Ակումբի պասիվացման պատճառները

[anslov]

որտև վերածվել էր պոլլլլնի սովետի;
ասեմ որ սովետից մենակ հոտ էր գալիս; հոտ, առանց համի, առանց բովանդակության ու որակի․․․
ու սենց, երբ որ ադաբրյամսի դարաշրջանը հոգնացրեց ցեկա կպըըսսի նախագահին ու գնաց ամերիկաներ, դուք մնացիք առանց պալիտ-բյուրոյի, ու շվարեցիք

[ivy]

Քաղաքականության բաժնում ամենաշատ շուխուռ անողներից վայթե ես ու Տրիբունն էինք, մեկ էլ՝ Վիշապը:

Պատերազմից հետո Վիշապն էլ պասիվացավ՝ Տրիբունից հետո:

Ինքս դեռ մտնում եմ, բայց վերջերս պատահում ա 2-3 օրը մեկ:
Իրոք շատ ափսոս ա:
Հրաշալի ու հետաքրքիր հարթակ ա..

Տրիբունի անհետանալը (հատկապես որ պատճառը գիտես) Ակումբում կատարված ամենատխուր բաներից էր, և, կարծում եմ, ուղիղ թե անուղղակի ձևով բոլորիս վրա էլ ազդեցություն ունեցավ:
Դրանից առաջ էլ Վիստը գնաց, որից անմիջապես հետո էլ պատերազմն էր:
Ու պարտությունից հետո առաջացած ակումբային աշխուժության ընթացքում ավելի լավ երևաց, թե ոնց ենք իրարից «հեռացել», ու որ իրար հետ խոսելու իմաստ չկա, եթե դրա արդյունքում մենակ ավելի ենք հեռանալու: Չնայած դա դեռ նախորդող թեմաներում էլ էր արդեն ակնհայտ՝ ինչ է տունը մեզ համար, դիսկրիմինացիոն անեկդոտներ, կովիդ և այլն:

[Գաղթական]

Ու պարտությունից հետո առաջացած ակումբային աշխուժության ընթացքում ավելի լավ երևաց, թե ոնց ենք իրարից «հեռացել», ու որ իրար հետ խոսելու իմաստ չկա, եթե դրա արդյունքում մենակ ավելի ենք հեռանալու: Չնայած դա դեռ նախորդող թեմաներում էլ էր արդեն ակնհայտ՝ ինչ է տունը մեզ համար, դիսկրիմինացիոն անեկդոտներ, կովիդ և այլն:

Այվի ջան, ճիշտն ասած վստահ չեմ, թե արդյո՞ք «իրարից հեռանալը» էս դեպքում ճիշտ արտահայտություն է ))

Իսկ երբևէ մոտ եղե՞լ ենք, մենք բոլորս, գաղափարապես, հոգեպես, սոցիալական կարգավիճակով, մասնագիտությամբ, քաղաքական կամ կրոնական հայացքներով, այլնով..

Չգիտես ինչի ես համոզված եմ, որ մենք (որոշ բացառություններով իհարկե) էնքան տարբեր ենք, որ եթե ծանոթանալուց/առնչվելուց լինեինք ռեալ կյանքում, շատ արագ կհասկանայինք, որ իրար հետ նույն տիպին չենք պատկանում ու ճանապարհներս նորից կբաժանվեին:

Ինչի՞ց է կազմված մարդու սոցիալական շփման շրջանակը.
հարազատներ, ընկերներ, կոլեգաներ
Սրանք հիմնական կատեգորիաներն են:

Առաջին երկուսը, տարիների ընթացքում, անընդհատ հղկվում են ու ֆիլտրվում, քանի որ մենք ենթագիտակցորեն կամ գիտակցված ձգտում ենք ինքներս մեզ շրջապատել մարդկանցով, որոնք շատ թե քիչ նույն արժեքներն ու հայացքներն ունեն՝ ինչ և մենք:

