Բազմազանությունն այլևս կրծելա բոլոր տեսակի խնձորները...
դրանք այլևս ոչ հեքիաթի ավարտն են հուշում...ոչ էլ ավանդույթի պահապանը հանդիսանում...
Դրանք «Գագոյի» երկնագույն երազանքներն են...ու ընթերցողի «բերնի գոլը» իմանալու հետաքրքիր ձև
1–ին տարբերակ. «Մի կիլո լոլիկի պատմությունը»- Քարմեն Ս.
2–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–1»- Կ'տա թև
3–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–2»- Լենա Հովսեփյան
4–րդ տարբերակ. «Թափառող հոգիներ»- Սոնա Բաղդասարյան
5–րդ տարբերակ. «Հենակետում»- Համբարձում Համբարձումյան
6–րդ տարբերակ. «Լռությունն ինքն էր»- Անի Հարությունյան
7–րդ տարբերակ. «Մի կտոր երջանկություն»- Նունե Նազարյան
8–րդ տարբերակ. «Թռչե՞լ, թե՞ սողալ»- Արմինե Պետրոսյան
9–րդ տարբերակ. «Անվերջանալի դեկտեմբեր կամ հրաշքի սկիզբը»- Անի Հովհաննիսյան
10–րդ տարբերակ. «Անվերնագիր–3»- Լիլիթ Կարապետյան
11–րդ տարբերակ. «Գագոյի երազանքը»- Նատաշա Համիդյան
12–րդ տարբերակ. «Գետնահարկը»- Գալաթեա
13–րդ տարբերակ. «Ատունեի կործանումը»- Վարդուհի Բադալյան
14–րդ տարբերակ. «Երկու սահմանների առաքյալները»- Արա Ալոյան
15–րդ տարբերակ. «Ցրված սկավառակ»- Սաթենիկ Ռշտունի
16–րդ տարբերակ. «Խե՛նթ»- Թավրե
17–րդ տարբերակ. «Իմ հաղթանակների օրը»- Արաքս Հակոբյան
Բազմազանությունն այլևս կրծելա բոլոր տեսակի խնձորները...
դրանք այլևս ոչ հեքիաթի ավարտն են հուշում...ոչ էլ ավանդույթի պահապանը հանդիսանում...
Դրանք «Գագոյի» երկնագույն երազանքներն են...ու ընթերցողի «բերնի գոլը» իմանալու հետաքրքիր ձև
Չեմ ուզում գրաքննադատ երևալ: Ուղղակի ասեմ՝ քվեարկել եմ ակումբային-«կոմերցիոն» «Գագոյի երազանք»-ի ու ոնց որ այստեղից դուրս պրծած «Գետնահարկ»-իօգտին:
Հ.Գ. Երկրորդ տարբերակը չեմ կարդացել ոչ հայերեն կետադրական նշանների առատության պատճառով:
Հ.Գ.Գ. Մի մրցույթի համար գործերում փիլիսոփայման չափաբաժինը, ԻՀԿ, շա՜տ էր:
Շնորհակալ եմ բոլոր հեղինակներից, ապրե՛ք:
Quyr Qery (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012), Արէա (23.11.2012), Դավիթ (23.11.2012)
Էս ինչքան շատ էր Աստծո, գերբնական ուժերի ու մեկ էլ ծառի թեման, նույնիսկ զարմացա
Բայց ընդհանուր ահագին լավն էին ստեղծագործությունները:
Թեև ձեր գոված «Գետնահարկը» չեմ հավանել: Սկիզբը շատ հետաքրքիր էր, բայց հետո հիասթափվեցի ամբողջ պատմվածքից...
