Արէա-ի խոսքերից
Ապեր, երբ մարդկանց սգի, նեղսրտության, ուրախության, ոգևորվածության պահին մեկը, չգիտես ինչու, իր պարտքն է համարում մի հատ երեսներին ճպցնի սաղի անցյալը (վախտ ե՞ս գտել, այ քո հոր աստծուն մեռնեմ), ես դա ստորություն եմ համարում, դուք ուզում եք կարծիք արտահայտելու ազատություն անվանեք, բայց իրականում փոգրոգություն ու քինախառը թեթևամտություն ա: Որովհետև ամեն ինչ իր ժամանակն ունի, ու իր ասելու ձևն ունի:
Էջանիշներ