Ֆբ-ից պատճենեմ ստեղ
Երբ ինչ որ ֆիլմ են ցույց տալիս, որտեղ ցուցադրվում է, թե ինչքան նեղված են մեր երկրի հաշմանդամները (գործի չեն ընդունում, տրանսպորտը հարմարեցված չի և այլն), ազգս նայում ա խանդաղատանքով։ Ոչ մեկի մտքով չի անցնում, որ դա հաշմանդամության քարոզ ա։
Երբ նույնը նկարում են ասենք նույնասեռականների մասին, ռեակցիան լրիվ հակառակն ա։
Նոր մտքովս անցավ որ պատճառը կարա լինի այն, որ 1-ին դեպքում մարդիկ գիտեն, որ իրենցից ոչինչ կախված չի, ոչինչ չի պահանջվում, թող կառավարությունը մի բան անի։
2-րդ դեպքում իրենցից յուրաքանչյուրը պետք է մի բան անի, ավելի ճիշտ չանի, չհայհոյի, չանպատվի, չծեծի և այլն։ ինձ թվում է դրանից ավել նրանց բան պետք չի։
Համենայն դեպս ֆիլմը, որի մասին ով ասես գրում ու արտահայտվում ա, (առանց նայելու) էդ մասին ա։ Մինչև դա քարոզ անվանելը ձևի համար նայեք։
Վերջիվերջո թշնամուն պետք ա լավ ճանաչել, եթե դրա դեմ եք պայքարում, համարում եք թշնամի, իմացեք, թե ինչ ա դա (կարող ա անակնկալի գաք)։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