Ստացվում է, որ եթե մարդու աշխատանքային գործունեությունը և/կամ հոբբին չեն ենթադրում անդադար նորանոր մարդկանց հետ շփում, ապա մեր սոցիալական շփման շրջանակը հիմնականում անփոփոխ է մնում:

ՈՒ ստացվում է, որ քեզանից տարբերվող արժեքներ դավանողների կյանքի փիլիսոփայությանը դու անհաղորդ կմնաս, եթե հատուկ դրանք չորոնես ու գտնես օնլայն տիրույթում:

Հիմա էստեղ՝ Ակումբում, հիմնականում հավաքված են մտածող մարդիկ, որոնք շատ տարբեր մոտեցումներ ու համոզմունքներ ունեն՝ ամենատարբեր հարցերում:
ՈՒ, ըստ իս, մեզ բոլորիս առաջին հերթին միավորում է էդ ամենը քննարկելու ու հակառակ տեսակետների ծանոթանալու ցանկությունը:

Նաև սրանում էլ է կայանում էս հարթակի ողջ հմայքը, որ մեզ հնարավորություն է ընձեռում մաս կազմել նման մի միջավայրի:

Միակ խնդիրն այն է, որ ոչ միշտ է ստացվում դա անել քաղաքակիրթ ու մեկմեկու հանդուրժող մթնոլորտում:
Փոխադարձ վիրավորանքներ, ծաղր՝ սրանք երևույթներ են, որոնց դեմ ինքս էլ եմ անընդմեջ հանդես եկել՝ Ակումբում գտնվելուս ողջ ընթացքում:

[ivy]

Այվի ջան, ճիշտն ասած վստահ չեմ, թե արդյո՞ք «իրարից հեռանալը» էս դեպքում ճիշտ արտահայտություն է ))

Իսկ երբևէ մոտ եղե՞լ ենք, մենք բոլորս, գաղափարապես, հոգեպես, սոցիալական կարգավիճակով, մասնագիտությամբ, քաղաքական կամ կրոնական հայացքներով, այլնով..

Չգիտես ինչի ես համոզված եմ, որ մենք (որոշ բացառություններով իհարկե) էնքան տարբեր ենք, որ եթե ծանոթանալուց/առնչվելուց լինեինք ռեալ կյանքում, շատ արագ կհասկանայինք, որ իրար հետ նույն տիպին չենք պատկանում ու ճանապարհներս նորից կբաժանվեին:

Ինչի՞ց է կազմված մարդու սոցիալական շփման շրջանակը.
հարազատներ, ընկերներ, կոլեգաներ
Սրանք հիմնական կատեգորիաներն են:

Առաջին երկուսը, տարիների ընթացքում, անընդհատ հղկվում են ու ֆիլտրվում, քանի որ մենք ենթագիտակցորեն կամ գիտակցված ձգտում ենք ինքներս մեզ շրջապատել մարդկանցով, որոնք շատ թե քիչ նույն արժեքներն ու հայացքներն ունեն՝ ինչ և մենք:

Ստացվում է, որ եթե մարդու աշխատանքային գործունեությունը և/կամ հոբբին չեն ենթադրում անդադար նորանոր մարդկանց հետ շփում, ապա մեր սոցիալական շփման շրջանակը հիմնականում անփոփոխ է մնում:

ՈՒ ստացվում է, որ քեզանից տարբերվող արժեքներ դավանողների կյանքի փիլիսոփայությանը դու անհաղորդ կմնաս, եթե հատուկ դրանք չորոնես ու գտնես օնլայն տիրույթում:

Հիմա էստեղ՝ Ակումբում, հիմնականում հավաքված են մտածող մարդիկ, որոնք շատ տարբեր մոտեցումներ ու համոզմունքներ ունեն՝ ամենատարբեր հարցերում:
ՈՒ, ըստ իս, մեզ բոլորիս առաջին հերթին միավորում է էդ ամենը քննարկելու ու հակառակ տեսակետների ծանոթանալու ցանկությունը:

