Անգլերեն բանավոր խոսքի դժվարըմբռնելիությունը

[One_Way_Ticket]

Ուզում եմ այստեղ քննարկել անգլերեն լեզվի մի հատկություն, որը ինձ շատ է նյարդայնացնում
Սկսեմ հեռվից: Ռուսերենն էլ ինձ համար մայրենի լեզու չէ, սակայն երբ դեռ այդ լեզվին լավ չէի տիրապետում, միևնույնն է, խոսք լսելիս ես չէի հասկանում կոնկրետ բառեր: Բառապաշարը հարստացնելուց հետո ես սկսեցի հանգիստ և առանց լարվելու հասկանալ ռուսերեն բանավոր խոսքը: Պատճառն այն է, որ ռուսերենում, ինչպես և հայերենում, բառերը երկար են, հիմնականում երկու-երեք-չորս վանկանի: Այդպիսով ուղեղը բավական ժամանակ է ունենում խոսքը վերծանելու:
Անգլերենում իրավիճակն այլ է: Այստեղ բառերը մեծամասամբ մի վանկանի են և մի հնչյուն փոխելիս արդեն ուրիշ բառի են վերածվում: Գումարած դրան` լեզվի տարբեր կրողներ ձայնավորները տարբեր կերպ են արտասանում, երբեմն էլ բառերի վերջավորությունները ծամում են: Կարող է նախադասության միջի բոլոր բառերը գիտենալով հանդերձ ես չհասկանամ թե ինչ է ասվում:
Հարց. ինչպե՞ս են անգլիախոսները հասկանում միմյանց: Նույնքան հեշտ, որքան, ասենք, հայերը, թե՞ դժվարությամբ: Արդյոք այդ հատկությունը բնածին է, թե՞ հնարավոր է նրանց մեջ ապրելով հաղթահարել դժվարությունը և հասկանալ զրուցակցին առանց լարվելու: Հատկապես հետաքրքիր է լսել անգլիախոս միջավայրում ապրող մարդկանց կարծիքը և փորձը:

[Ուլուանա]

Ուզում եմ այստեղ քննարկել անգլերեն լեզվի մի հատկություն, որը ինձ շատ է նյարդայնացնում
Սկսեմ հեռվից: Ռուսերենն էլ ինձ համար մայրենի լեզու չէ, սակայն երբ դեռ այդ լեզվին լավ չէի տիրապետում, միևնույնն է, խոսք լսելիս ես չէի հասկանում կոնկրետ բառեր: Բառապաշարը հարստացնելուց հետո ես սկսեցի հանգիստ և առանց լարվելու հասկանալ ռուսերեն բանավոր խոսքը: Պատճառն այն է, որ ռուսերենում, ինչպես և հայերենում, բառերը երկար են, հիմնականում երկու-երեք-չորս վանկանի: Այդպիսով ուղեղը բավական ժամանակ է ունենում խոսքը վերծանելու:
Անգլերենում իրավիճակն այլ է: Այստեղ բառերը մեծամասամբ մի վանկանի են և մի հնչյուն փոխելիս արդեն ուրիշ բառի են վերածվում: Գումարած դրան` լեզվի տարբեր կրողներ ձայնավորները տարբեր կերպ են արտասանում, երբեմն էլ բառերի վերջավորությունները ծամում են: Կարող է նախադասության միջի բոլոր բառերը գիտենալով հանդերձ ես չհասկանամ թե ինչ է ասվում:
Հարց. ինչպե՞ս են անգլիախոսները հասկանում միմյանց: Նույնքան հեշտ, որքան, ասենք, հայերը, թե՞ դժվարությամբ: Արդյոք այդ հատկությունը բնածին է, թե՞ հնարավոր է նրանց մեջ ապրելով հաղթահարել դժվարությունը և հասկանալ զրուցակցին առանց լարվելու: Հատկապես հետաքրքիր է լսել անգլիախոս միջավայրում ապրող մարդկանց կարծիքը և փորձը:

Որպես անգլախոս միջավայրում ապրող՝ ասեմ, որ չեմ նկատել, որ ամերիկացիները միմյանց խոսքը հասկանալու հետ կապված դժվարություններ ունենան։ Փոխարենը նկատել եմ, որ հենց իրենք ոչ անգլախոսներին հասկանալու հարցում հաճախ են խնդիրներ ունենում։ Ընդ որում՝ հաճախ նույնիսկ այնպիսի դեպքերում, երբ խոսողը շատ հստակ է արտաբերում բառերը ու սխալներ չի անում։ Իրենց ականջն ուղղակի սովոր է հենց ամերիկյան առոգանությամբ անգլերեն լսելուն ու ընկալելուն, ինչքան էլ որ ԱՄՆ–ն էմիգրանտների երկիր լինի։ Ըստ իս, ամերիկացիների դեպքում ուղղակի մտածելակերպի, տրամադրվածության հարց է. իրենք էնքան սովոր են ամեն ինչ պատրաստի, ստանդարտեցված, առավելագույնս հեշտացված ու մատչելի ձևով ստանալուն, որ իրենց համար ամերիկյանից թեկուզ թեթևակի շեղվող արտասանությունն արդեն ահագին մեծ գլուխկոտրուկ է։ Իհարկե, խոսքը միջին վիճակագրական ամերիկացու մասին է։ Էդ ո՞նց է, որ ԱՄՆ–ում մյուս օտարերկրացիները հիմնականում իրար շատ լավ հասկանում են, բայց էդ նույն օտարերկրացիներին ամերիկացիները դժվարությամբ են հասկանում։

Իսկ ընդհանրապես չեմ կարծում, թե դա բնածին է, համոզված եմ, որ նրանց մեջ ապրելով՝ ժամանակի ընթացքում հնարավոր է նրանց նույնքան լավ հասկանալ, որքան իրենք իրենց կամ առնվազն դրան շատ մոտ։ Բայց դրանով հանդերձ՝ անգլերեն բանավոր խոսքը հասկանալու բարդությունը նաև հենց բուն լեզվի հնչողությունից է գալիս։

[One_Way_Ticket]

Ուլուանա, իսկ ամերիկացիները բրիտանացիներին ու ավստրալացիներին է՞լ են դժվարությամբ հասկանում։

[Ուլուանա]

Ուլուանա, իսկ ամերիկացիները բրիտանացիներին ու ավստրալացիներին է՞լ են դժվարությամբ հասկանում։

Ճիշտն ասած՝ ո՛չ բրիտանացիների, ո՛չ էլ ավստրալացիների չեմ հիշում, որ հանդիպած լինեմ էստեղ, բայց գրեթե համոզված եմ, որ էլի դժվարությամբ կհասկանան։ Կասկածներ ունեմ, որ որոշ դեպքերում՝ նույնիսկ ավելի դժվարությամբ, քան ոչ անգլախոս օտարերկրացիներին։

[Rammstein]

Շատ բառադի հնչողություն ունի անգլերենը, չեմ սիրում էդ լեզուն:

Եթե անգլերեն կինո նայեմ, գրեթե նույնքան կարող ա հասկանամ, ինքան որ գերմաներեն կինո նայեմ` չնայած անգլերենս զգալիորեն ավելի լավ ա, քան գերմաներենս: Նույնիսկ ավստրիական գերմաներենով կարող ա անգլերենի չափ հասկանամ: Պատճառը միայն հնչողությունն ա: Գերմաներենով նույնիսկ անծանոթ բառերը պրոբլեմ չեն, հեչ որ չեղավ, կարելի ա բառարանով թարգմանել, որովհետեւ բառը հստակ լսվում ա:

Ուլուանա, իսկ ամերիկացիները բրիտանացիներին ու ավստրալացիներին է՞լ են դժվարությամբ հասկանում։

Ինձ թվում ա ամերիկացիները ընդհանուր առմամբ դժվար են հասկանում:

[Sagittarius]

լավ թեմա է: Ինձ մոտ էլ է էտ խնդիրը լինում. չնայած գերմաներենիս բառապաշարը անգլերենի համեմատ շատ ավելի փոքր ա, բայց գրեթե բոլոր ինձ ծանոթ բառերը բանավոր խոսքում հասկանում եմ, ու շատ ժամանակ նաև անկախ, թե որ դիալեկտով են խոսում /եթե իհարկե բառը շատ չի տարբերվում բարձր գերմաներենում ընդունված տարբերակից/, իսկ ահա անգելերնում, երբ ինձ ծանոթ բառը մի փոքր այլ կերպ են արտասանում, հեշտությամբ կարող եմ խճճվել:

Նաև շատ արտասահմանցիներ, հատկապես բիզնես ոլորտում, խոսում են international english, որը շատ ամերիկացիներ չեն տիրապետում: Կուրսում տարբեր երկրներից ուսանողներ ունեինք, Ինդոնեզի-Չինաստանից սկսած, Բրազիլիա-Կոլումբիայով վերջացրած. ու ամերիկացիները շատ հաճախ չէին հասկանում արտասահմանցիների խոսքը, էն դեպքում, երբ մնացած բոլոր արտասահմանցիները հասկանում էին:

[One_Way_Ticket]

Այսպիսի մի բան էլ եմ մտածում։ Մեզ համար, օրինակ, "ռ"-ն ու "ղ"-ն լրիվ տարբեր հնչյուններ են։ Բայց լսել եմ, որ ֆրանսիացու մոտ դրանք արտասանես, նրան կթվա, թե երկու անգամ նույն տառն ես ասում։ Երևի մեր ականջը փոքրուց սովորում է այդ հնչյունները տարբերել, իսկ ֆրանսիացու ականջը ոչ։ Գուցե նման բան էլ տեղի ունի անգլերենի՞ դեպքում։ Օրինակ, ինչպե՞ս տարբերել bad-ն ու bed-ը։ Եթե որոշ բրիտանական դիալեկտներում bad-ը ավելի շատ "բադ" է հնչում, ապա ամերիկյան անգլերենում երկուսն էլ ես "բեդ" եմ լսում։ Իսկ ամերիկացի՞ն։ Գուցե նրա համար դրանք նույնքան տարբեր են, որքան իմ համար "ռ"-ն ու "ղ"-՞ն։

[Ուլուանա]

Այսպիսի մի բան էլ եմ մտածում։ Մեզ համար, օրինակ, "ռ"-ն ու "ղ"-ն լրիվ տարբեր հնչյուններ են։ Բայց լսել եմ, որ ֆրանսիացու մոտ դրանք արտասանես, նրան կթվա, թե երկու անգամ նույն տառն ես ասում։ Երևի մեր ականջը փոքրուց սովորում է այդ հնչյունները տարբերել, իսկ ֆրանսիացու ականջը ոչ։ Գուցե նման բան էլ տեղի ունի անգլերենի՞ դեպքում։ Օրինակ, ինչպե՞ս տարբերել bad-ն ու bed-ը։ Եթե որոշ բրիտանական դիալեկտներում bad-ը ավելի շատ "բադ" է հնչում, ապա ամերիկյան անգլերենում երկուսն էլ ես "բեդ" եմ լսում։ Իսկ ամերիկացի՞ն։ Գուցե նրա համար դրանք նույնքան տարբեր են, որքան իմ համար "ռ"-ն ու "ղ"-՞ն։

Հա, էդպես էլ կա։ Նույնը վերաբերում է անգլերենի երկար ու կարճ ձայնավորներին։ Մեզ՝ հայերիս համար ընդամենը մեկը կարճ է, մյուսը՝ երկար, ու մեզ համար շատ դեպքերում մեծ բան չի թվում՝ երկար կամ կարճ արտասանելը։ Բայց անգլախոսների համար դրանք որակապես տարբեր հնչյուններ են ու իրենք դրանցից մեկը մյուսի փոխարեն լսելիս կարող է նույնիսկ չհասկանան, թե ինչի մասին է խոսքը։ Իհարե, քիչ թե շատ խելոքները պիտի որ հասկանան, բայց դե հո բոլորը խելո՞ք չեն ։

[Sagittarius]

Այսպիսի մի բան էլ եմ մտածում։ Մեզ համար, օրինակ, "ռ"-ն ու "ղ"-ն լրիվ տարբեր հնչյուններ են։ Բայց լսել եմ, որ ֆրանսիացու մոտ դրանք արտասանես, նրան կթվա, թե երկու անգամ նույն տառն ես ասում։ Երևի մեր ականջը փոքրուց սովորում է այդ հնչյունները տարբերել, իսկ ֆրանսիացու ականջը ոչ։ Գուցե նման բան էլ տեղի ունի անգլերենի՞ դեպքում։ Օրինակ, ինչպե՞ս տարբերել bad-ն ու bed-ը։ Եթե որոշ բրիտանական դիալեկտներում bad-ը ավելի շատ "բադ" է հնչում, ապա ամերիկյան անգլերենում երկուսն էլ ես "բեդ" եմ լսում։ Իսկ ամերիկացի՞ն։ Գուցե նրա համար դրանք նույնքան տարբեր են, որքան իմ համար "ռ"-ն ու "ղ"-՞ն։

մարդ էս բառերի պատճառով շատ հաճախ նույնիսկ վատ վիճակի մեջ ա ընկնում՝ beach, sheet, coke

[Sambitbaba]

