Միասեռականների մասին ֆիլմի ցուցադրություն Տիկնիկային թատրոնում

[keyboard]

Ինձ թվում ա դու ու Աթեիստը կլնեք:

Չէ է, ես Արտակին ախպեր եմ համարում, էդ ինցեստ կլինի, չեղավ

[keyboard]

One_Way_Ticket-ը շատ դիպուկ է արտահայտվում:

Խնդիրն այն է, որ կան որոշ "անմեղ հոգիներ", որոնք դեռ չգիտեն, թե ինչն է լավը կամ առողջը ընդհանուր, համամարդկային արժեքների տեսակետից: Եվ եթե պատահաբար այնպես է ստացվում, որ ասենք մանկապարտեզի զուգարանում տղա երեխան տեսնում է մեկ այլ տղա երեխայի անդամը ու, ասենք զուտ հետաքրքրասիրությունից, ուզում ձեռք տալ նրան, պետք չէ այդ երեխային միանգամից հիացած աչքերով վրա տալ ու բացատրել, թե. "Դա նորմալ է": Շատ հնարավոր է, որ այդ երեխան ոչ մի հորմոնալ և այլ տիպի կամ տեսակի պրոբլեմ էլ չունի ու եթե նորմալ պայմաններում մեծանա, կդառնա նորմալ /բառից չկպչել/ տղամարդ: Ու եթե նրան հանգիստ տոնով բացատրել, որ. "դա վատ բան է" /լայն իմաստով/, մենք. "մի հոգի կփրկենք", բայց եթե հիացած տեսքով խոսենք. "սիրահարված արքայազնների" մասին, հնարավոր է, որ կանացի սեռի նկատմամբ նրա մոտ ձգտում երբեք էլ չարթնանա: Արդյունքում, որպես արդյունք ավելորդ, ես կասեի չափից ավելի "դեմոկրատիայի", մենք կունենանք չարիք, այլ ոչ թե բարիք:

Լիոն ախպեր, իսկ ավելի ճիշտ չի՞ լինի դա ուղղակի անտեսել, ուղղակի այնպես անել, որ դա ոչ նորմալ, ոչ աննորմալ է, ուղղակի ոչ հակառակը համոզել երեխային, ոչ էլ փորձել ինչ որ բան բացատրել, չանել ոչինչ, ավելի նպատակահարմար չէ՞ ինչ ես կարծում
Օրինակ մի անգամ ականատես եղա մի տեսարանի, երբ փողոցում, երեխան մորն ասաց, որ մանկապարտեզում տեսել է իրենց խմբի Անահիտի բաց ոռիկը Մայրը շատ հանգիստ տոնով ասաց, բայց ո՞վ չունի էդ նույն ոռիկից և պետք չէ դա ինչ-որ արժեքավոր բան համարել ու թեման փակեց:
Էսա իմ կարծիքով ամենաճիշտ մոտեցումը, ուղղակի անտեսել, անգամ եթե մայրը չարձագանքեր նրա ասածին, դա էլ նորմալ կլիներ, երեխան արդեն կգար այն համոզման, որ իր տեսածն ու արածը, ոչ մի գերբնական ու արժեքավոր բան չի պարունակում, քանզի, եթե երեխային ասվի, վաաայ, էդ ինչ ես արել, մոյւս անգամ անես ականջներդ կպոկեմ, աչքերդ կհանեմ, երեխան ինքնստինքյան կգնա նրան, որ եթե դա արգելվում է ուրմեն մի արժեքավոր բան կա դրա մեջ ու սենց շարունակ, անտարբերություն եղբայր, սա է մեզ հուզող հարցերի լուծումը

[One_Way_Ticket]

Ձայ, ես որ երեխա էի, գդալը ձախ ձեռքով էի բռնում։ Համոզեցին, սկսեցի աջով բռնել։ Հիմա լրիվ աջլիկ եմ։ Եթե այն ժամանակ ասեին, որ դա լրիվ նորմալ է, գուցե ձախլիկ լինեի հիմա, ու ինձ անհարմար լիներ գրելը։ Գուցե և միևնույնն է աջլիկ լինեի։ Եսիմ։