Նաև սրանում էլ է կայանում էս հարթակի ողջ հմայքը, որ մեզ հնարավորություն է ընձեռում մաս կազմել նման մի միջավայրի:

Միակ խնդիրն այն է, որ ոչ միշտ է ստացվում դա անել քաղաքակիրթ ու մեկմեկու հանդուրժող մթնոլորտում:
Փոխադարձ վիրավորանքներ, ծաղր՝ սրանք երևույթներ են, որոնց դեմ ինքս էլ եմ անընդմեջ հանդես եկել՝ Ակումբում գտնվելուս ողջ ընթացքում:

Գաղթական ջան, իհարկե բոլորս էլ տարբեր ենք, ինչպես բոլոր մարդիկ են իրարից տարբեր։ Բայց նայիր՝ ինչի միասն եմ խոսում։
Ակումբի վաղ շրջանի թեմաները որ նայես, քննարկումների բնույթը ավելի շատ բացահայտող է, մարդիկ դեռ շատ ջահել են, ամրացած հայացքներ չունեն, ազատ ու հանգիստ խոսում են իրար հետ, մտքերով կիսվում, միասին գաղափարներ զարգացնում, սկսում ինչ-որ բանի հավատալ կամ չէ։
Բայց հիմա, երբ Ակումբի հիմնական սերունդը քառասունի մոտերքն է, մի քիչ ուրիշ տիպի են քննարկումները։ Մարդիկ արդեն ամրացած մտածելակերպ ունեն, ու դրան հակադրվող հայացքներին էդքան տոլերանտ չեն վերաբերվում, մի երկու նախադասությունից հետո սկսում են իրար վրա հարձակվել, ավելի խորը կոնֆլիկտներ են լինում, որի հետևանքով հարաբերություններ են փչանում։ Էն, ինչ առաջ հավես ընկերական խոսքուզրույց էր, ժամանակի հետ վերածվում է գաղափարային բախումների ու դրանից առաջացող միջանձնային կոնֆլիկտների։

Հարցն էն է, որ սա հազարավոր մարդկանց մտքերի փոխանակաման դաշտ չի, որի կազմը հա դինամիկ փոփոխման մեջ լինի, այլ մի տարածք է, որի միջուկը մի խումբ մարդիկ են ընդամենը, և էդ մարդիկ նախընտրում են իրար հետ այլևս բախումային թեմաներով չխոսել, որովհետև հակադիր գաղափարները իրար երեսին շփացնելու արդյունքում ոչ մի արդյունավետ խոսակցություն չի ստացվում, այլ միայն կոնֆլիկտներն են խորանում։
Նայիր թեկուզ էն կովիդի թեման, ոտքից գլուխ իրարուտոցի է։ Ո՞ւմ է սա ինչ տալիս, թեկուզ ու տասնյակ էջերով քննարկել ենք։ Վերջերս էդ թեմայում իմ գրառմանն էլ էսպիսի պատասխան եկավ, ի՞նչ քննարկես էս դեպքում, շատ-շատ շնորհակալություն հայտնես քեզ (ու քո նմաններին) նախշելու համար, անցնես առաջ։ Նույն կերպ էլ հաստատ իմ գրածներն են ուրիշներին զայրացնում։ Իմ օրինակը բերեցի, բայց սենց բաները լիքն են, ու հա կրկնվում են։

[Գաղթական]

Վերջերս էդ թեմայում իմ գրառմանն էլ էսպիսի պատասխան եկավ, ի՞նչ քննարկես էս դեպքում, շատ-շատ շնորհակալություն հայտնես քեզ (ու քո նմաններին) նախշելու համար, անցնես առաջ։ Նույն կերպ էլ հաստատ իմ գրածներն են ուրիշներին զայրացնում։ Իմ օրինակը բերեցի, բայց սենց բաները լիքն են, ու հա կրկնվում են։

