հայերի համար՝ հայ, Հայաստան աշխարհ ..
Հայրենասիրությունը սերն է, կապն է սեփական հողին, սեփական լեզվին, պատմությանը ..
Երբ որ դուրս ես գալիս փողոց, ու բոլորը խոսում են հայերեն ու քեզ լիարժեք ես զգում (կապ չունի ոչ սոցիալական խավը, ոչ մարդ տեսակը՝ հայ են, վատն են լավն են, էս են, .. ոչ մի ուրիշ երկրում մեղր չեն բաժանում) ...
երբ քո առաջին բառերը ասել ես հայերեն, ու թե հիմա քանի լեզու գիտես, քանի լեզվով ես ազատ շբվում .. էլի հոգեհարազատ ա հայերենը, ..
երբ քո հայաթը, որտեղ մեծացել ես, ամենա-ամենամեծատառով վայրն ա քո համար,տիեզերքի կենտրոնն ա (մանկություն՝ ամենազգայուն ժամանակաշրջանն ա, ամենատպավորվող ու կառուցողական), ..
երբ որ հայ ես համարում էն մարդուն, ով գիտի Հայոց պատմություն, գիտի հայերեն, սիրում ա հայ ազգին ու ինչ կապված ա հայ լինելու հետ ..
երբ որ մոլի պաշտպանում ես հային, թեկուզ փնովողը հենց հայն ա .. որ եթե ամեն ինչ վատ ա, հարգելիս, փոխել/փոխվելը սկսի քեզանից։
ու .. հայրենասեր ա էն մարդը, ով բազում հնարավորություններ ա ունեցել ապրելու, արարելու մեկ այլ երկրում՝ ավելի լավ ապրելու համար, բայց նախըտրել ա մնալ .. ոչ թե նոր կյանքից ա վախեցել, այլ գիտակցելով մնացել ա...
ով իր անցյալով ու ապագայով կապված ա իր երկրին, ով անկախ պայմաններից չի լքում, փախնում երկրից, որովհետև մտածում ա, բա որ բոլորս վեր կենանք ու գնանք, է հետո՞, .. վաղը իմ էրեխեն, որ հարցնի մամ/պապ, բա որ դու հայ ես, բա ու՞ր ա Հայաստանը (եթե իհարկե հայերեն իմացավ, կամ իմացավ, որ իրա ծնողը/ծնողները հայ են)։
Հայրենիքը պետք է համեմատել ընտանիքի ու հարազատների հետ ... սիրել, լինել ազգասեր, բարեկամասեր, ընտանիքասեր, Հայրենասեր ..
Հ.Գ. շատ խառը, իրար քիչ կապակցվող մտքեր ստացվեցին, երևի թեմայից էլ դուրս, ավելի գլոբալ ... բայց չեմ խմբագրելու
.. ու իմ համար հայրենասեր ա էս տեսակ մարդը։
Մ Մ-ի խոսքերից
հայերի համար՝ հայ, Հայաստան աշխարհ ..
Մեջբերել
Էջանիշներ