Միասեռականների մասին ֆիլմի ցուցադրություն Տիկնիկային թատրոնում

[Աթեիստ]

Չէի ուզում էս թեմայում բան գրել, բայց ստիպված պտի գրեմ: Բարդ բան չկա հասկանալու, որ այսպես կոչված "դեմոկրատ եվրոպացիք" ուզում են իրենց աղտը (կամ ախտը) տարածել մեր մոտ, նման կարծիք, իհարկե, արդեն հնչել է այստեղ: Եթե էտ երևույթը լիներ Հայաստանում, իսկ չլիներ Գերմանիայում, ապա պարզից էլ պարզա, որ Գերմանացիք մեզ կքննադատեին` ասելով, որ էտ չեք արա այ գոմեսներ, իսկ հիմա իրանք խրվել են դրա մեջ ու էտ առումով ընկերներ, համախոհներ են ման գալիս, որպեսզի այդ երևույթը դառնա սովորական, նորմալ: Մի թողեք, որպեսզի այդ երևույթը մուտք գործի ձեր ընտանիքներ, մի եղեք անտարբեր` ինչ ըլնումա ըլնի կարգավիճակով (հա ինչ անենք որ...) : Հ.Գ. Այս երևույթը Չքննադատողները թող մի հատ բան մտածեն. "Դուք կուզեիք, որ ձեր որդին լիներ հոմոսեքսուալիստ ?": Այսքանը!!!:

1. Ես չեմ պատրաստվում որոշեմ երեխաներիս սեռական կոմղնորոշումը, ու չեմ պատրաստվում նրանցից երես թեքել, եթե այն (կողմնորոշումը) հասարակությանը դուր չեկավ, կարևորը երեխաս երջանիկ լինի։ Եթե նա պետք է տառապի ոչ թե սիրո բացակայությունից, այլ հասարակության վերաբերմունքից, ապա պետք է ազատվել նման «հասարակությանից»։
Կարճ ասած, ես դեմ չեմ, որ երեխաս լինի նույնասեռական, իսկ ուզել-չուզելը տեղին չի։

2. Սեռական կողմնորոշումը ձևավորվում է գիտակից, հասուն տարիքում, ու եթե էդ տարիքում զավակս էդ հարցերում պետք է իմ «ուզելով» շարժվի, որեմն ամոթ ինձ ու իմ տված դաստիարակությանը։Մնում ա սիրածի բոյն ու մազերի գույնը որոշեմ։

3. Ես նույնասեռականությանը վերաբերվում եմ այնպես, ինչպես ձախլիկությանը կամ օրգանների հայելային դասավորությանը։ Ինչքան էլ սովետում փորձեին «բուժել» ձախլիկությունը, դա հիվանդություն չի։