Էս էլ ա հետաքրքիր երևույթ:
Երևի արժի նոր թեմայի վերածվի ))
Մարդն իրեն ուղղված խոսքը երբեմն շատ սուր է ընդունում՝ էն դեպքում, երբ կողքից նայողը դրա մեջ ոչ մի արտառոց բան չի տեսնում:

Կոնկրետ մեջբերածդ գրառումը ես էլ եմ լայքել, որտև թեմայի կոնտեքստում ինքը շատ հետաքրքիր պատասխան էր:

Բայց պիտի խոստովանեմ, որ ինձ մոտ էլ առաջին նախադասության քեզ թիրախավորումը սկզբից վիրավորական նոտայի տպավորություն ստեղծեց, ինչը հետո ցրեց երկրորդ նախադասությունը:

[One_Way_Ticket]

Ինձ թվում է, ստեղ հարցը ոչ միայն ու ոչ այնքան մարդկանց տարիքն է, ինչքան ներկայիս ակտուալ թեմաների սրությունը։ Կովիդը կամ պատերազմը բաղնիք-զուգարանի թեման չէ, որ ասենք-խոսենք։ Կովիդի դեպքում ինձ իմ տարրական ազատություններից ու իրավունքներից են զրկում, իսկ հակառակ ճամբարի տեսանկյունից ես իրենց առողջությունն եմ վտանգում։ Ու այս պարագայում շատ դժվար է փոխզիջման գնալ, նույնիսկ ակումբի պես հարթակում, որտեղ առավելապես բարձր ինտելեկտի տեր մարդիկ են։

[Աթեիստ]

Մարդիկ արդեն ամրացած մտածելակերպ ունեն, ու դրան հակադրվող հայացքներին էդքան տոլերանտ չեն վերաբերվում, մի երկու նախադասությունից հետո սկսում են իրար վրա հարձակվել, ավելի խորը կոնֆլիկտներ են լինում, որի հետևանքով հարաբերություններ են փչանում։

Ինձ թվում ա, որ դեր ա խաղում ոչ էնքան սեփական ամրացած համոզմունքները, այլ փորձը, որ ինչքան էլ դու փորձես դիմացինի բան բացատրես, ինքը մեկ ա կարծիքը չի փոխելու։

Երկու օր առաջ Ֆբ-ում որ գրեցի, որ պատվաստվել եմ, ընկերներիցս մեկը, թե «բա եթե պարզվի չի օգնում, էդ թույնը ո՞նց ես հանելու»։
Ես պատասխանեցի, որ ինքը բժշկության հարցում նույնքան տգետ ա, ինչքան ես ասենք պատմությունից։ Ցույց տալու համար, որ տգետ բառը որպես վիրավորանք չեմ օգտագործում։
Բայց ինքը տենց էլ չհասկացավ, որ
1. ես տգետ բառով իրան չեմ վիրավորել
2. Ինքը, պնդելով, որ ես ինքնակամ թույն եմ սրսկվել, ինձ ա վիրավորել, անուղղակի հիմար անվանելով։

Տրամաբանական ա, որ շարունակելն իմաստ չուներ։ Նույնիսկ էսքանը բացատրելուց հետո ինքը վերջին խոսքում նշեց, որ մեկ ա ես թույն եմ սրսկվել։

[Շինարար]

Ինձ թվում ա, որ դեր ա խաղում ոչ էնքան սեփական ամրացած համոզմունքները, այլ փորձը, որ ինչքան էլ դու փորձես դիմացինի բան բացատրես, ինքը մեկ ա կարծիքը չի փոխելու։

