իրավիճակը տարբեր է: այն ժամանակ երբ որ կատարվում էր այդ ակտը, չկար հայկական անկախ պետություն: այդ ակտերը կարող են ստանալ տարբեր գնահատականներ, բայց որ դա պետական հրապարակային ակցիա չէր /այսինք կարող էր և լինել գաղտնի պետական , ասենք ԿԳԲ-ական ակցիա /, դա միանշանակ է: իհարկե, անմեղ մարդ սպանելը երբևէ հերոսություն չի եղել և չի էլ կարող լինել, ով էլ դա անի, հայ թե ազերի թե գերմանացի թե թուրք...Աթեիստ-ի խոսքերից
սակայն, հիմա խնդիրը լրիվ ուրիշ է, կան երկու պետություններ, ու եթե այսպիսի տեռորիստական ակցիաներ արվի պետական մակարդակով, ապա դա ոչ մի լավ բանի չի կարող բերել, ու դա կլինի անհամեմատ ավելի սոսկալի հետևանքներով, քան է կուսակցական կամ խմբավորման մակարդակով արվածները... դրանց ծայրը բռնել չի լինի ու անմեղ մարդկային զոհերը կլինեն անհամեմատը շատ...
մեր պետությունը, գոնե դա անմիջապես հասկացավ, ու դրսի հայերի հետ շատ խելամիտ ձևի վերջ տվեց բոլոր տեռորիստանման ակցիաներին...
ու վերջապես պետք է հասկանալ, որ մերոնք ռեակցիա են տվել մի գործողության, որը կատարվել է նախքան պետություն ունենալը: ոնց որ հիմա ասենք ռեակցիա ենք տալիս ասենք Վասակ Սյունեցու պահվածքին /սիմվոլրիկ ասած/- կան դրական և բացասական կարծիքներ: իսկ Վարդան Մամիկոնյանն էլ եկեղեցու կողմից հայտարարվել է սուրբ... հետո ինչ՞, պարսիկները բռնեն մեզ ու հաշիվ պահանջեն՞ դրա համար: դրանք եղած դեպքեր են ,երբ չկար այժմյան սիտուացիան - այսիքն երկու իրար դեպ կանգնած հակառակորդ անկախ երկրներ:
իրանք դա արել են ամենայն հավանականությամբ պետական հանձնարարությամբ: դա է վտանգավորը երկու ազգերի համար: ու հիմա այդ հարցը կլրկին մեծ շուխոռով բարձրացները մի անխելք արարք է- երկարաժամկերտ կտրվածքով:
երկու պետությունները էլ կարծես ունեիր ինչ որ մի համաձայնագիր, այդպիսի տեռորիստական /պատերազմի դաշտից դուրս/ արարքներ մեկը մեկի հանդեպ չանելու /ես դա ենթադրում եմ/:
Մեջբերել
Էջանիշներ