Երկինքը մոխրագույն էր: Օդի մեջ ձմռան դեմքն էր մշուշվում, որը պահի տակ վերանում էր Մարոյի տեսադաշտից, երբ մեքենան ընկնում էր ճանապարհի փոսերի մեջ:
- Լսի էս գիշերվա կեսին այսքան մարդ ինչ է անում էս տան մոտ:
- Այդ տունն է…
- Վայ տատի, տատի,- ասաց Աննան եւ կանգնեցրեց ավտոմեքենան:
Ամբոխը թեքվեց դեպի մոտեցող նորեկները:
- Հերթ կանգնեք,- ասաց ամբոխի ամենավերջում կանգնած շեկ անձրեւանոցի մեծությամբ չոլկայով տիկինը ու, գլուխը թափահարելով, քիթը ցցեց դեպի անհայտություն:
- Լսի ինչ հերթ, էս ուր ենք եկել, էս ուր հասցրեց մեզ էդ խելառ կնիկը. Ձորի Թաղում էլ էին մեզ լավ կերակրում:
Աննան փորձում էր վախը թաքցնել` հավաքելով ճակատի կնճիռները, բայց ձեռքերի շարժումները մատնում էին նրան: Մարոն հանգիստ էր: Երկու ժամ հետո հերթը հասավ եւ ամբողջությամբ կանաչ սաղարթով պատված տան միջից մի ձայն լսվեց.
- Մեկ հոգի կարող է ներս մտնել:
Աննան զայրացավ, բայց լռեց: Մարոյի առջեւ դուռը բացվեց ուղղահայաց ձեւով. ինքն էլ չհասկացավ, թե ինչպես մուտք գործեց տուն:
Տունը կանաչ էր, տան ներսում մի հսկա խնձորի ծառ էր աճել, որի հենց ճյուղերի մեջ էին պատրաստված տան դարակները, պահարանը, իսկ ամենավերեւի ճյուղը վերածվել էր ջահի:
Առջեւում կանգնած էր անտեսանելի դիմագծերով մի մարդ: Երբ Մարոն մոտեցավ նրան, անհայտ մարդու դեմքը նմանվեց իր տատիկի դիմագծերին: Մարոն բղավեց…
Անհասկանալին ծառից մի խնձոր պոկեց ու սկսեց հանգիստ կտրել այն: Մարոն կարճատեւ լռությունից հետո հավաքեց ինքն իրեն ու դիմեց անհասկանալի երեւույթին:
- Ինչու տատիս երազի մեջ չէիք թողնում, որ ներս մտներ այս սենյակ,- զայրացած հարցրեց Մարոն:
- Տատդ միշտ էլ հնարավորություն է ունեցել մուտք գործել այս սենյակ ու միշտ էլ իմացել է, որ մի օր այլեւս չի կարողանա մուտք գործել,- տղամարդու ձայնով պատասխանեց անհասկանալին:
- Ինչու:
- Այն մարդը, ով մուտք է գործում այս սենյակ, միշտ ձգտում է վերադառնալ այստեղ, բայց եւ միշտ իմանում է, որ մի օր կզրկվի այդ հնարավորությունից: Դու եւս բացառություն չես:
- Ավելի պարզ:
- Տատիկիդ երազն ունի շատ պարզ բացատրություն: Եթե մարդիկ չեն կարողանում օգտագործել ոչ իրենց ձեռքերը, ոչ էլ ոտքերը, եւ նրանց առջեւ փակվել են բոլոր դռները, նշանակում է, որ նրանք վերածվել են անզգացմունքային էակների: Ավելի կարճ ասած` աշխարհի վերջն արդեն սկսվել է:
Մարոն արթնացավ` քրտնած ճակատով եւ ծանր շնչառությամբ: Մի քանի վայրկյան անց բջջայինը զնգաց: Գրված էր` Աննա: Մարոն անմիջապես պատասխանեց հեռախոսին:
-Ան…
- Գալիս ես վաղը գնանք աշխարհի վերջին նվիրված ռոք համերգի:
Հարցական, շեշտ եւ չակերտներ չեմ կարողանում դնել նոր տառատեսակիս պատճառով, ներողություն եմ խնդրում դրա համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