Երկու օր առաջ Ֆբ-ում որ գրեցի, որ պատվաստվել եմ, ընկերներիցս մեկը, թե «բա եթե պարզվի չի օգնում, էդ թույնը ո՞նց ես հանելու»։
Ես պատասխանեցի, որ ինքը բժշկության հարցում նույնքան տգետ ա, ինչքան ես ասենք պատմությունից։ Ցույց տալու համար, որ տգետ բառը որպես վիրավորանք չեմ օգտագործում։
Բայց ինքը տենց էլ չհասկացավ, որ
1. ես տգետ բառով իրան չեմ վիրավորել
2. Ինքը, պնդելով, որ ես ինքնակամ թույն եմ սրսկվել, ինձ ա վիրավորել, անուղղակի հիմար անվանելով։

Տրամաբանական ա, որ շարունակելն իմաստ չուներ։ Նույնիսկ էսքանը բացատրելուց հետո ինքը վերջին խոսքում նշեց, որ մեկ ա ես թույն եմ սրսկվել։

Սա հայկական մեդիադաշտի՝ թե ֆեյսբուքի, թե ակումբի լուրջ խնդիրներից ա։ Քննարկումը սկսում ենք վիրավորական բառով, հետո զարմանում, որ կառուցողական քննարկում չի ստացվում։ Անկախ նրանից, թե դու ինչ իմաստով ես օգտագործել, տգետը վիրավորական բառ ա, ի՞նչ կարիք կա օգտագործելու քննարկման ժամանակ։ Չի՞ կարելի ուղղակի քո մոտեցումը բացատրել։ Ակումբում քննարկում եմ կարդում՝ Ներսեսը ու Լիոնը։ Յուրաքանչյուրը իր գրառումը սկսում ա նրանով, թե ոնց դիմացինի կարծիքը չի հարգում, հետո մի եքա գրառում անում։ Ջան եմ ասել։ Տենց հա՞րց են քննարկում։ Փորձիր նույնը բանը բացատրել մարդուն՝ նախօրոք ապուշի փոխարեն ասելով, այ դու խելացի տղա ես, քո կարծիքով ինչո՞ւ։ Դու քո ասածը հիմնավորես, ինքը իր ասածը, լրիվ այլ արդյունք կլինի։ Մեր քաղաքական դաշտն ա մեկ էլ տենց՝ այ պիցայակերներ, եկեք ինձ ընտրեք, այ ժեխեր, եկեք ինձ ընտրեք։

[Աթեիստ]

Սա հայկական մեդիադաշտի՝ թե ֆեյսբուքի, թե ակումբի լուրջ խնդիրներից ա։ Քննարկումը սկսում ենք վիրավորական բառով, հետո զարմանում, որ կառուցողական քննարկում չի ստացվում։ Անկախ նրանից, թե դու ինչ իմաստով ես օգտագործել, տգետը վիրավորական բառ ա, ի՞նչ կարիք կա օգտագործելու քննարկման ժամանակ։ Չի՞ կարելի ուղղակի քո մոտեցումը բացատրել։ Ակումբում քննարկում եմ կարդում՝ Ներսեսը ու Լիոնը։ Յուրաքանչյուրը իր գրառումը սկսում ա նրանով, թե ոնց դիմացինի կարծիքը չի հարգում, հետո մի եքա գրառում անում։ Ջան եմ ասել։ Տենց հա՞րց են քննարկում։ Փորձիր նույնը բանը բացատրել մարդուն՝ նախօրոք ապուշի փոխարեն ասելով, այ դու խելացի տղա ես, քո կարծիքով ինչո՞ւ։ Դու քո ասածը հիմնավորես, ինքը իր ասածը, լրիվ այլ արդյունք կլինի։ Մեր քաղաքական դաշտն ա մեկ էլ տենց՝ այ պիցայակերներ, եկեք ինձ ընտրեք, այ ժեխեր, եկեք ինձ ընտրեք։

Շին ջան, դրա համար բացատրել եմ, թե ինչ իմաստով եմ օգտագործում տգետ բառը. հստակ նշելով, որ ես ինքս կոնկրետ բնագավառներում տգետ եմ, ու խնդրել եմ էդ բառը որպես վիրավորանք չդիտարկել։
Կյանքում չեմ նեղվի, եթե ինձ էդ բնագավառների թեմա մտնելուց ինձ տգետ անվանեն։