Նույնասեռականության պահով հետդ համաձայն չեմ։ Համարում եմ, որ կարելի է դառնալ էլ, թարկել էլ։ Իմ կարծիքով այդ տիպի հարցերում շրջապատի ու քարոզչության ազդեցությունը մեծ է։ Ես առաջին անգամ համեմատաբար ուշ եմ սիրահարվել, 12 տարեկանում։ Դասարանից մի-երկու տղա որոշել էին հարց ու փորձ անել, պարզել ում սիրածը ով է։ Ինձ հարցրին, թե ով է դասարանի աղջիկներից սիրածս, ասի, որ սիրած չունեմ։ Չէի էլ պատկերացնում, թե դա ոնց է լինում։ Ասին՝ չէ, բա մեկին ասա։ Մի փոքր մտածեցի, մեկին ասացի։ Հետո սկսեցի մտածել այդ մասին, աստիճանաբար զգացմունքներ հայտնվեցին այդ աղջկա հանդեպ Գուցե եթե պարտադիր պայման չդրվեր, որ աղջիկ պիտի լինի, ես տղայի անուն տայի, ամեն ինչ ուրիշ կե՞րպ դասավորվեր

[Lion]

Լիոն ախպեր, իսկ ավելի ճիշտ չի՞ լինի դա ուղղակի անեսել, ուղղակի այնպես անել, որ դա ոչ նորմալ, ոչ աննորմալ է, ուղղակի ոչ հակառակը համոզել երեխային, ոչ էլ փորձել ինչ որ բան բացատրել, չանել ոչինչ, ավելի նպատակահարմար չէ՞ ինչ ես կարծում
Օրինակ մի անգամ ականատես եղա մի տեսարանի, երբ փողոցում, երեխան մորն ասաց, որ մանկապարտեզում տեսել է իրենց խմբի Անահիտի բաց ոռիկը Մայրը շատ հանգիստ տոնով ասաց, բայց ո՞վ չունի էդ նույն ոռիկից և պետք չէ դա ինչ-որ արժեքավոր բան համարել ու թեման փակեց:
Էսա իմ կարծիքով ամենաճիշտ մոտեցումը, ուղղակի անտեսել, անգամ եթե մայրը չարձագանքեր նրա ասածին, դա էլ նորմալ կլիներ, երեխան արդեն կգար այն համոզման, որ իր տեսածն ու արածը, ոչ մի գերբնական ու արժեքավոր բան չի պարունակում, քանզի, եթե երեխային ասվի, վաաայ, էդ ինչ ես արել, մոյւս անգամ անես ականջներդ կպոկեմ, աչքերդ կհանեմ, երեխան ինքնստինքյան կգնա նրան, որ եթե դա արգելվում է ուրմեն մի արժեքավոր բան կա դրա մեջ ու սենց շարունակ, անտարբերություն եղբայր, սա է մեզ հուզող հարցերի լուծումը

Իսկ վատ կլինի, որ հանգիստ բացատրեն, որ դա նորմալ չի? Այս դեպքում ինչ ենք կորցնում? Կարծում եմ` ոչինչ, իսկ փոխարենը ստանում ենք. "մեկ փրկված հոգի" Ուղղակի պետք չէ այդ ամենից հիստերիա սարքել ու ընկնել արևմտյան ծայրահեղականությունների գիրկը - դրանք այնտեղ են հասել, որ արդեն. "հայր" ու "մայր" տերմիններն են փոխում: Էդ մեզ պետքա?

[keyboard]

Իսկ վատ կլինի, որ հանգիստ բացատրեն, որ դա նորմալ չի? Այս դեպքում ինչ ենք կորցնում? Կարծում եմ` ոչինչ, իսկ փոխարենը ստանում ենք. "մեկ փրկված հոգի" Ուղղակի պետք չէ այդ ամենից հիստերիա սարքել ու ընկնել արևմտյան ծայրահեղականությունների գիրկը - դրանք այնտեղ են հասել, որ արդեն. "հայր" ու "մայր" տերմիններն են փոխում: Էդ մեզ պետքա?