Որպես անգլախոս միջավայրում ապրող՝ ասեմ, որ չեմ նկատել, որ ամերիկացիները միմյանց խոսքը հասկանալու հետ կապված դժվարություններ ունենան։ Փոխարենը նկատել եմ, որ հենց իրենք ոչ անգլախոսներին հասկանալու հարցում հաճախ են խնդիրներ ունենում։ Ընդ որում՝ հաճախ նույնիսկ այնպիսի դեպքերում, երբ խոսողը շատ հստակ է արտաբերում բառերը ու սխալներ չի անում։ Իրենց ականջն ուղղակի սովոր է հենց ամերիկյան առոգանությամբ անգլերեն լսելուն ու ընկալելուն, ինչքան էլ որ ԱՄՆ–ն էմիգրանտների երկիր լինի։ Ըստ իս, ամերիկացիների դեպքում ուղղակի մտածելակերպի, տրամադրվածության հարց է. իրենք էնքան սովոր են ամեն ինչ պատրաստի, ստանդարտեցված, առավելագույնս հեշտացված ու մատչելի ձևով ստանալուն, որ իրենց համար ամերիկյանից թեկուզ թեթևակի շեղվող արտասանությունն արդեն ահագին մեծ գլուխկոտրուկ է։ Իհարկե, խոսքը միջին վիճակագրական ամերիկացու մասին է։ Էդ ո՞նց է, որ ԱՄՆ–ում մյուս օտարերկրացիները հիմնականում իրար շատ լավ հասկանում են, բայց էդ նույն օտարերկրացիներին ամերիկացիները դժվարությամբ են հասկանում։

Իսկ ընդհանրապես չեմ կարծում, թե դա բնածին է, համոզված եմ, որ նրանց մեջ ապրելով՝ ժամանակի ընթացքում հնարավոր է նրանց նույնքան լավ հասկանալ, որքան իրենք իրենց կամ առնվազն դրան շատ մոտ։ Բայց դրանով հանդերձ՝ անգլերեն բանավոր խոսքը հասկանալու բարդությունը նաև հենց բուն լեզվի հնչողությունից է գալիս։

Ես ինքս առանձնապես լեզվին չեմ տիրապետում, որ վստահորեն արտահայտվեմ, բայց ինձ թվում է, որ մեգապոլիսներում նման խնդիրներ չպետք է որ ծագեն: Առավել ևս բրիտանական կամ աստրալիական անգլերենի դեպքում: Նույնիսկ մի քանի անգամ ականատես եմ եղել, թե ինչպես են իրենք հմտորեն անցնում "բրիտիշինգլիշի", բայց որ չհասկական՝ երբեք չի հանդիպել: Դե, եթե հասկանում են ճապոնացու, չինացու անգլերենը, աֆրո-անգլերենը, գանգերի անգլերենը…

[Ուլուանա]

Ես ինքս առանձնապես լեզվին չեմ տիրապետում, որ վստահորեն արտահայտվեմ, բայց ինձ թվում է, որ մեգապոլիսներում նման խնդիրներ չպետք է որ ծագեն: Առավել ևս բրիտանական կամ աստրալիական անգլերենի դեպքում: Նույնիսկ մի քանի անգամ ականատես եմ եղել, թե ինչպես են իրենք հմտորեն անցնում "բրիտիշինգլիշի", բայց որ չհասկական՝ երբեք չի հանդիպել: Դե, եթե հասկանում են ճապոնացու, չինացու անգլերենը, աֆրո-անգլերենը, գանգերի անգլերենը…

Ինձ թվում է՝ դրանք ստանդարտից դուրս դեպքեր են եղել։ Մեգապոլիսների հետ կապված ընդհանուր առմամբ համաձայն եմ, տրամաբանական է, ուղղակի ամերիկացիները մի քիչ ուրիշ տիպի ժողովուրդ են, էլի։ Առաջին գրառմանս մեջ արդեն գրել եմ՝ կոնկրետ ինչպիսի ։

[Ներսես_AM]