[One_Way_Ticket]

Ինձ թվում ա, որ դեր ա խաղում ոչ էնքան սեփական ամրացած համոզմունքները, այլ փորձը, որ ինչքան էլ դու փորձես դիմացինի բան բացատրես, ինքը մեկ ա կարծիքը չի փոխելու։

Երկու օր առաջ Ֆբ-ում որ գրեցի, որ պատվաստվել եմ, ընկերներիցս մեկը, թե «բա եթե պարզվի չի օգնում, էդ թույնը ո՞նց ես հանելու»։
Ես պատասխանեցի, որ ինքը բժշկության հարցում նույնքան տգետ ա, ինչքան ես ասենք պատմությունից։ Ցույց տալու համար, որ տգետ բառը որպես վիրավորանք չեմ օգտագործում։
Բայց ինքը տենց էլ չհասկացավ, որ
1. ես տգետ բառով իրան չեմ վիրավորել
2. Ինքը, պնդելով, որ ես ինքնակամ թույն եմ սրսկվել, ինձ ա վիրավորել, անուղղակի հիմար անվանելով։

Տրամաբանական ա, որ շարունակելն իմաստ չուներ։ Նույնիսկ էսքանը բացատրելուց հետո ինքը վերջին խոսքում նշեց, որ մեկ ա ես թույն եմ սրսկվել։

Артемий Лебедев-ը մի լավ գրառում արեց վերջերս ՖԲ-ում, ես ինքս էլ էի այդ ֆենոմենը զգացել, բայց ինձ համար չէի կարողացել ձևակերպել․

Умей подождать
Часто люди в моменте не готовы принять другую точку зрения. А через три дня уже бац - и приняли.
Одно из самых важных, эффективных, сложных, но при этом эффективных умений - это умение подождать.
Высказал свое мнение и жди. Это невероятно сложно. Почти никто этого не умеет. Но это работает. Об этом мало кто знает, потому что мало кто готов эти три дня подождать.

Բայց սա բնականաբար խելացի մարդկանց դեպքում է աշխատում։ Եթե մեկը հավատում է, որ պատվաստանյութը թույն է, իրոք անիմաստ է ինչ-որ բան բացատրելը։

[Շինարար]

Շին ջան, դրա համար բացատրել եմ, թե ինչ իմաստով եմ օգտագործում տգետ բառը. հստակ նշելով, որ ես ինքս կոնկրետ բնագավառներում տգետ եմ, ու խնդրել եմ էդ բառը որպես վիրավորանք չդիտարկել։
Կյանքում չեմ նեղվի, եթե ինձ էդ բնագավառների թեմա մտնելուց ինձ տգետ անվանեն։

ախր դու լեզվաբան չես, քո նույն տրամաբանությամբ

հարցը էդ բառը չի, նույնիսկ եթե հենց սկզբից ասես՝ դու բավարար գիտելիք չունես, դու չես հասկանում, դա արդեն սպանում ա քննարկումը, դու արդեն մարդու հետ չես քննարկում, դու իրան սովորացնում ես, դա առողջ քննարկում չի բերելու իմ կարծիքով։

ես օրինակ դասախոս եմ, այսինքն հստակ ա, որ իմ ուսանողները ինձնից սովորում են էն, ինչ ես գիտեմ, իրանք չէ, բայց իմ արդունքի կեսն էլ չեմ ունենա, եթե երբևէ որևէ կերպ շեշտեմ դա, ինչքան իրանց ազատ են զգում, երբ չեն համաձայնում նույնիսկ, հակաճառում են, երբ թվում ա թե քերակաության ինչը հակաճառես, տենց ա ու վերջ, բայց արդյունքը էն ա, որ ստիպված եմ ուրեմն ավելի լավ ձևեր գտնելու բացատրելու, որ համոզեմ իրանց, ինչքան համահավասար մթնոլորտ եմ ունենում, էնքան ավելի ընտիր արդյունք եմ ունենում։