Չէ, պետք չի, համաձայն եմ, բայց իմ ասածն ուրիշա, հիմա եթե ես իմ երեծուն ասեմ, որ իրանք քխ են, իրանց վառելա պետք, դրանով հաստատ ավելի մեծ հետաքրքրություն կառաջացնեմ մոտը, քան որ ասեմ, սովորական մարդիկ են, իրնաց մոտ մի քիչ թարս բաներ կա ու վերջ, ինքը ել չի ձգտի դրա մանրամասներն իմանալ հաստատ:
Իմ ասածն էտ ա ախպեր ջան, մնացած ինչ որ նրանց տրամադրումա, էլի մեր ձեռքւմա, մեր ճիշտ մոտեցմնա մեջա:

Հ.Գ. Էդ տարիքում նորմալ-աննորմալ դվարա հասկացնել, բայց անտեսելով դա, շատ հեշտ կարելիա մոռացնել, իսկ բացատրել խոսելով, կարելիա խորացնել ու հետաքրքրություն առաջացնել

[Ձայնալար]

Ձայ, ես որ երեխա էի, գդալը ձախ ձեռքով էի բռնում։ Համոզեցին, սկսեցի աջով բռնել։ Հիմա լրիվ աջլիկ եմ։ Եթե այն ժամանակ ասեին, որ դա լրիվ նորմալ է, գուցե ձախլիկ լինեի հիմա, ու ինձ անհարմար լիներ գրելը։ Գուցե և միևնույնն է աջլիկ լինեի։ Եսիմ։

Նույնասեռականության պահով հետդ համաձայն չեմ։ Համարում եմ, որ կարելի է դառնալ էլ, թարկել էլ։ Իմ կարծիքով այդ տիպի հարցերում շրջապատի ու քարոզչության ազդեցությունը մեծ է։ Ես առաջին անգամ համեմատաբար ուշ եմ սիրահարվել, 12 տարեկանում։ Դասարանից մի-երկու տղա որոշել էին հարց ու փորձ անել, պարզել ում սիրածը ով է։ Ինձ հարցրին, թե ով է դասարանի աղջիկներից սիրածս, ասի, որ սիրած չունեմ։ Չէի էլ պատկերացնում, թե դա ոնց է լինում։ Ասին՝ չէ, բա մեկին ասա։ Մի փոքր մտածեցի, մեկին ասացի։ Հետո սկսեցի մտածել այդ մասին, աստիճանաբար զգացմունքներ հայտնվեցին այդ աղջկա հանդեպ Գուցե եթե պարտադիր պայման չդրվեր, որ աղջիկ պիտի լինի, ես տղայի անուն տայի, ամեն ինչ ուրիշ կե՞րպ դասավորվեր

Էն ա ասա մազապուրծ ես եղել էլի

[Շինարար]

Ձայ, ես որ երեխա էի, գդալը ձախ ձեռքով էի բռնում։ Համոզեցին, սկսեցի աջով բռնել։ Հիմա լրիվ աջլիկ եմ։ Եթե այն ժամանակ ասեին, որ դա լրիվ նորմալ է, գուցե ձախլիկ լինեի հիմա, ու ինձ անհարմար լիներ գրելը։ Գուցե և միևնույնն է աջլիկ լինեի։ Եսիմ։

Նույնասեռականության պահով հետդ համաձայն չեմ։ Համարում եմ, որ կարելի է դառնալ էլ, թարկել էլ։ Իմ կարծիքով այդ տիպի հարցերում շրջապատի ու քարոզչության ազդեցությունը մեծ է։ Ես առաջին անգամ համեմատաբար ուշ եմ սիրահարվել, 12 տարեկանում։ Դասարանից մի-երկու տղա որոշել էին հարց ու փորձ անել, պարզել ում սիրածը ով է։ Ինձ հարցրին, թե ով է դասարանի աղջիկներից սիրածս, ասի, որ սիրած չունեմ։ Չէի էլ պատկերացնում, թե դա ոնց է լինում։ Ասին՝ չէ, բա մեկին ասա։ Մի փոքր մտածեցի, մեկին ասացի։ Հետո սկսեցի մտածել այդ մասին, աստիճանաբար զգացմունքներ հայտնվեցին այդ աղջկա հանդեպ Գուցե եթե պարտադիր պայման չդրվեր, որ աղջիկ պիտի լինի, ես տղայի անուն տայի, ամեն ինչ ուրիշ կե՞րպ դասավորվեր