Ինձ մոտ էսպես է։ Մեկ ու կես տարվա մեջ լավացել է ընկալելը, արդեն շատ դեպքերում առանց առանձնակի լարվելու ընկալում ես ինչ են խոսում։ Բայց մի թեթև կողքից եթե աղմուկ կա, համարյա բան չեմ հասկանում, նույնիսկ եթե դեմ դիմաց խոսում են։ Փողոցում ուղեղս գերտաքանում ա խոսակցության հետևելուց։ Իսկ փաբերում, իսկի չեմ էլ փորձում ինչ որ բան հասկանալ ընկալել, խելոք նստում գարեջուրս եմ խմում ու գլխով անում
Բայց ոչ անգլիախոս երկրների մարդկանց շատ ավելի հեշտ է հասկանալը։ Իրենք, իմ նման՝ նախադասությունները կազմում են կարճ ու հասկանալի, իրենց՝ բնիկների համեմատ շատ համեստ բառապաշարի, դարձվածքների ու սլենգի իմացության սահմաններում։
Հետո բնիկները բազմապիսի բարբառներով են խոսում, որոնք շատ հաճախ ոնց որ երևանցու համար Գորիսի բարբառ լինի։ Չնայած որոշ ժամանակ անց վարժվում ես։ Դրանցից ոմանք բավականին զվարճալի են հնչում։ Ինձ նորզելանդական բարբառն ա մի այլ կարգի բացում
Որպես բոնուս մի հատ էլ տեսանյութ անգլերենի մասին․

[Ձայնալար]

Հա լավ, բա ի՞նչ անենք:

[ivy]

Ինձ թվում է, ամեն ինչ ժամանակի հարց է: Ես էլ առաջ շատ դժվար էի հասկանում անգլիախոսներին, որոնց մայրենին անգլերենն է, ֆիլմեր դիտելիս էլ նույն խնդիրն էր: Բայց ժամանակի հետ անցան էդ դժվարությունները: Համալսարանում սովորելիս ամերիկացիների, կանադացիների ու բրիտանացիների հետ շփումը շատ էր. ընթացքում հետզհետե ականջս վարժվեց, իսկ հետո էլ էստեղի առաջին աշխատավայրումս, որտեղ բոլոր աշատողները բացառապես մայրենի անգլիախոսներ էին, արդեն կարելի է ասել վերջնականապես անցավ էդ խնդիրը:
Բայց ինչպես Ուլուանան ասեց, հատկապես ամերիկացիների մոտ շատ եմ նկատել, որ օտարերկրացու անգլերենը հասկանալու հետ խնդիրներ ունեն: Ուրիշ ոչ մեկի մոտ դա էդքան ընդգծված չի, ինչքան հենց իրենց: Գերմաներենը, որ կատաստրոֆիկ դժվար լեզու եմ համարում, ու թե արտասանության, թե քերականության մեջ շատ դժվարություններ կան, դե առնվազն ինձ համար, երբևէ չի եղել, նույնիսկ էն ամենասկզբներում, որ անգամ ամենաջարդված գերմաներենս որևէ մեկը չհասկանա, որովհետև մարդիկ մի քիչ գոնե ջանք են գործադրում քեզ հասկանալու՝ իմանալով, որ օտարերկրացի ես: Իսկ ամերիկացիների դեպքում, մի հնչյուն էնպես չարտասանեցիր, արդեն էշացած վրադ են նայում՝ առանց իրենց ուղեղը մի քիչ աշխատացնելու ջանք գործադրելու...

[One_Way_Ticket]

Բայց ոչ անգլիախոս երկրների մարդկանց շատ ավելի հեշտ է հասկանալը։ Իրենք, իմ նման՝ նախադասությունները կազմում են կարճ ու հասկանալի, իրենց՝ բնիկների համեմատ շատ համեստ բառապաշարի, դարձվածքների ու սլենգի իմացության սահմաններում։

Հիմնականում հա։ Բայց մեկ մեկ սեփական շատ ուժեղ ակցենտով են խոսում։ Մի անգամ մի դանիացու խոսքի կեսը հազիվ էի հասկանում, որովհետև ոնց որ դանիերեն խոսեր։

Հետո բնիկները բազմապիսի բարբառներով են խոսում, որոնք շատ հաճախ ոնց որ երևանցու համար Գորիսի բարբառ լինի։ Չնայած որոշ ժամանակ անց վարժվում ես։

Հա, որոշ բարբառներ "կաշմառ" են։ Վերջերս "Passport to Pimlico" հին անգլիական ֆիլմը փորձեցի դիտել։ Մոտ քսան րոպեից նյարդերս չդիմացան, անջատեցի, որովհետև մոտ 90%-ը ասածների չէի հասկանում։ Cockney բարբառով էին խոսում։

Դրանցից ոմանք բավականին զվարճալի են հնչում։ Ինձ նորզելանդական բարբառն ա մի այլ կարգի բացում

Իսկ նոր զելանդացիները ո՞նց են խոսում։ Եթե ավստրալացիների նման, ես նրանց համեմատաբար նորմալ հասկանում եմ։ Պարզապես պետք է հիշել, որ "էյ"-ի փոխարեն նրանք "այ" են ասում, իսկ "այ"-ի փոխարեն "օյ"