հիշեցի այն դաժան օրերը, երբ դեռ դպրոց չգնացած, ինձ ստիպում էին աջով գրել, ոնց էի ատուուում աջ ձեռքս` սովետմիությունից առանձնացած երկրում դեռ շատ մտքերից չէին առանձնացել
ու դա տևեց մեկ տարի, միչև տառերը սովորեցի գրել, իսկ հետո մամաս որոշեց արհամարել կարծրատիպերը ու չարգելեց նկարչությունը, ձեռագործը և մնացած ամեն ինչը ձախով անել
,,,,,,,,իրոք շատ դաժան օրեր էին,
ինչ լավ է, որ անցան,,,,,,,
հիշում եմ, պապաս ասում էրՙՙ ձախ ձեռքդ դիր տակդ ու աջով գրի, հո խայտառակ չես անելու դպրոցումՙՙ
բայց լավ էր, որ անձամբ ինքը մի քանի տարի հետո խոստովանեց, թե դե ինչ անեմ, սովետի ռոբոտներն էինք դեռ, ......
անկեղծ ասած, ես չգիտեմ ձախլիկ եմ, թե աջլիկ` բացի գրելուց, ամեն ինչ անում եմ ձախով` ձախով ձեռագիրս շատ անմշակ է. սակայն որոշ աշխատանքների ժամանակ, կարողանում եմ աջս օգնության բերել և ձախս հանգստի ուղարկել
ստացվում է, որ արհեստականորեն, ես զարգացրել եմ նաև գլխուղեղիս ձախ կիսագունդը,,, բայց մեկ է, ինձ համար հոգեբանակ շատ ծանր շրջան էր աջով գրելը ու տարօրիանկն այն է, որ տարիքիս հետ ավելի դաժան եմ համարում այդ օրերը ու հիշելուց աչքերս լցվում են,,,,,էէէէ,,,,
ինչ լավ ա, որ զարգանում ենք
Օգոստոսի 13 ձախլիկների միջազգային օր.
Մեջբերել
Arpine-ի խոսքերից
բա, էդպիսի ձախորդություններ էլ են լինում
, 
Էջանիշներ