Ինձ էն պատմվածքներն են դուր եկել, որտեղ հոգի կար, զգացվում էր հեղինակի անձը:
Ճտիս քնացնեմ, ավելի մանրամասն կգրեմ ու կքվեարկեմ, մի խառնվի, Արէա ջան, դեռ լիքը ժամանակ կա
Մանրից թեժանում ա: Ժող, ձեր քննարկումները նայում եմ, լոզերս գնում են, ուզում եմ կարդալ, բայց հիմա ծանր պատիժ եմ կրում՝ դաս եմ անում: Մի խոսքով, գիշերը երևի նայեմ-բան անեմ:
Արէա (23.11.2012)
1-ին
"Զդաչի նե նադո"-ն ունի որոշ ֆունդամենտալ թերություններ… նախ պամիդորի շուրջ չարժեր ծավալել նման գործողություն քանի որ "ես միշտ իմ ուզածին հասնում եմ" փիլիսոփայությունը էդ կարգի սիտուացիաներում չի համապատասխանում… "զդաչի նե նադոն"-ն պետք ա լիներ իրա ամենաուժեղ տողը, բայց հեղինակը տղուն սպանելով քաքմեջ արեց տողը, զա օդնո էլ պատժեց… երևի գրողն էլ ա ջղայնացել իրանից անսպասելի…
իրականում կարար լավը լիներ եթե կենտրոնացվեր ճիշտ կետի վրա… չհասկացա ինչու վաճառողի ու առնողի միջև սակարկումը տենց շուտ դադարեց… կարար ճոճանակի պես մի կողմից մեկ այլը անցներ "համալկրանքը"… լարվածությունը մեծացներ հասցներ եռման կետի, հետո՝ "Զդաչի նե նադո"… հետո թողներ մնացածը կարդացողին… շարունակությունը կատարվում ա կարդացողի գլխում…
պատմվածքը պրիմիտիվ ա, բայց պոտենցիալ տեսա…
CactuSoul (26.11.2012), impression (23.11.2012), Quyr Qery (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012), Արէա (23.11.2012), Ուլուանա (24.11.2012)
Հեղինակը, իմ կարծիքով, նոր է սկսում գրել ու բավականին երիտասարդ է: Նպատակ է ունեցել պատժելու չար մարդուն, ինչն էլ ի վերջո արել է: Բայց ցավոք չափազանց անհամոզիչ ու կեղծ էին թե երկխոսությունները, թե հերոսների պահվածքը, թե վերջնական "պատիժը": Իրական կյանքում մարդիկ այդպես չեն խոսում, այդպես չեն պահում իրենց: Ամեն դեպքում, եթե հեղինակը սկսնակ է, ապա հույս կա, որ հետագայում ավելի հաջող գործեր կստացվեն:
Sambitbaba (23.11.2012)
2-4-6…
"զոռովից հորինովի փիլիսոփայություն են խցկում տեքստի մեջ" տպավորությունն ա… էն աստիճանի որ պատմվածքը ողնաշարը/կառուցվածքը/կմաղքը կորցնում ա… բացարձակապես կորում ա պատմվածքի իմաստը քանի որ կարդացողը իրեն սկսում ա չտեսնել պատմվածքի մեջ… ոչ միայն չտեսնել այլև ինքն իր մասին ոչինչ չի հայտնաբերում… too many ideas in one place and all of them are lost… էնքան շատ գաղափարներ են խցկած մի պատմվածքի մեջ որ իրենք էլ չեն կարողացել կենտրոնան մեկի վրա…
խելոք երևալու տենդենց կա որն իրենց ընթերցողից հեռացնում ա ու իրանք իրանց քարկապ են քցում… մեզ էլ հետները…
կարդալուց երկու անգամ քնել եմ… ամեն մի պատմվածքի ընթացքում…
CactuSoul (26.11.2012), impression (23.11.2012), Արէա (23.11.2012)
Արէա (23.11.2012)
Քարահունջն իմ ճաշակով չի…
…բայց…
ճարտարապետական լեզվով ասած ունի երեք համակարգ որոնք գալիս են մեկը մեկից հետո… "Այնտեղ…" "Այսօր այնտեղ…", "Որ... լինի…" համակարգերն են որենք կարայի շատ հետաքրքիր ձևով անցում կատարել մակից մեկը… այ էդ հանդիպման ու համադրման տարծքները կարային շատ հետաքրքիր լինեին… մի քիչ անցումը միամիտ ա արված, Լոռեցու պես միամիտ… հեղինակը ռիթմով պարզ կառուցված դետալ ա օգտագործում օրինակ՝
"Այնտեղ կավե քրտնած…"
"Այնտեղ Շռռանի փրփուր…"
"Այնտեղ քեզ հայացք նետած…"
հետո անցում ա կատարում…
Կա, կա' իմ չեղած գրքում, իմ բաժիններ, էջ ու "Բովանդակություն" չունեցող գրքում, որ իմն է
միայն, իմ մասունքն է, մասունքից էլ թանկ է, իմ միս ու արյունով անցածն է, իմ հիշողությանն ու նյարդին
անխաթար պահ տվածն է:
Բայց այսօր տխուր է, այսօր տխուր-խեղճացած է իմ չեղած գիրքը..
մի քիչ բանաստեղծական բան կա ու մտնում ա մարդու մեջ, բայց էս վիճակով քիչ ա մտնում…
ու այսօրից սկսում ա երկրորդ ռիթմը…
այ էս անցումների հետ ես պրոբլեմ ունեմ… տրամադրում, տրամադրում, տրամադրում ու գալիս ա shift-ը բայց լավ չի գալիս…
…ես դրա վրա կաշխատեի… անցումի՝ shift-ի…
ես չեմ սիրում սենց բաներ, բայց դա անձնական ա… շատ բանաստեղծական ա կարում ա մտնի մարդու արյան մեջ, բայց քիչ… shift- որ լավացնի կարող ա ըլնի…
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012), Արէա (23.11.2012)
5–րդ տարբերակ Հենակետում…
շատ դժվար ա մի բան գրել… ամբողջ պատմվածքի ընթացքում տուալետի թուղթ էին ման գալիս ու լարվածությունն իրա պիկին չեր հասնում թե՞ չպիտի լիներ լարվածություն թե ինչ… չհասկացա ուր էր գնում էս պատմվածքը… մականունները շատ էին որն առաջին հայացքից տրիվիալ ա, բայց պատմությունը կեղծ ա դարձնում…
մի անգամ եմ քնել…
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012), Արէա (23.11.2012)
CactuSoul (26.11.2012), Sambitbaba (23.11.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