Միասեռականների մասին ֆիլմի ցուցադրություն Տիկնիկային թատրոնում

[One_Way_Ticket]

Ես մեծացել եմ մի տանը, որտեղ 1960-ականներից էս կողմ վերանորոգում արված չէր: Պատերը սևացած էին, տեղ-տեղ գաճը թափված: Դռները այնքան էլ լավ վիճակում չէին: Կահույքը հին էր ու ոչ այնքան հարմար: Ու հրաշալի կլիներ, եթե ես մեծանայի լավ վերանորոգված տանը, որտեղ կլիներ նոր ու թարմ կահույք, հարմարավետ: Իսկապես շատ լավ կլիներ: Բայց չնայած որ չկար, ես նորմալ մեծացել եմ: Նորմալ դաստիարակություն եմ ստացել: Նորմալ ապրել եմ: Ես չեմ կարծում, որ ես նորմալ կմեծանայի, նորմալ դաստիարակություն կստանայի, նորպալ կապրեի, եթե ինձ ամեն օր ծեծեին, եթե ինձ բանի տեղ չդնեին, եթե անընդհատ վիրավորեին, եթե առաջին անհրաժեշտության կարիքներս չբավարարեին (սնունդ, հագուստ):

Լավ, ուրիշ բան ասեմ, որ օրինակիդ համահունչ լինի։ Հաշմանդամների նկատմամբ վերաբերմունքը, որը էլի Եվրոպայում բարձր մակարդակի վրա է, այնտեղ հաշմանդամները իրենց կալյասկաներով ահագին ազատ շարժվելու հնարավորություն ունեն քաղաքներում։ Կամ մանկատների հարցը, այնպես արվեր, որ նորմալ պայմաններ լինեին որբ մանուկների համար։ Այնպես արվեր, որ ծերանոցներում ծերերը իրենց նորմալ զգային։ Իմ կարծիքով սրանք շատ ավելի առաջնային հարցեր են։ Իմ կարծիքով եվրոպական հաստատությունները գեյերի նկատմամբ վերաբերմունքի հարցին անհամաչափ, կասկածելի աստիճանի հասնող ուշադրություն են դարձնում։