[Այբ]

Անհիշելի ժամանակներից ակումբ չէի մտել, նոր մտնում եմ ու այս թեման

Ողջույն, բոլորին

[Աթեիստ]

ախր դու լեզվաբան չես, քո նույն տրամաբանությամբ

հարցը էդ բառը չի, նույնիսկ եթե հենց սկզբից ասես՝ դու բավարար գիտելիք չունես, դու չես հասկանում, դա արդեն սպանում ա քննարկումը, դու արդեն մարդու հետ չես քննարկում, դու իրան սովորացնում ես, դա առողջ քննարկում չի բերելու իմ կարծիքով։

ես օրինակ դասախոս եմ, այսինքն հստակ ա, որ իմ ուսանողները ինձնից սովորում են էն, ինչ ես գիտեմ, իրանք չէ, բայց իմ արդունքի կեսն էլ չեմ ունենա, եթե երբևէ որևէ կերպ շեշտեմ դա, ինչքան իրանց ազատ են զգում, երբ չեն համաձայնում նույնիսկ, հակաճառում են, երբ թվում ա թե քերակաության ինչը հակաճառես, տենց ա ու վերջ, բայց արդյունքը էն ա, որ ստիպված եմ ուրեմն ավելի լավ ձևեր գտնելու բացատրելու, որ համոզեմ իրանց, ինչքան համահավասար մթնոլորտ եմ ունենում, էնքան ավելի ընտիր արդյունք եմ ունենում։

Շին ջան, բայց մարդն իսկզբանե խոսակցությունը սկսել ա, քողարկված կերպով ինձ հիմար անվանելով ։)

Ու հա, լեզվաբան չեմ, բայց հայոց լեզվից տգետ էլ չեմ ։)
Իսկ օրինակ պատմությունից, աշխարհագրությունից ու լիքը այլ գիտություններից բառացիորեն տգետ եմ։

[Շինարար]

Շին ջան, բայց մարդն իսկզբանե խոսակցությունը սկսել ա, քողարկված կերպով ինձ հիմար անվանելով ։)

Ու հա, լեզվաբան չեմ, բայց հայոց լեզվից տգետ էլ չեմ ։)
Իսկ օրինակ պատմությունից, աշխարհագրությունից ու լիքը այլ գիտություններից բառացիորեն տգետ եմ։

Դե էդ եմ ասում ես էլ։ Ուզածս քեզ քննադատել չէր, այլ որ քննարկում ենք սկսում իրար համար անվանելով, հետո ուզում, որ իրար հասկանանք։

[Բարեկամ]

Չնայած որ հիմնական պատճառը (ինչպես որ կար ի սկզբանե) ֆեյսբուքն ա, որը տարել ա ակումբականներին (էնտեղ լավ էլ ակտիվ են թե՛ թեթև, թե՛ լուրջ թեմաներով), էս վերջին պասիվացումը կարծում եմ ներկա իրավիճակից ա ու համապատասխան տրամադրությունից․ քննարկելու կա՛մ թեմա չկա (պարտությունն ու հետևանքնե՞րը քննարկես), կա՛մ էլ սիրտ չկա՝ ուրիշ թեմաների։
Էն, ինչ մնացել էր ակումբից, իրականում երկու-երեք մարդ էին պահում՝ ըստ իս, որոնցից էին Տրիբունը ու Վիշապը, ու պահում էին անպայմանականորեն, որոնց շուրջը պայմանականորեն ակտիվանում էին էլի մի քանիսը, ու ակումբը, ծանր ու ընդհատումներով, բայց դեռ շնչում էր։ Էդ երկուսի գնալով, էդ շունչն էլ կանգ առավ, ցավոք, ու ցավն ուրիշ տեղ ա, որի հետ ես դեռ հաշտվել չեմ կարողանում․․․ (էնքան հարազատ էր ինձ Տրիբունը․․․)