Varzor (09.10.2012)
Sagittarius (09.10.2012), Գալաթեա (09.10.2012)
Պրահան հաստատ հ-ով են ասում Չեխիայում, մայրիկիս մորաքույրն այնտեղ է ապրում բայց Անուկը կհաստատի ռուսերենի Գ-ն Հ թարգմանելու վնասական հետևանքները, երբ Պոլ Գելլիկոյի անունը թարգմանել էին «Պոլ Հալիկո»
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Տրիբուն (09.10.2012)
Malxas (09.10.2012)
հ ա կարդացվում
Էդ ասում եմ որպես Չեխիայում ապրած ու մի քիչ էլ չեխերեն իմացող:
Բայց Պրահա-Պրագա հարցն իրոք ահավոր ա: Մինչև 90-ականների վերջը Պրագա ձևն էր պաշտոնական, բայց հետո լեզվի տեսչությունը Պրահան սարքեց ճիշտ: Նենց որ որոշ մարդիկ էնտեղ նստած իրենց համար հանկարծակի որոշել են, որ Պրահան ա ճիշտ: Ուֆ է: Չեմ հասկանում՝ լեզվի տեսչությունն ինչի համար ա, եթե մի որոշում ընդունելուց առաջ մանրամասն վերլուծություն չեն անում:
Ինչ վերաբերում ա ընդհանուր տառադարձման երևույթին ու Ռայի բերած օրինակներին: Մի քիչ համաձայն չեմ t-th-ի կանոնի հետ: Եթե նայենք ավելի հին բառերին, կտեսնենք, որ անգլերենում ասում են tea, հայերենում՝ թեյ:
Ամեն դեպքում, ինձ թվում ա՝ ցանկացած բառ տառադարձելիս երկու բան պետք ա հաշվի առնել.
1. թե ինչպես ա տվյալ բառը հնչում օրիգինալ լեզվում
2. թե ինչքանով ա էդ հնչողությունը հակասում կամ հարմարվում հայերենի հնչյունաբանությանը
Բացառապես տառային տառադարձմանը կտրականապես դեմ եմ, որովհետև էդ դեպքում բառը կարա լրիվ ուրիշ կերպ արտասանվի հայերենում: Իսկ բացառապես հնչյունային տառադարձումն էլ անհնար ա, որովհետև լիքը հնչյուններ կան, որ հայերենում չկան, կան նաև հնչյունային համադրություններ, որոնք մեզ համար դժվարարտասանելի են:
Մի անգամ ինձ քննադատեցին հոլանդերենի g-ն խ տառադարձելու համար: Ախր ինչու՞ չէ, եթե մենք ունենք խ հնչյունը: Թող անգլոամերիկացիներն էդ բոլոր աշխարհագրական անունները գ-ով արտասանեն:
Հա, ի դեպ, լինելով հնչյունային տառադարձման կողմնակից՝ այնուամենայնիվ դեմ եմ վաղուցվանից տառադարձված բառերը նոր տարբերակներով փոխարինելուն: Օրինակ, Փարիզը վաղուց արդեն հայերենում ընդունված ձև ա, կարիք չկա Պաղի սարքելու:
Շին, բարբառից ա կախված: Որոշ բարբառներում էլ հ-ի նման բան ա լսվում:
Ստանդարտ իսպաներենում [ɣ] ա, որը հնչեղ վելար ֆրիկատիվ ա (կներեք ոչ հայեցի տերմիններիս համար) ու հնչում ա ղ-ի նման, բայց լեզուն ոչ թե հանգիստ վիճակում ա, այլ մոտենում ա փափուկ քիմքին
Իսկ j-ն կարդացվում ա [x], որը [ɣ]-ի խուլն ա: Դա մեր հայերենի մաքուր խ-ն չի. նորից, լեզուն մոտենում ա փափուկ քիմքին այն արտասանելու համար:
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 11.10.2012, 19:21:
Շինարար (11.10.2012)
Թեյը տառադարձում չի անգլերենից, ի գիտություն չինարենի Մին Նան բարբառից ա, ի սկզբանե ներմուծվել ա որպես thee Մանդարինով նույն հիերոգլիֆը կարդացվում ա «չա»:
Հարմարվելուն որ նայենք, Սուոմին ու Բհարատան Ֆինլանդիայից ու Հնդկաստանից վատ չեն հնչում, հա
Հնչյունային տառադարձումը պատճառ ա դառնում, օրինակ, որ Jon (Jonathan, Հովնաթան անվան կրճատ տարբերակը), Jon (Seán իռլանդական անվան տառադարձումներից մեկը, կհավատաք, թե չէ, բայց ծագում է նույն արմատից, ինչ Հովհաննես անունը), John (անգլերենի սեփական Հովհաննեսը) թարգմանվում են նույն զահրումար Ջոնն ու թարգմանություններուն լիքը մթնոլորտ է կորում (հնարավոր այլընտրանքային տառադարձման տարբերակ է՝ Ջոն, Շոն, Ջոուն), կամ որ Տեթիս ու Թետիս աստվածուհիները նույնացվում են: Ես կողմ եմ մշակութային-կոնտեքստային տառադարձմանը. նախ հաշվի է առնվում բառի ծագումն ու մշակութային կոնտեքստը, հնչողությունների ծագումները, հնարավոր տառադարձման տարբերակները, որպեսզի տառադարձումն ու բառի նախնական ձևն ունենան միանշանակ տրամաբանական կապ ու մեկից մյուսը հնարավոր լինի վերարտադրել: Հետո ընտրվում է ստացված տարբերակներից առավել վերջնական լեզվի կոնտեքստին համապատասխանը:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Բայց չեմ ասել, որ անգլերենից փոխառություն ա թեյը: Այլ ասում էի, որ չնայած անգլերենում t-ով ա գրվում, հայերենում թ ա արտասանվում՝ անկախ նրանից, թե ոնց ա մտել երկու տարբեր լեզուների մեջ նույն ծագումն ունեցող բառը: Ավելին ասեմ՝ ֆրանսերենում th-ով ա գրվում, բայց ֆրանսերենում th-ը հենց թ էլ կարդացվում ա, ի տարբերություն t-ի, որն ավելի շուտ տ ա հնչում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