Էս առակը ակումբում տարբեր թեմաներում արդեն երրորդ անգամ եմ պատմում, բայց դե ժողովրդի իմաստությունը էնպիսին ա, որ ամեն տեղ ա պետք գալիս

Էս մի մարդ իր տղային մեղքերից զերծ պահելու համար անմարդաբնակ կղզում ա պահում, որ կնոջ երես չտեսնի մինչև չափահաս դառնալը: Տասնութը որ լրանում ա, տանում ա քաղաք ման ածելու, տարբեր բաներ ցույց տալու, ճանապարհին երեք աղջիկ են անցնում, տղան հորը հարցնում ա, թե այ հեր, էս ի՞նչ են: Հայրն էլ բա՝ հեչ, տերտերի սագերն են… Վերջը, որ վերադառնում են կղզի, հերը հարցնում ա, թե այ տղա ջան, էսքան բան տեսար էսօր, ի՞նչը քեզ ամենից շատ դուր եկավ, ի՞նչ կուզենայիր ունենալ, ասում ա՝ հերա, շատ բաներ դուրս եկան, բայց ամենաշատը կուզենայի էն տերտերի սագերից մի հատ ունենայի

One_Way_Ticket ջան, ինձ թվում ա՝ չիմանայիր էլ, որ պետք ա աղջկա սիրել, էլի աղջկա կսիրեիր

[Lion]

Չէ, պետք չի, համաձայն եմ, բայց իմ ասածն ուրիշա, հիմա եթե ես իմ երեծուն ասեմ, որ իրանք քխ են, իրանց վառելա պետք, դրանով հաստատ ավելի մեծ հետաքրքրություն կառաջացնեմ մոտը, քան որ ասեմ, սովորական մարդիկ են, իրնաց մոտ մի քիչ թարս բաներ կա ու վերջ, ինքը ել չի ձգտի դրա մանրամասներն իմանալ հաստատ:
Իմ ասածն էտ ա ախպեր ջան, մնացած ինչ որ նրանց տրամադրումա, էլի մեր ձեռքւմա, մեր ճիշտ մոտեցմնա մեջա:

Հ.Գ. Էդ տարիքում նորմալ-աննորմալ դվարա հասկացնել, բայց անտեսելով դա, շատ հեշտ կարելիա մոռացնել, իսկ բացատրել խոսելով, կարելիա խորացնել ու հետաքրքրություն առաջացնել

Վառել պետք չի, ոչ մեկին - հաստատ Ուղղակի երբ ագիտացիա է արվում, այն էլ երբեմն ակտիվ /գեյ պառադներն օրինակ/, դրանք հասարակության մեծամասնության մոտ ագրեսիվ մղումներ են առաջացնում: Այդ մեծամասնությանը սկսումէ թվալ, թե ինչ-որ բան իրենցից ուզում են խլել, սկսում է գործել ինքնապաշտպանության մղումը, իսկ դա հզոր ուժ է - բոլորս էլ հիշում ենք, թե էշը ոնց էր առյուծին քացահարում: Նույն գեյ-պառադների վերաբերյալ շատ գեյեր իրենք էլ բացասական մոտեցումներ ունեն:

Իրական գեյերին էս սաղ շուխուռը հեչ պետք չի...

