Chuk-ի խոսքերից
Ադմինի զղջումը:
Լսիր, ակումբցի: Ես գրում եմ այս տողերը, երբ դու արդեն օֆլայն ես: Քո գրառումներն արդեն թարմ չեն, դրանք ավելի ու ավելի են հեռանում վերջին գրառումներից: Նրանց տակ արդեն դրված են բոլոր հնարավոր շնորհակալությունները, դրանց տրված են բոլոր դրական ու բացասական վարկանիշները: Բայց քիչ առաջ, երբ ես ղեկավարման վահանակն է բզբզում, հանկարծ սկսեցի զղջալ: Ու եկա գրելու՝ մեղքիս զգացումով:
Ահա թե ինչի մասին է մտածում, ակումբցի: Ես մտածում էի, որ քո վրա էի բարդում իմ ողջ բացասական տրամադրությունը. ես սաստում էի քեզ, երբ դու փնթի էիր գրում, բարկանում էի վրադ, երբ դու գրում էիր լատինատառ: Ես տուգանում էի քեզ, երբ դու թեմային վատ վերնագիր էիր դնում ու արգելափակում էի, երբ զգուշացումներս անտեսում էիր:
Երբ մյուս թեմայում դու վիճում էիր ուրիշի հետ ու վիրավորում, ես թավ տառերով մոդերատորական էի գրում: Իսկ երբ դու փորձում էիր իմ ուշադրությունը գրավել ու մեղմ հարցնում էիր ոսպիսությունս, ես փոխանակ զրուցեի քո հետ, պահանջում էի, որ կանոնները չխախտես:
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