զուտ իմ անձնական կարծիքը, էսի պրոֆեսիոնալ կարծիք չի…
ձենս էլ հլա ոչ մեկին չեմ տալու… նայած ով ինչքան կտա իմ ձենին… ծախում եմ…
Բա պատմվածքը ո՞րն ա տնաշեն: Մարդը լավ էլ գրել ա. լարված կարդում ես, ուզում ես շարունակությունն իմանաս, հերոսներին պատկերացնում ես, պատկերները տեսնում ես: Էլ պատմվածքը ո՞նց ա լինում:
Մի բան ինձ դուր չեկավ ընդհանուր առմամբ, ասեմ, հետո կանցնեմ քվեարկությանը:
Ոչ հետաքրքիր սյուժեներ կան, ոչ էլ ինչ-որ աչքի ընկնող կերպարներ: Եթե կան էլ, ապա հեչ զարգացած չեն: Տասնյոթ գործ եմ կարդացել, բայց ոչ մի գործող հերոս չի տպավորվել, որ ասեմ՝ այ էս ինչ հարուստ կերպար էր: Կարող է՝ պատճառը պատմվածքի նախապես որոշված չափսն է, որը հնարավորություն չի տվել ամբողջական կերպարներ ստեղծել, չգիտեմ:
Հիմնական շեշտը դրված է «խոհափիլիսոփայության« վրա: Իսկ իրականում, արժի շեշտը դնել գործող անձանց վրա, նրանց պարզ մարդկային գործողությունների ու երկխոսությունների վրա, որի արդյունքում էդ ամբողջ «փիլիսոփայությունը», որը հատուկ շեշտած տողերով եք տվել, ինքնիրեն կգա՝ առանց հատուկ աչքներս մտցնելու: Այ դա կլինի հաջողություն, երբ մարդ հասկանում է, թե ինչ ես ուզել ասել, առանց էդ տողերը գրելու:
CactuSoul (26.11.2012), impression (24.11.2012), Sambitbaba (26.11.2012), StrangeLittleGirl (24.11.2012), Ամպ (24.11.2012), Արէա (24.11.2012), Դավիթ (24.11.2012), Ռուֆուս (25.11.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