[Chuk]

Թեման ի սկզբանե ոչ թե միասեռականներն էին, այլ ինչ-որ ֆիլմի ցուցադրումը, որը մի խումբ մարդիկ համարում էին անթույլատրելի ու եսիմ ինչ: Ֆիլմը ցուցադրվելու էր փոքրիկ դահլիճներում, նայողները լինելու խիստ սահմանափակ թվով մարդիկ: Սակայն աղմուկը եղավ հսկայական, արդյունքում շատ մարդիկ ֆիլմը նայեցին արդեն ոչ դահլիճում, այլ իրենց համակարգչի դիմաց՝ համացանցով:

Էս ամեն ինչն ինչու՞ եմ գրում: Քիչ առաջ այնպես ստացվեց, որ նայեցի «Կարգին սերիալ 5»-ը: Հայկը՝ Վարդանը չկար: Ինքը հիմա ԱՄՆ-ում է: Սյուժետային գիծը փոխվել է: Այժմ Մկոյի (Արկադիի) հետ սերիալում խաղում է Հովոն (կինոյում կերպարի անունը չմտապահեցի, կարծես թե Գեորգի): Ու այս Գեորգին ըստ ամենայնի մարմնավորում է երկնագույնի կերպար, ով եկել է ԱՄՆ-ից:

Հիմա ինձ հետաքրքրում է, թե արդյո՞ք կինոցուցադրման դեմ այդպես «ըմբոստ պայքար մղողները» կհավաքվե՞ն Արմենիա հեռուստաընկերության մոտ, փորձեն պարալիզացնել հեռուստաընկերության աշխատանքն ու պահանջեն արգելել «Կարգին Սերիալ 5»-ի ցուցադրումը:

[One_Way_Ticket]

Լավ, սենց բան ասեմ։ StrangeLittleGirl-ը ասում է, որ իր կուրսում առնվազն երեք գեյ կա։ Հիմա ինձ ասեք, իսկ ձեր կուրսում (Հայաստանում) քանի՞ մարդ կար, ով գուցե գեյ էր։ Մեր խմբում բոլոր տղաները աղջիկներով էին հետաքրքրվում։ Կողքի խմբերում էլ, ում հետ շփվել եմ, բոլորին աղջիկներն էին հետաքրքրում։ Պատահականությու՞ն է։ Թե՞ այնուամենայնիվ մեզ մոտ ու Եվրոպայում քարոզչության ու շրջապատի վերաբերմունքի տարբերության արդյունք։

[Chuk]

Լավ, սենց բան ասեմ։ StrangeLittleGirl-ը ասում է, որ իր կուրսում առնվազն երեք գեյ կա։ Հիմա ինձ ասեք, իսկ ձեր կուրսում (Հայաստանում) քանի՞ մարդ կար, ով գուցե գեյ էր։ Մեր խմբում բոլոր տղաները աղջիկներով էին հետաքրքրվում։ Կողքի խմբերում էլ, ում հետ շփվել եմ, բոլորին աղջիկներն էին հետաքրքրում։ Պատահականությու՞ն է։ Թե՞ այնուամենայնիվ մեզ մոտ ու Եվրոպայում քարոզչության ու շրջապատի վերաբերմունքի տարբերության արդյունք։

Իսկ երբևէ չե՞ս մտածել, որ գուցե եղել են մարդիկ, ովքեր իրականում եղել են միասեռական, բայց քո ու մյուսների ռեակցիաներից խուսափելու համար իրենց լրիվ այլ լույսի տակ են ներկայացրել, անգամ հորինել պատմություններ՝ իրենց ու աղջիկների միասին լինելու մասին և այլն: Հավատա, որ էդպես լինում է: Ու մեր հասարակությունում, քանի դեռ կա նման վերաբերմունք, մենք շատ հաճախ չենք իմանալու կողքիններից շատերի իրական սեռական կողմնորոշումը:

[Տրիբուն]

Խնդիրն այն է, որ արևմտյան տիպի հասարակություններում ոչ թե քարոզվում է տոլերանտություն հոմոսեքսուալների հանդեպ, որը, ինչպես տոլերանտություն ամեն մի տեսակ մեծ հաշվով լավ բան է, այլ, փաստացի, գնում է հոմոսեքսուալության մաքսիմում պրոպագանդա կամ մինիմում` այնպիսի պայմանների ստեղծում, որը մոտ է քարոզչությանը:

Լիոն ախպեր, էտ մի հատ ահավոր սխալ պատկերացում ա արևմտյան հասարակությունների մասին: Ես որ ոչ մի տեղ ուղղակի պրոպագանդա չեմ տեսել, ոչ էլ քարոզչություն եմ տեսել: Հենց էս պահին մենք արևմտյան երկրներում ապրող մի ղուրուշ ակումբակիցներ ունենք: Իրանց հարցրա, տես, որևէ մեկ պրոպագանդայի զոհ դառե՞լ ա էսքան ժամանակ:

[StrangeLittleGirl]

Իսկ վատ կլինի, որ հանգիստ բացատրեն, որ դա նորմալ չի? Այս դեպքում ինչ ենք կորցնում? Կարծում եմ` ոչինչ, իսկ փոխարենը ստանում ենք. "մեկ փրկված հոգի" Ուղղակի պետք չէ այդ ամենից հիստերիա սարքել ու ընկնել արևմտյան ծայրահեղականությունների գիրկը - դրանք այնտեղ են հասել, որ արդեն. "հայր" ու "մայր" տերմիններն են փոխում: Էդ մեզ պետքա?

Բայց ախր նորմալ ա

Լավ, սենց բան ասեմ։ StrangeLittleGirl-ը ասում է, որ իր կուրսում առնվազն երեք գեյ կա։ Հիմա ինձ ասեք, իսկ ձեր կուրսում (Հայաստանում) քանի՞ մարդ կար, ով գուցե գեյ էր։ Մեր խմբում բոլոր տղաները աղջիկներով էին հետաքրքրվում։ Կողքի խմբերում էլ, ում հետ շփվել եմ, բոլորին աղջիկներն էին հետաքրքրում։ Պատահականությու՞ն է։ Թե՞ այնուամենայնիվ մեզ մոտ ու Եվրոպայում քարոզչության ու շրջապատի վերաբերմունքի տարբերության արդյունք։

Նայի, իմ կուրսում կային տղաներ, որոնք հավանաբար գեյ էին, բայց երբեք ոչ ոք չէր կարող իմանալ, որովհետև, բնականաբար, Հայաստանում էինք ապրում: Համենայնդեպս, Հայաստանում ապրող գեյերի գիտեմ, որոնք իրենց սեռական կողմնորոշումը խիստ գաղտնի են պահում՝ վախենալով հոմոֆոբ վերաբերմունքից: Իսկ էստեղ խնդիր չունեն համակուրսեցիներս:

[Lion]

Տրիբուն ախպեր, մենակ ֆիլմերը հերիք են: Դրանցում գեյերը որպես կանոն ներկայացվում են դրական, առավելագույնը անհասկանալի, բայց յուրօրինակ լույսի տակ, իսկ դրանից էլ ուժեղ քարոզ? Իսկ դպրոցների այդ բոլոր հեիքաթները. "սիրահարված արքայազնների" մասին? Նման օրինակներ կարելի է տասնյակներով բերել: Ես չեմ ասում, թե ասենք ԱՄՆ-ի երեկոյան 9-ի լուրերով ասում են - դարձեք համասեռամոլ, չէ: Ուղղակի ստեղծում են մթնոլորտ, տոլերանտության ու քարոզչության սահմանին, որը հաճախ դե-ֆակտո քարոզչություն է դառնում...

[StrangeLittleGirl]

Լիոն ախպեր, էտ մի հատ ահավոր սխալ պատկերացում ա արևմտյան հասարակությունների մասին: Ես որ ոչ մի տեղ ուղղակի պրոպագանդա չեմ տեսել, ոչ էլ քարոզչություն եմ տեսել: Հենց էս պահին մենք արևմտյան երկրներում ապրող մի ղուրուշ ակումբակիցներ ունենք: Իրանց հարցրա, տես, որևէ մեկ պրոպագանդայի զոհ դառե՞լ ա էսքան ժամանակ:

Մեկը ես պրոպագանդա չեմ տեսել (անգամ Հոլանդիայում ապրելու ժամանակ): Հլը ավելին՝ ստեղ ավելի հեշտ ա հետերո լինելը, քան Հայաստանում էն պարզ պատճառով, որ ստեղ նորմալ տղաները քչություն չեն անում